Кој ќе оди во рајот?

za mare magde- jas sum mikush i tvrdam pak deka  kucinjata idat vo rajot

Добро Микуш, јас не ти реков ни дали одат ни дали не одат.

Само си одговорив на темата “Кој ќе оди во рајот“ со цитат според Светото Писмо.

И појаснив што при тоа се мислело под “кучиња“ во преносно значење на зборот.


Изменето од maria_magdalena - 17.Март.2008 во 17:37

Onoj koj e najdobar!!!!!!!!

vo skok so motka sigurno ne  koj ce se pridrzuva do napisanoto  znaci , ne kradi , ne lazi , ne ubivaj i t.n.

Нешто интересно за муслиманите,и за сите добронамерни:


Sa 25 godina na samrtnoj postelji                     



Podsjeti se na stajanje pred Allahom na Sudnjem danu i znaj da je ovaj dunjaluk i zivot na njemu samo put u vjecnost i da na njemu niko nece ostati. Moli Allaha s.v.t. da te ucvrsti na pravom putu, do susreta sa Njim s.v.t....



Ovu pricu mi je ispricao jedan moj prijatelj koji ovdje u Njemackoj studira medicinu:

“Nikada necu zaboraviti taj dan! Toga dana sam, kao i obicno, krenuo da obidjem pacijente na odjelu za intenzivnu njegu. Pacijent koji je lezao na krevetu br. 3 privukao je moju paznju. Zvao se Muhammed.



Pogledao sam mu u lice, medjutim prepoznavanje lika bolesnika je bilo tesko izvodljivo zbog mnostva cjevcica i kablova koji su bili prikljuceni na medicinske aparate. Bio je to dvadesetpetogodisnji mladic. Imao je sidu! Prije dva dana je dovezen o bolnicu, jer je dobio jaku upalu pluca. Njegovo zdravstveno stanje se konstantno pogorsavalo.



Prisao sam mu i blago ga zovnuo njegovim imenom: “Muhammede, Muhammede...” Cuo je moj glas. Odgovorio mi je lose razumljivim rijecima. Nazvao sam njegove roditelje. Javila se njegova majka. Na osnovu njenog akcenta sam zakljucio da su iz Libana. Od nje sam saznao da mu je otac jako uspjesan “biznismen”.



Objasnio sam Muhammedovoj majci da je stanje njenog sina zaista ozbiljno. Dok smo razgovarali, aparati na kojima je Muhammed bio prikljucen pocelil su pistati i pokazivati nagli pad krvnog pritiska. Zvucalo je zastrasujuce...



Trznuo sam se i povikao njegovoj majci na telefon: “Morate odmah doci ovamo!”

Odgovorila mi je: “Ja sam trenutno zauzeta sa poslom. Doci cu kada zvrsim.” Rekao sam joj: “Tada moze biti kasno”, i spustio joj slusalicu.



Nakon pola sata sestrica je dovela Muhammedovu majku na odjel. Zeljela je da razgovara sa mnom.

Bila je to sredovjecna zena. Na njenom izgledu se nije primjecivalo da je muslimanka. Kada je ugledala sina, pocela je plakati. Pokusao sam je umiriti rekavsi joj: “MoliAllaha za oprost i moli Ga da izlijeci tvoga sina!”



Uplaseno me upitala: “A jesi li ti to musliman?” Odgovorio sam: “Elhamdulillah!” Potom je ona rekla: “I mi smo muslimani.”, na sto sam je dodao: “Dobro, onda idi sinu i prouci mu nesto iz k*r´ana kako bi mu Allah olaksao njegovo stanje.”



Zena se trznu i poce jos vise plakati govoreci: “Ah, k*r´an! Ne znam. Ne znam nista iz k*r´ana uciti.” Zacudjen sam upitao: “Pa kako onda klanjas? Zar ne znas El-Fatihu napamet?”



Brisale je suze i nastavila govoriti: “Otkako smo doselili u ovu zemlju klanjamo samo bajrame.”



Pitao sam za njenog sina, na sto mi je rekla. “Bilo je sve uredu, sve dok dok nije upoznao tu djevojku.”

Pitao sam je: “Je li klanjao?”, pa je rekla: “Ne, nije, medjutim zelio je obaviti hadz kada ostari.”



Aparati su poceli jos jace da piste. Skocio sam do mladica i primijetio da je na samrti, blizi mu se kraj. Aparati su sve jace pistali, njegova majka sve vise plakala, a sestrice stajale uplasene i zbunjene. Priblizio sam se njegovom uhu i prosaptao: “La ilahe illallah, la ilahe illallah. “ Mladic nije pokazivao reakcije, ali me cuo. Ponovio sam glasnije: “Reci: La ilahe illallah!” Poceo je nesto tiho izgovarati. Rekao je: “Ah, ah, jaki bolovi. Dajte mi nesto protiv bolova.”



Poceo sam se boriti protiv svojih suza. Molio sam ga: “Reci: La ilahe illallah.” Pomjerio je usne...

Obradovao sam se. Ja Allah, izgovorice sehadet!

Na moje zaprepastenje, cuo sam ga kako govori: “Ne mogu, ne mogu, zelim da vidim djevojku. Ne mogu...”



Majka je uplaseno gledala i plakala. Puls mu je bivao sve slabijim, a zatim neujednacen. Nisam se vise mogao suzdrzati, pa sam poceo glasno plakati. Stisnuo sam njegove ruke i pokusao ponovo da ga ubijedim: “Molim te, reci sehadet posljednji put, reci la ilahe illallah!”



Tiho je prosaptao: “Ne mogu, ne mogu...” , a zatim je nestalo pulsa... lice je hladno palo na drugu stranu. Bio je mrtav!



Njegova majka se izbezumljeno bacila na prsa sina. Ugledavsi taj prizor, nisam se vise mogao obuzdati. Zaboravio sam sva pravila prve pomoci...

“Eksplodirao” sam i poceo vristati na njegovu majku: “Ti si odgovorna. Ti i njegov otac. Zapostavili ste i izgubili osjecaj odgovornosti...”



Dragi brate, draga sestro!



Razmislite o ovom mladicu. Sta bi bilo da je rijec o tvome sinu ili tvome bratu... ili cak o tebi?



Da, tebi se obracam. Nastoj da uvijek budes u pokornosti Allahu s.v.t.



Allah Svemocni kaze: “O vjernici, bojte se Allaha onako kako se treba bojati i umirite samo kao muslimani!” (Ali Imran : 102)



Utici se Allahu Milostivom u kakvom god da si stanju i i trazi od Njega pomoc i uputu. Moli ga da uputi tvoj potomak:



“I oni koji govore: “Gospodaru nas, podari nam u zenama nasim i djeci nasoj radost i ucini da se cestiti na nas ugledaju!” (Furkan : 74)



Moli Ga da te ucini cvrstim u vjeri. Potrudi se da uvijek i svugdje spominjes Allaha:



“O vjernici, cesto Allaha spominjite i cesto sjecajte.” (El-Ahzab : 41)



Osjeti Njegovu blizinu i prisustvo onda kada te dusa navraca na zlo i znaj da te On vidi i posmatra...

ALLAH DZ.S da te nagradi brat efendija za slucajot sto go raskaza, navistiina trogatelno za momceto, a mnogu poucno za nas zivite muslimani, koi sto ALLAH DZ.S. ni ima dadeno uste malce vreme za da barame oprost i milost negova!

Познатиот Емевиски Халифа(Владар) Абдул-Азиз ибн Мерван на смртната постела наредил да му се донесат ќефините во кои што ќе биде завиткан после смртта.Кога му ги донесле ќефините и ги ставиле покрај него,рекол:

“СубханАллах,зарем е можно од овој свет и од силното богатство кое што го поседувам,нема да понесам ништо освен овие три чаршафи во кои ќе се завитка моето тело?!”

   А потоа тажно воздивнал и додал:”Дуњалуку(Свету),навистина ти си беден и ништожен!Твоето изобилие на крајот се претвара во вистинска беда,а твојата должина постанува симбол на краткоста и исчезнувањето.Навистина луѓето се заслепени со тебе.”

А еден од учените рекол:”Овој живот е како сон,па кога ќе се разбудиш дури тогаш ќе сватиш дека си сонувал.Така е и со смртта,кога човекот ќе умре,дури тогаш многумина сваќаат дека овосветскиот живот е пролазен и краткотраен,и дека во однос на оној свет (Ахирет) е како сон”.

Кога на човекот би му се понудило да земе една чаша од злато,која што може да ја задржи само едно кратко време,или да земе една чаша од земја,која што може да ја задржи засекогаш,човекот би ја одбрал чашата од земја,зошто со неа би се служел многу подолго.

Но,чудо едно,многу од луѓето го одбираат овој пролазен свет,на кого на човекот го пратат мноштво маки и грижи,а малку се трудат или сосема го запоставуваат Идниот Свет,т.е. Џеннетот-Рајот,кој што е вечен,во кој нема ни тага ни грижа,ни работа ни умор,а во кој оној кој што ќе има најмала награда,ќе има повеќе отколку што имале заедно сите овоземни владари.

Jehovini Svedoci ke odat...