Крштевање

Вие што зборувате против крштевање на мали деца
Самите велите дека многу од учењето на Исус е Симболично
Значи има подлабоко значение
Вие велите дека буквално Он не е Врата, не е Пат
Кога Исус вели Ја сум Вратата, Ја сум Патот, Вистината и Животот

Следува дека има поголема тајна во зборовите за Крштевањето
Крштевање значи потопување во Словото на Отецот и Синот и Светиот Дух
Кој поверува во Исус, откако ќе поверува треба да се потопи во Словото, цел живот да се потопува
Да се бања во Словото на Радоста за Вечниот Живот

Нели Исус кажува, ... нека го земе својот крст и нека оди по Мене
Па сега никој од вас што не признавата крштевање мали деца си носи крст со себе

Тука е најголемото искушение кога некој ќе намисли да наклевети некоја друга црква и да си создаде нова

Ова е Буквално, а ова не е Буквално
Павле кога вика жени да носат шамија и да не зборат, тоа не е Буквално
Исус кога вели Ова е Моето Тело и Крв, тоа не е Буквално

Сега кога вели откако ќе поверува да се крсти, тоа е Буквално

Ете тука е најголемото искушение за човекот
АЈ да си направиме нова црква

Алилуиа
Според учењето на повеќе православни отци
Тие деца што ќе умрат некрстени, ќе одат во Пеколот
Како и сите што ќе умрат некрстени
Затоа што со крштевањето се добива простување од наследниот грев, од Адам и Ева
А потоа за секој нареден грев, добиваме простување преку Верата

АлДра - различен поглед на работите. Јас сметам дека Светиот Дух влегува во човека при посветувањето во верата. И како што кажа Ники - со тоа се измива првородениот грев. А потоа - преку верата се постигнува духовната висина и измивање на жителските гревови...

zidarski напиша: АлДра - различен поглед на работите. Јас сметам дека Светиот Дух влегува во човека при посветувањето во верата. И како што кажа Ники - со тоа се измива првородениот грев. А потоа - преку верата се постигнува духовната висина и измивање на жителските гревови...

Неколку забелешки ид православна перспектива:
1. Една терминолошка - во православието вообичаено е да се зборува за „прародителски“ а не „за првороден“ грев, што е типично за западните христијански традиции, за кои гревот пред се се асоцира со поимите „вина-суд-казна-оправдување“...
2. Надоврзано на ова - на твој начин но сосема коректно склопено „...постигнува духовната висина (1) и измивање на жителските гревови (2)...“. Гревот во православната традиција (за неа можам да зборам, за другите некој друг) има основно значење на болест. Измивањето на гревот е пред се „лечење на болеста“, а не „чистење од вината“ (православието во суштина не си дозволува да зборува за „првородна вина“, туку попрво за „наследна болест“). Вториот апект на крштевањето е многу значаен (кај тебе е на прво место), иако многу често се испушта - „постигнување на духовната висина“, т.е. извишување кон Бога, постојано усовршување. Со други зборови - крштевањето не е крај на патот на човекот кон Бога, туку почеток на бескрајното уподобување („усличнување“, постигнување на сличност, подобност“) со Бога.

Види Евангелос (Ване, ако не ти пречи) - има 2 проблеми во муабетиве:

1. Различни персективи. И тука многу тешко дека некој ќе успее некого да „убеди“ во „своето“.

2. Погрешни претстави едни за други - е тука има многу за што да се зборува и да се учи. Тука може да се решат пола од проблемите за кои се муабети по темиве. За тоа треба добра воља и повеќе желба за читање и учење отколку за критикување изградено врз основа на стереотипи и предубедувања.

zidarski напиша: ...иако некои имаат различно мислење и сметаат дека и децата може да одат во пеколот...

Малце иритира тоа што често на „оние другите“ (во дискусијава - на православните) им се припушуваат верувања и учења, кои немаат врска со нив, а се изграден врз тешки стереотипи, предрасуди и нивно суштинско непознавање. Значи, тука воопшто не станува збор за тоа дали ќе се оди во пеколот или не. Човек не се крштева за да не оди во пеколот! Човек во православната Црква се крштева за да биде полноправен член (дел) од црковниот организам, од телото Христово. Детето се крштева не „за да не отиде во пеколот“, туку за целосно да учествува во молитвено-литургискиот живот на Црквата.

Изменето од Al_Masih_Qam - 16.Јули.2008 во 12:34

,,1 Додека Аполос беше во Коринт, Павле патуваше низ внатрешноста, во околината на Ефес, а потоа се симна во градот. Таму најде неколку нови Христови следбеници,

2 и ги праша: „Го примивте ли Светиот Дух кога поверувавте?“ Тие му одговорија: „Ние и НЕ ЗНАЕМЕ дека постои Свет Дух!“

3 Тогаш Павле ги праша: „А како сте крстени?“ “Онака како што крштаваше Јован Крстител“ - му одговорија тие.

4 Павле им рече: „Јован ги крштаваше луѓето кои се каеја поради своите гревови. И самиот тој им велеше на луѓето дека НЕОПХОДНО Е ДА ВЕРУВААТ во Оној што доаѓа веднаш по него, а тоа беше Исус.“

5 Кога го слушнаа ова, одново се крстија, овојпат во името на Господ Исус.

6 Потоа Павле се помоли за нив, положувајќи ги над нив рацете и Светиот Дух слезе врз нив, па тие почнаа да зборуваат на други јазици и да пророкуваат.

7 Во таа група беа околу дванаесет мажи.’’

Мислам дека понатамошни коментари после ова би биле излишни.