Што вели Кyранот за џихадот?

Galeon bi sakal da debatirame so faktovi no toa e tesko so tebe...si rekol deka Muhammed (a.s) e lazen poslanik no nemas nitu eden fakt so go dokazuva toa..vikas deka e lazen eden poslanik so i vo vasata kniga go imat...
1. "Govorot mu e sladok i Toj e najljubezen. Takov e mojot vozljuben, takov e mojot prijatel, erusalimski kerki!" (pesna nad pesnite, glava 5, 16 recenica)...NAJLJUBEZEN na majciniot jazik na Isus zvuci "MACHMADDIM" (najljubezen)...na arapski istoto, znaci zborot NAJLJBEZEN znaci AHMED...a i samiot Muhammed (a.s) rekol: "Moeto ime vo Tevrat (knigata na Moises) e Mahmut, vo Biblija e Ahmed, a vo k*ran e Muhammed"...
2. "A ako mu e dadena knigata na nekoj sto ne znae da cita, velejki: „Citaj go toa!” - Toj ke odgovori: „Ne znam da citam.” (Isaija, glava 29, 12 recenica)
Prviot ajet ispraten od Gebrail (Gavril) do Muhammed (a.s) e "...." pa posle Muhammed (a.s) rece "jas ne znam da citam"...
3. "Sepak, Jas vi ja kazuvam vistinata: podobro e za vas, Jas da si otidam; zasto ako ne si otidam, Utesitelot nema da dojde pri vas; ako pak zaminam, ke vi Go ispratam." (Jovan, 16 glava, 7 recenica)
4. “Imam uste mnogu da vi kazam, no sega ne mozete da nosite. A koga ke dojde Toj, Duhot na Vistinata, ke ve upati vo seta vistina, zasto nema da zboruva Sam od Sebe, а ke zboruva ona sto slusa, I ke vi navesti za nestata sto ke dojdat. Toj ke Me proslavi Mene, zasto ke zeme od Moeto i ke vi javi. (Jovan, glava 16, 12-14 recenici) Muhammed (a.s) kazal sve sto mu bilo kazeno od angelot Gavril, toa i samiot go utvrduva. Toj istotaka kazal mnogu nesta sto ke bidat sluceni. Pred da umre kazal deka negovata kerka Fatima (r.a) ke bide prva od negovata familija sto ke umre posle nego. Taka i se sluci. Kazal deka Konstantinopol (Istanbul) ke bide sovladeno. I se sovlada. Ima uste mnogu no mislam deka ovie bi bile dovolni da razberate deka Muhammed e posledniot Poslanik.

mali simo напиша: k*ran 9:122 Svi vjernici ne trebaju ići u boj. Neka se po nekoliko njih iz svake zajednice njihove potrudi da se upuste u vjerske nauke i neka opominju narod svoj kad mu se vrate, da bi se Allaha pobojali.значи треба некој да остане да биде оџа во освоените територииспоредба со Христовата наука нема а и неможе да има ..... но еве само една мала поука....КОЈ ПО МЕЧ ЌЕ ПОСЕГНЕ , ОД МЕЧ КЕ ПОСТРАДА.

Zarem Isus po krst posegna, pa od krst nastrada?
Ne bidi smesen...
Ili kaj vas e se kontradiktorno, pa duri i vaseto sekojdenvno pisuvanje.

mali simo напиша: k*ran 9:122 Svi vjernici ne trebaju ići u boj. Neka se po nekoliko njih iz svake zajednice njihove potrudi da se upuste u vjerske nauke i neka opominju narod svoj kad mu se vrate, da bi se Allaha pobojali. значи треба некој да остане да биде оџа во освоените територии споредба со Христовата наука нема а и неможе да има ..... но еве само една мала поука.... КОЈ ПО МЕЧ ЌЕ ПОСЕГНЕ , ОД МЕЧ КЕ ПОСТРАДА.

mali simo daj mi ja tvojata adresa da jas dojdam kaj tebe da te ubavi izsamaram pa da vidam kako ti ke mi go svrtis drugiot obraz , daj da dojdam i da ti odzemam se sto tebe ti e vredno pa da vidam kako toa ti samo ke stois na strana i nisto nema da prevzemes

ах бе далија ова е исечок од к*ранот не е од некоја друга книга па сега ќе разговараме колку биле потиштени палестинците .........

ова е дел од к*ранот.....  да ти си потполно во право....!!!! треба човек да е слеп да не го виде хитлеровиот нацизам... може од таму си нашол инспирација истиот...

k*ran 47:4-6
Kada se u borbi s nevjernicima sretnete po šijama ih udarajte sve dok ih ne oslabite, a onda ih vežite, i poslije, ili ih velikodušno sužanjstva oslobodite ili otkupninu zahtijevajte, sve dok borba ne prestane. Tako učinite! Da Allah hoće, On bi im se osvetio, ali On želi da vas iskuša jedne pomoću drugih. On neće poništiti djela onih koji na Allahovu putu poginu,
i On će, ih, sigurno, uputiti i prilike njihove poboljšati,
i u Džennet ih uvesti, o kome ih je već upoznao.

eve jas pak se potrudiv da vi rpevedam eden tekst na makedonski


Палестинка

Родена е во земја во која е секој сантиметар свет. Се родила во звукот на експлозијата земја – земја кои ги рушиле улиците не нејзиното идно детинство. И нејзината мјака пораснала со зуците на експлозијата и рушењето на зградите. Сите нејзини живи роднини животот го поминале во гето, околени и постојано опкружени на понижувања и протерувања. Како и останатите девојчиња таа сакал да си игра, да скока по дворот и да ги облекува куклите, но наместо тоа таа морала да се крие од к*ршуми и секој момент да дојдат војниците и да ја срушат нејзината куќа.
Никој незнаел да и објасни зошто таа неможе да има своја куќа, во својата земја во која нејзините предци живеаат веќе две илјади години. Додека растела се и станувало појасно. Војниците имале само цел – да целиот нејзин народ го уништат и истераат.
Во изминатиот половина век повеќе од два милиона Палестинци се иселени под притисок на израелсата војска. Секој ден над окупираниот дел од нејзината домовина паѓаат бомби и секој ден убиваат по еден од нејзините најблиски. Нејзините сонародници се одлучиле за последната опција – самоубилачки напад, како на некој би му скренале внимание за ужасната трагедија која им се случува. Но наместо да се сопре геноцидот која им се случува тие биваат прогласени за терористи, што во овој момент е еднаково со наредбата сите да се убијат. Дали му преостанува нешто на нејзиниот народ освен да се борат до крајот?
Ставила бомба околу себе и храбро тргнала да ја изврши задачата. Некои ќе ја сметаат за херој, некои за терориста, но нејзината постапка значи нејочигледно НЕ за фашистичката политика на Израел. Беше една од многуте млади Палестинци који го дале својото живот како би можеле некои други млади луѓе да ја сфатат нивната порака.
Во моментот кога почина имаше 20 години. Не била војник ниту пак била обучена за војување. Беше само кројачица која неможе веќе да ја поднесе рамнодушноста на јавноста спрема страшната трагедија на нејзиниот народ. Нејзината смрт не смени ништо. Не го допре срцето наниеден арапски принц кој живее неколку километри подалеку во луксузна вила. Единствено нешто што направија исламските лидери беше дикусијата дали самоубилачите напади се верски дозволени. Кукавичлук е единствениот збор со кој може да се опише нивната реакција. Многу празни зборови се потрошени во залажувањето на луѓето дека се ќе се реши со преговори. Сликите на убиените сега зборуваат наместо народот на Палестина. Улиците на Палестинските градови се полни со рушевини, крв и смрт. Тоа е трагичен факт во борбата со камења против тенковите, бомбите против авионите F-16. во исто време израелските плажи се полни со сурфери, капачи и шетачи низ морето, а луксузните хотели веќе ги примаат првите гости, како да неколку километри подоле не течат реки крв на невини луѓе, жени и деца. Треба да се биде потполно слеп за да во тоа не се види сличноста со Хитлеровиот нацизам чии жртви беа припадници на истиот тој народ кој денеска врши масовна убиства врз Палестинците. На преживеаните им останува уште ослонувањето на Аллах и надежтта дека некој ќе и спротивстави на нацистичката политика на Ариел Шарон и ќе спаси од изумирањето на еден од најстарите народи на Блискиот Исток. Што можат да направат обичните луѓе? Да пуштат по некоја солза кога ќе видат слики од убиените? Демонстрираат по улиците надевајќи се дека тоа ќе има бар некој ефект? Што и да направат им останува малку надеж дека тоа ќе им помогне на Палестинците. Они секој ден умираат како што умре Палестинката од почетокот на приказнава. Дали оние кои себеси се нарекуваат луѓе ќе ја дозволат смртта на нејзиниот народ, како што немилосрдно ја занемарија нејзината смрт?....


www.nahla.ba