Ваша поезија

The CHASER

As I lie awake in bed, trying not to think ...

...whith eyes wide open, vulnerable and weak...

Knowing they're coming, but I can't stop the nightmares
Of the girl with long hair who meets me there...
When others rose to meet their fall,
She fell to rise again.

She represents all of the others...

...my trembling and fear each night she uncovers...

Though she may be the only one,
Her vector's process has begun.
When others rose to meet their fall,
She fell to rise again.

She's wanted since that very day...

...to take all the sweet dreams away...

Now each night I can't help but see
This ghostly form who's really me.
When others rose to meet their fall,
I fell to rise again.

Walking through my reeling mind...

...to remind me what I've left behind...

While satisfied in reality,
Haunting my dreams, my serendipity.
When others rose to meet their fall,
I fell and rose again.

Изменето од mamma - 20.Мај.2008 во 23:40

majstorce62 напиша: ПРЕПОРОД Дојди, не срами се, Ќе ти го покажам патот до твоите корени! Дојди, допри го свиралото Од чиста македонска дабовина, Ќе ги слушнеш звуците што сиот ќе те отворат, Звуците на песната на одродените Што го загубиле патот до корените... Од гордоста негова медовина ќе потече - Спас за сите изгубени души Во прериите на сопствената Екстравагантна распродажба... Ти си совршен виртуоз, Јас обичен мајстор на свирала Од чиста македонска дабовина Што ќе ти го покажат патот до корените И ќе те препородат...

Изменето од mamma - 20.Мај.2008 во 23:56

Преправање

Прави се глува на клетвите
од закоравени домаќинки,
додека со мини здолниште
се шеташ пред зграда.
Тие вечер ќе си легнат
прекорувајќи се зошто
изеле два залака
повеќе на ручек.

Прави се слепа за погледите
на балкански мажјаци,
од кои јасно се чита
мислата за лесна жена.
Тие вечер ќе ги
опседнат бањите,
со збревтан здив
од жестока онанија.

Прави се луда на осудите,
зависта и глупоста,
кои сакаат да те убедат
дека си невредна.
Никој не ти ѕирнал
во срцето да види
дека и преку ден
таму светат светулките
на бесконечно простување.




Изменето од Quentin - 21.Мај.2008 во 00:01

Quentin напиша: Половично Одамна знае тој дека не е последниот на кого му посакуваш добра ноќ, пред да заспиеш со неверојатно чиста совест, по тешка кражба на две тела. Одамна знае тој дека перниците на твој парфем ми мирисаат, дека по секое напивање од тебе, останувам уште пожеден, дека усните со кои го бакнуваш на враќање дома, не се истите со кои си излегла. Одамна знае тој дека не е случајност што моето име на сон го довикуваш, дека има само половина од твојот допир, твојата воздишка, твојот поглед. Дај му се нему ноќва целата. Ќе видиш дека од навика, ќе те гледа со едно око, ќе те љуби со една усна, ќе те допира со една рака.

ВООПШТО НЕ Е ВАЖНО КОЈ ОД КОГО ЈА КРАДЕ, ТУКУ КОЈ ПОВЕЌЕ ЈА СКА, КОЈ ПОСИЛНО КОПНЕЕ ПО НЕА, КОЈ ПОВЕЌЕ СЕ РАДУВА НА НЕЈЗИНИОТ МИРИС...
СИЛЕН НАБОЈ ОД ЕМОЦИИ И УБАВИ ПЕРИФРАЗИ...ПРЕКРАСНО СИСТЕМАТИЗИРАНА МАТЕРИЈА... АКО НЕШТО ТИ ЗНАЧИ...

Quentin напиша: Половично Одамна знае тој дека не е последниот на кого му посакуваш добра ноќ, пред да заспиеш со неверојатно чиста совест, по тешка кражба на две тела. Одамна знае тој дека перниците на твој парфем ми мирисаат, дека по секое напивање од тебе, останувам уште пожеден, дека усните со кои го бакнуваш на враќање дома, не се истите со кои си излегла. Одамна знае тој дека не е случајност што моето име на сон го довикуваш, дека има само половина од твојот допир, твојата воздишка, твојот поглед. Дај му се нему ноќва целата. Ќе видиш дека од навика, ќе те гледа со едно око, ќе те љуби со една усна, ќе те допира со една рака.

Ах колку е моќна песнава...браво

Спојување...


Еј ти,
ти што уште мирисаш на топла крв!
Можеш ли да ми кажеш како вчера
мирисаше пролетта?!
Последен пат ја сетив пред години,
тогаш мирисаше на свежи јагодки,
дрва, рацветани тополи.

Еј ти,
ти што уште мирисаш на топла крв!
Можеш ли да ми кажеш каков вкус
имаше вчера зеленото јаболко?!
Последен пат го вкусив пред години,
тогаш беше со сок полно,
одвај чекав мајка ми да ми набере
и да ги стави во сад пред мене.

Еј ти,
ти што уште мирисаш на топла крв!
Можеш ли да ми кажеш какво
беше вчера небото?!
Последен пат го видов пред години,
тогаш беше чисто,без облаци,
имаше само многу ѕвезди распрснати.

Еј ти,
ти што уште мирисаш на топла крв!
Можеш ли да ми кажеш каква песна
вчера пееа птиците?!
Последен пат ги слушнав пред години,
тогаш имаа некоја весела мелодија,
ми се чини пееа за љубовта.

***
Еј керко,
вчера пролетта мирисаше на оган и прав,
зеленото јаболко беше труло, гнило,
небото беше тажно,плачеше и сееше страв,
а птиците пееа тешко за времето што било.

Одвај чекав да ти се придружам,
во овој затвор бескраен темен и ладен,
чекав светлина да видам и на земја да се спружам,
зашто без тебе светот не беше праведен.
***

Мамо...мамо прости ми,
само сакав да видам како е да раширам крила и да летам,
мамо...но доцна сфатив дека немам каде да слетам,
жал ми е мамо ...жал ми е....

Закон! И ова твое дело многу ми се допаѓа! Одлично пишуваш,само така продолжи!