После смртта...

Актерот Доналд Сатерленд во 1979 имал вонтелесно искуство. Бил тешко болен од менингитис и во еден миг срцето му престанало. Веднаш бил реанимиран и ден-денес е жив. Тврди дека навистина се видел себеси како лежи и како го оживуваат. Јас верувам

epten!,....voopshto ne mu stalo na donald  do,...samoreklama,....

Долго време размислував дали воопшто да пишам на оваа тема. Но еве на крај се одлучив сепак да го споделам со вас она што го знам од свое лично искуство.

Јас пред 14 години имав доживеано клиничка смрт. И можам со сигурност да ви кажам дека сето она што се зборува околу доживувањата за време на клиничката смрт, односно дека се гледаш себе си надвор од физичкото тело и дека посматраш од ''горе'' се што се случува околу тебе, не е точно. Ништо, ама апсолутно ништо не знаеш, ниту пак гледаш, ниту пак си свесен што се случило.
Кога ме вратија во живот, и кога дојдов на себе не ни знаев што и како било. А кога ми соопштија што се случило веднаш ми текна на сите овие фамозни приказни и доживувања за време на клиничка смрт, и искрено бев разочарана затоа што излезе дека сето тоа нема врска.

Подоцна почнав да читам поинтензивно за и оклу ваквиот вид на доживување, исповеди на луѓе кои тврдат дека за се биле свесни и гледале што се случува, како и исповеди на луѓе кои го тврдат ова што го тврдам и јас, а истотака и мислења од стручни лица за оваа проблематика.

Се доаѓа само до еден единствен заклучок, а тоа е следниов:
Сите оние кои имале некакво доживување при клиничка смрт, истото им се случувало за време на операции, односно додека биле под анестезија.

Анестезијата кај секој поединец не делува исто, а кај некои се случува да иако се под дејство на анестезија да се свесни или пак да слушаат се што се случува околу нив, а мозокот прави проекција на слушнатото и така тие се секаваат на некои детали или пак на она што се зборело за време на операцијата. Така да кај нив сигурно останува некоја слика или доживување или разговор слушнат пред моментот на настанувањето на клиничката смрт бидејки и самите биле свесни што им се случувало. Тоа е тој момент на секавање и затоа откако ке се доживее клиничката смрт и по реанимацијата тие се секаваат на настаните.

Кај оние другите, во кој спаѓам и јас, кога клиничката смрт не е доживеана за време на некој си операција, и без анестезија, такво доживување НЕ ПОСТОИ!

А откако ке се вратиш назад АПСОЛУТНО НЕ ЗНАЕШ НИТУ ДЕКА СИ БИЛ НЕКАДЕ, НИТУ ПАК ДЕКА НЕШТО ТИ СЕ СЛУЧИЛО, А УШТЕ ПОМАЛКУ СЕ СЕКАВАШ КАКО ТОА БИЛО ПРЕДИЗВИКАНО.
Јас само прашав што се случило и што е целата таа паника околу мене. И секако се сетив на настанот пред да ја доживеам клиничката смрт.

Можеби поразително и разочарувачки звучи, но тоа е тоа.
Јас долго време размислував зошто не ја видов онаа ''фамозна бела светлина'' која те привлекува, оној тунел, зошто не видов кој и што правел за време на мојата клиничка смрт, но одговорот е дека такво нешто не постои.
И научно е докажано дека сето тоа е проекција на нашиот мозок и тоа до моментот на настапувањето на клиничката смрт. Понатаму нема ништо.

Така да во такви фантастични приказни воопшто не верувајте. Ние луѓето сме склони се да идеализираме и од нешто што претставува на било кој начин непознато за нас да направиме фама околу тоа или пак МИТ.

Moira, komplimenti za hrabrosta da go spodelis tvoeto licno iskustvo so nas ovde na forumov.

Sto e mrtov kapital ? Ziv roditel

Izzie напиша: моира клиничка смрт е кога мозокот ке ти престане со работа.после тоа нема враќање

...Izzie, zborime za NDE ili Near Death Experiences...inaku klinickata smrt dokolku se prolongira doagja do SMRT...koga zboruvame za klinichka smrt, sekako ne se misli na KLINICHKI MRTOV...ima razlika...

moira напиша: Izzie напиша: моира клиничка смрт е кога мозокот ке ти престане со работа.после тоа нема враќање ...Izzie, zborime za NDE ili Near Death Experiences...inaku klinickata smrt dokolku se prolongira doagja do SMRT...koga zboruvame za klinichka smrt, sekako ne se misli na KLINICHKI MRTOV...ima razlika...

Душата не секогаш ги рефлектира сеќавањата во мозокот за вонтелесните доживувања, па оттаму некои луѓе не се сеќаваат слично како при сонувањето. Практично сонот е еден вид мал брат на смртта. При смртта меѓутоа душата не се враќа во телото повеќе - доколку сепак се врати преку медицински техники на реанимација тоа значи дека смртта(фазата на премин на свеста од материјалната груба димензија во по суптилната, духовна) не се одиграла до крај па од таму и било можно враќањето т.е. оживувањето.

види повеќе во книгата „Јас дојдов - ОД КАДЕ? Заминувам - Кон КАДЕ? - Живот после смртта - патувањето на твојата душа(англиски):


http://das-wort.com/20/en/media/s407en_wheredidicomefrom.pdf

Изменето од Majkl - 11.Август.2008 во 00:10