Црни дупки

Во нашата галаксија забележана е колосална црна дупка, исфрлена по огромно космичко спојување. Настанот беше објавен на 29 април.

Кога две галаксии во судир најпосле ќе се спојат, се претпоставува дека и црните дупки во нивниот центар, исто така, може да се спојат. Се теоретизира дека енергијата ослободена како резултат на овој судир може да ја исфрли новата црна дупка од нејзината „родителска“ галаксија во Вселената, но досега не е пронајден таков настан. Набљудувани се фазите пред спојувањето на црните дупки, но самиот чин на спојување сè уште не е зебележан.

Сега, забележани се последиците од такво спојување: црна дупка од 100 милиони соларни маси во процес на напуштање на домашната галаксија.

Теоријата за овие спојувања произлегува од податокот дека многу галаксии имаат многу масивни црни дупки во својот центар. Ако две вакви галаксии се судрат, тогаш речиси е неизбежно нивните црни дупки да дојдат многу блиску една до дргуа. Но, црните дупки не мора да се спојат веднаш.

Една можност е долго време да орбитираат една околу друга, како бинарните ѕвезди. Орбитирачките црни дупки може да стапат во интеракција со ѕвезда или гас од околината, што може да предизвика да го изгубат моментот на импулс, при што би се доближиле уште повеќе една до друга. На крајот, црните дупки би се споиле, и при тоа финално спојување би се исфрлило огромно количество на гравитациски бранови. Со оглед на тоа што овие бранови се емитираат во одреден правец, црната дупка се исфрла во спротивниот.

„Ударот“ што го примила црната дупка може да ја придвижи до брзини и од неколку илјадници километри во секунда (според теоретските симулации). Набљудуваната црна дупка се движела со брзина од 2 650 km/s. Гравитацијата на галаксијата не може да им се спротивстави на овие неверојатни брзини, па црната дупка неизбежно ќе отиде во меѓугалактичкиот простор.

Теотерски, овие спојувања и „бегања“ би оставиле црни дупки без галаксии и галаксии без црни дупки. Забележувањето на црни дупки во центарот на галаксиите е тежок процес. Нивната гравитација е толку моќна, што светлината е заробена, а тоа е причината зошто тие се „црни“. Само со набљудувањето на нивните ефекти врз околината може да се претпостави нивното постоење, и ова обично се прави само со релативно блиските галаксии, па така барањето на црна дупка која недостасува во центарот на далечна галаксија е проблематичен зафат.

Еволуциите на црните дупки и галаксиите се тесно поврзани, па не се знае кој точно би бил ефектот врз разделените партнери, што е предмет на понатамошно истражување.

Во симулациите каде што црната дупка добива нешто послаб „удар“ не може да и побегне на гравитацијата на галаксијата, па „паѓа“ назад и осцилира, додека не дојде повторно во центарот на галаксијата. Симулациите на оваа ситуација покажуваат дека ѕвездените орбити се прилагодуваат на црната дупка која се движи како јо-јо, што значи дека тоа има ефект врз централниот регион на галаксијата.