СВЕТА ГОРА

vatos

   Патепис од Градината на Богородица

Вселенска, прогресивна и вечна Црква може да почива само на моќен темел како што е монаштвото. Поради тоа, дел од божествениот оган, што Господ го донесе во Ерусалим, Мајката Божја, го постави во факелот на монаштвото. Тоа пак, во Нејзината Градина на гората Атос, повеќе од едно илјадалетие се покажа достојно, неопалено да го држи тој жар што ги гори недостојните.

Оваа  Света Гора, устроена на молитва, е еден вистински и жив пустински универзитет. Спротивно на  универзитетите во светот, во кои често сè се сведува на многуглаголивост, овде Евангелието е стварност и постојано се богослови за Словото, кое е Живот на светот. Молитвата, која непрестајно се излева од овој благодатен и непресушен извор, го напојува и закрепнува целиот свет, изобличен и истоштен од бурите на искушенијата и гревот.

Така, жедни за вистинска евангелска поука и благодатно утешение во овие свети денови на Великиот пост, предводени од нашиот високопреподобен старец, архимандритот Партениј, пристигнавме во Урануполис, што значи небесен град и навистина, со право го носи тоа големо име, навестувајќи за Небесната земја, кон која запловуваат неговите бродови.

Манастирите, покрај кои пловејќи поминувавме, пленуваат со својата убавина, надминувајќи се еден со друг во впечатливоста и величието на нивните градби. Но, како секое чедо, така и Богородица, најубавиот дел од својата Градина го подарила за слава на својата мајка, светата и праведна Ана. Стигнувајќи до нејзиниот скит, просто останавме вчудоневидени од совршениот склоп на создаденото од Божјата Премудрост и изграденото од човечка рака. Како второто никогаш да не го допрело или пак, нарушило првото. Многубројните келии, кои како гнезда се свиени на најнепристапните места, сведочат за упорноста и верата на нивните свети градители и жители. Киријаконот, соборниот храм, кој се наоѓа во средината на скитот и се издвојува со својата убавина, е местото каде монасите се собираат на Божествена Литургија во неделите, додека, пак, во останатите денови се молат, богослужат и го извршуваат своето послушание одделно во своите келии, што е главна особина на скитското монаштво, таканаречена идиоритмија. Веднаш по пристигнувањето, се поклонивме на чудотворната икона и на светите мошти на праведна Ана, најголемите светињи кои се чуваат во овој скит.  Во гостоприемните келии на Киријаконот ја поминавме првата вечер од нашето поклоничко патување. Уште во рани зори започна Божествената Литургија во параклисот на скитските гробишта, а ние, по причестувањето со светите и страшни Христови Тајни, се упативме кон манастирот Григоријат.

Манастирот, изграден од преподобниот Григориј е посветен на светиот архиепископ на Мир Ликијски, Николај Чудотворец. Овој манастир е од посебна важност за нас и за нашата света Црква, бидејќи од него произлегуваат првите фиданки на монаштвото во Република Македонија, после падот на комунистичкиот режим. Значајна е мисијата на манастирот Григоријат и во Африка и Латинска Америка, каде монаси и мисионери неуморно ја шират благата вест за спасението на сите народи. По великодушниот пречек од страна на браќата, кои не се трудеа да ја сокријат својата голема радост, зедовме благослов и поразговаравме со мошне опитниот старец Георгиј Капсанис, катигумен на оваа света Обител. Денот го завршивме со воскресната вечерна богослужба и благодатни разговори со манастирските старци, кои преку нивните длабоки, но и духовити поуки, ни подарија дел од своето духовно искуство. По торжествената и света Литургија, го продолживме патот.

Пристигнавме во манастирот Симонопетра. Овој манастир претставува вистинско чудо на архитектурата – првата десеткатница во Европа. Изграден е врз пирамидална карпа, која се протега дури до десет километри под земјата. Негов ктитор е преподобниот Симон, кој се подвизувал во една од блиските келии и по едно чудесно видение на настанот на Христовото рождество над оваа карпа, а по заповед на Пресвета Богородица, започнал со градба. Први монаси, ученици и соподвижници на светиот Симон биле токму мајсторите, кои единствено чудото на Пресветата ги натерало да градат на оваа непристапна и опасна карпа. Подоцна, повторно со чудо, ним им се придружила и една дружина на пирати, што се обратиле во покајание. Интересно би било да се спомене дека вториот по големина и чест ктитор на овој свештен манастир е токму деспотот Јован Углеша, стрико на Крал Марко Прилепски.

Братството на Симонопетра, со кое Бигорската света обител повеќе години негува братски однос, е далеку познато по својата љубов кон секој што притекнува. Монасите, овие духовни атлети, по примерот на старецот Емилијан, се образец за духовна сериозност и дисциплина, а во исто време кај нив никогаш не отсуствува ниту радоста, ниту ведрината. По великопосните покајни песнопенија на прочуениот симонопетриски хор, преисполнети со благодат и надеж дека ќе ги исполнуваме добиените совети, се упативме назад кон Урануполис.

Оставајќи ја зад нас Света Гора, но никогаш со мислите не напуштајќи ја, благодариме на Бога и Пресветата Богомајка, Игуманијата Атонска, за гостопримството и прекрасната и богата духовна трпеза. 

01-04.04.2011

Преземено од веб страната на Бигорски манастир

СВЕТА ГОРА

Манастирът Ватопед

The monastery of Vatopedi

Внеси реплика	страница 12 3 17 >
Tweet