Ваша поезија

se zezam, kaj bivalo bez torta...

Изменето од majstorce62 - 11.Август.2008 во 10:26

Za majstorce

O' gospodine nizaeden
tigar kineski
sto da odi ima uste nesto sitno
dodeka da stane zmej,
koga sila negova
vo mudrost ke se dadne
i koga najposle ke bidne
ona sto sega samo izgleda
na pogled prv
vosh*t sto budi
zaludeni zbunuva ili samo provocira
vo zavisnost taa
na koj kako mi sece
ili da saka da svati,
edno i posledno
deka ovcar e
na ovci zatalkani
za koi mesto nema
vo trlo niedno drugo.

Bakni me dusice
onaka
za sreka
dodeka kojoti i hieni klocam
dodeka rzam gnevno
onaka bakni me
da ne se zaboravam.
Gusni me dusice strasno
za
covecnost da pocuvstvuvam
za
da mozam i jas da dadam
ponekogas
iako toa vo bula me vodi
kon zijanot
onoj
brat mu na karot,
onoj
da go vidis ke se setis.
Bakni me dusice
so svojot baknez lesen
pomal od stisok
pogolem od dopir
i grb nezastiten ke ti svrtam
dodeka ti velam
deka zasekogas ke te sakam
makar i posledno mi bilo.

Исток

Секое утро
Во мојот свет изгреваш
Ѕиркаш и ме скокоткаш
Со првиот зрак
Насмеан ми намигнуваш
Ја пружаш голата рака
Со врвовите на прстите ме галиш
Се посмело и погладно
Зенитот го досегнуваш
Твојот сјај ме заслепува
Си правам сенка со дланката
За да го погледам забранетото
И за мене пресилното
А ти полека грб ми вртиш
И преку рамо ми велиш
Направи ми еден прост сендвич
Оти заминувам засекогаш
Сокривам мал бакнеж
Помеѓу две корки суви
Подавам и примаш
Како да е тенко стакло
А едната нога ти е веќе
Преку хоризонтот
Заоѓаш и ноќ паѓа
Станува студено и црно
Седнувам наземи
Потпрена на каменот
Со лицето кон исток.

НЕШТО ЌЕ ОСТАНЕ

Нешто ќе остане...
Нешто ќе остане да лебдее
во воздухот на летата што ќе дојдат!
Нешто ќе мириса со мирисот
на неискажаните зборови
во огнената пајажина на летните пладниња
што ќе се нижат како монистри,
една од друга поскожурени
од долгата трка со неизодот!
Нешто ќе ме допира
со здивот на твоја прва насмевка
на моето прво треперење
- на нашетота прво откривање
на румените водопади на зората ...
Нешто ќе остане...
Нешто ќе остане да пече:
нешто што не допрев со срцето,
нешто што не видов со душата,
нешто што не помирисав со очите...
Нешто некажано,
а од кажаното поболно што било...
Нешто сепак ќе остане...

Red Rose




Her Lips and her dress

They're both passion red

She thinks that's how she can hide

the pain she feels inside

And she comes out every night

To soak-up the lights from the stars

Her perfume just fills the air...

...consuming all the attention arround.



But Red Rose is looking for the truth in someone's eyes

wiling to believe in someone's lies

Red Rose's petals have been crushed along the way...

...she's just growing sad, every day.



One more drink, one more dance...one more chance

She need someone to hold

When the night is growing old

She needs someone to keep her away, from the cold

And if you dont mind the thorns

She'll take you in and keep you warm

Lyin' in the dark

In a bed of red roses and broken hearts.



Изменето од wellcome - 22.Август.2008 во 07:38

КРАЈ

Студен пламен од очите му страши
- неспокој некој под клада стутулен,
од семка на претежнато лудило изртен,
што мислата ја кине
сред полноќна глувотија
со прежежени заби...

Улар нема да го скротиш
под сенка спокојна од миризлива жена
-на дланка бела бел бакнеж што меси...

Песок жив сум
за моето тонење оживеан,
црна клада
- сонот прегорен да го догорам...

Не го сакам, но посилен од гласот мој е
тој татнеж див
од горите на скаменетите музики
што за тебе ги создавав...

Во крошната на магепсаното дрво
ќе изгнијат плодовите на неодговорените прашања.