Ваша песна,состав или што било напишано

Овој текст, сосем обичен текст сакам да го посветам на секој од вас, на секој до кој тој ќе стигне, секој кој ќе го прочита.

Јас сум само една млада девојка, сосем обична, сосем едноставна и секојдневна. Но, во поледно време почнувам да ги приметувам малите работи кои секој ден се повеќе и повеќе си играат со мојата фатназија раѓајки нови светови, нови идеи, нови прашања, нови одговори.

Прво ке започнам со тоа што многу често сум ќе го наречам „изгубена во вселената“ ислучена од се она што ме обиколува. Но токму во тие моменти човек може да ги види вистинските убавини.
Денес седев во дворот на една моја пријателка која многу сака да ми раскажува за сите случувања во нејзиниот живот. Иако е истоштувачки да се слуша и да се обрнува внимание на сето тоа што таа го кажуваше јас се трудев. Но по некое време моите мисли одлетаа како пеперутки, и мојот поглед залута некаде. Мислев дека сеуште ја слушам, но некако среде сето тоа јас за момент потвесно се зарбудив и приметив како низ високата трева во дворот на мојата пријателка нешто се движи. Ливчињата трева се разделуваа правејки патец низ тревникот. Сето тоа се одвиваше така полека, а сепак така интересно, ливче по ливче се раѓаше една мала патека по која сеуше не знаев што се движи, можеби желка, можеби еже, можеби змија. Не знаев. Посакав да дознаам. Со раката се поткренав за момент сакајки да станам и приметив дека мојата пријателка сеуште зборува, се потсецнав и се вратив во мојот стол. Таа тогаш почна со вообичаените прашања. Јас едно по едно ги одговарав, а во мојот ум сеуште стоеше едно прашање не одговорено.
- Што ја направи малата патека низ високата трева?
Прашањата доаѓаа, одговорите си заминуваа. Едно по едно, малку по малку а мојот поглед шеташе од лицето на мојата пријателка кон фонтаната па кон малата патека низ тревата. По некое време решив да ја прекинам низата на прашања и одговори. Ја замолив да погледне кон нештото кое мене толку ме занесе. Таа погледна и го кажа на глас прашањето кое цело тоа време ми се шеткаше низ умот:

     - Што ли ја има направено таа патека низ тревникот?

Јас веднаш станав и ја повикав да видиме. Отидовме следејки ја патеката низ тревата која сепак не беше толку толга и не видовме ниту еже ниту змија ниту никаква животинка. Но сепак се насмевнавме кога видовме дека таа завршува токму пред еден мал жолт цвет. Тоа изгледаше слатко и двете на смеа заклучивме дека што и да ја правело патеката кога стигнало до убавиот жолт цвет решило да не го турка и се вратило од каде дошло.

Тоа беше се :)

Berba na lubenici sega e,
tecni i blagi,
so otkup slab,
kao i paradajzot
za cetri denara,
kao i tutunot
sto ne go sadat ni go ebavat,
oti ne go plajcaat,
kao i medot
so u Kina ne ke ide,
Volovi i stoki raznorazni galopiraat
niz patista so imunitet
niz zemja so licitacija
so evtin pocetok.
Mi velis snajdi se,
mi velis dupka najdi
inaku ke se podades
za po evra dve
za da dojdes do dveste.
Ti velam molkum
ako imas kade,
ti zamini
so moja sreka pozelena,
dodeka pravam sopstven hram
i bidam sopstven monah,
od mene tolku,
a ti pocni od tolku.
Nesto cuka na vrata,
nesto izleta niz prozor,
nie da se prepoznaeme
ne mozeme,
vazno ne e
ne ni ostana uste mnogu.

Angel padnat
na morski karpi ostri,
a veterot si poigruva
so belite krilja negovi,
povtorno i povtorno
a liceto mu go mijat branovi,
povtorno i povtorno,
do nebo i nazad eci lelek
povtorno i povtorno,
od samo taa sto go ljubese,
povtorno i povtorno.
Galebi beli
po oci go klukaat
za da ne zali za ona sto ostavi,
vo usi mov mu nikna
za da ne cue
koj go bara i za nego tazi
dodeka nokti krsi
i lice si grebe.

ЦРНИОТ КРУГ НА СУДБИНАТА (8)       

Отидоа ли и вампирире со неа, оној, едикојси Горан, кого никој во селото не го познаваше, и Жиле Прцлов, кравое*ачот селски, никој не дозна... Како што ни таа не дозна дека точно дваесет и осум дена по нејзиното протерување, на празникот Крстовден, чуварот на задругата пцуејќи влезе во канцеларијата на директорот и по телефон го извести дежурниот службеник во Народната милиција дека нивниот магацинер и претседател на младинската организација се обесил на последната греда во магацинот. Во селото се зборуваше дека пукнал од мака оти не ја опнал и неа, а се јавија и такви сведоци кои бесрамно сведочеа како тој се заколнал во српот, чеканот и петократа дека сосе јајцата ќе си го изел ако не ја превртел и неа, Станка Поп Тасева, но само малкумина знаеја за подјадените пари во касата на младинската организација и за исчезнатите канти со рафинирано масло за јадење од задругата...
        А во затворот нежните газанца како него ренде ги правеле...
        Сеедно – од тој ден ниту една крава во селото не отели теле – чудовиште, со глава на коза и нозе на куче, од ниедно виме не потече млеко помешано со крв и со реа на мрша...
        Све остаје у партију, како што велеше Решад циганот

                                                        ************
           
        Неколку дена по погребувањето на партиецот, умреа и двете од копилињата за кои се веруваше дека биле негови...     Третото го посини мајката на девојката, односно стана син на баба си.                                         


***************

        Таеше ли керка и нешто, или сето тоа беше резултат на чиста случајност и коинциденција.
        Мрак; густ, леплив мрак и ги полнеше мозочните виуги, го запираше движењето на мислите во нив па тие се плеткаа, се сопињаа, паѓаа вкочанети по некоја стрмна надолница и исчезнуваа во неврат.     
        Како да си го објасни името на керка си до името на нејзината голема љубов од пред дваесет, дваесет и пет, колку ли точно години.
        Кадли магла се развлекуваа низ мракот во вијугите или пак тоа беше резултат на маката да се врати назад, да се искачи по стрмната нагорница клупчето загубени мисли од темната провалија.
        Или животот измислуваше уште една перверзна игра со неа.
       
***********
       
        Едно перверзно буре облетуваше околу неа како мува околу капка шербет од слатко уште од првите денови кога се вработи во конфекцијата за чевли и кожна галантерија. Најпрвин со погледот и ги соблекуваше:мантилот, фустанот, градникот, гаќичките...       
        Го чувствуваше тој поглед, толку продорен и остар што можеше и коските да и ги пронижи И ОД НЕГО ПО КОЖАТА МРАВЈАЛНИЦИ И СЕ МНОЖЕА.
        Беше шеф.
        Утеха и беше дека не била прва што чувствувала мравјалници
под кожата Од поплаките на жените за вереме паузите за појадок дел по дел комплетираше слика – сложувалка за монструмот со човечки лик кој им ги пиел на младите девојки и невестите и крвта и душата.
        Кој се најал со поглед.
        Која девојка пуштила света крв низ тесното   од стрвен поглед?
        Бурето не чекаше да помине долго време за да го довлечка своето мрсно лице до нејзината маса.
        Насмевка.
        Така, добро се снаоѓала во работата.
        Случајно допирање со дланката.
        Вака кожата полесно се командувала.
        Пак насмевка.
        Веројатно за неа и кажале дека бил гад,ама таа ќе се убверела сама дека не било така. Мрзливки биле. Не си ја гледале работата. Фирмата и државата трпеле големи загуби поради нив. Ако немал срце, одамна ќе ги избркал од работа. Ама, деца имале. Во децата била иднината на државата и на фирмата. Мрзливки, усните им биле погнасни и од полски клозети.
        Здивот му мириса на препечена сливова, на ќебапи на скара и на кромид.
        Нека продолжела така, млада била...Вредна...Прддиспозиции за напредување.
        Базд на препечена сливова, ќебапи на скара и кромид и се разлива по белиот врат.
        Можел да среди да ја испратат во Лондон, да се усоврши како моден креатор.
        Првата плата беше висока.
        После:
        Во неговиот здив имаше се повеќе оган. Почна да го разбира говорот на огнот. А огнот на здивот говореше дека ја посакува силно, дивјачки...

Ideme ponataka
niz redovi razni
barajki go svojot
komu pripagame sudbinski
tivko kako kradci
dodeka grancinja suvi krckaat
pod stapala nasi
so gon debel
plasejki se od odzemanje
na ona sto ne sme ni go steknale seuste
kako mestenje frizura od krevet stanata
kriejki go sramot
deka nekogas nesvesni sme bile.
Kontrola i sila
sto se nasi
i sto bi trebalo da bidat
cekajki go utroto
od takviot den.

Браќа по оружје

Држи ми ја пушката,
држи ми ја бомбата,
носи ме на грбот бате.
Тегни ми ги чизмите,
не ми смрдат чорапите,
нели брате?