Како делуваат пофалните зборови кај човекот?

Joshua_Tree напиша: Ako se umereni....stimulativnoAko se preterani...licemerie

Точно така, најдобро е кога е умерено зошто знаеш дека е така, а кога се претерани најмногу ме нервира, оти знам дека некој ги кажува а не ги мисли.

Ako se umereni....stimulativno
Ako se preterani...licemerie

Пофалби...хмм...најдрага пофалба ми е онаа од човек компетентен по областа по која ме пофалува и човек што поседува доста знаење. Таа ми е најдрага, па по неа доаѓа мојата пофалба.  Јас сум многу самокритичен кон себе си, така да ретко се самопофалувам, ама тоа е случај кога успешно ќе завршам некоја долгорочна и битна цел. Пофалба дадена од другите што ја ценам, кај мене делува мотивирачки....а некогаш самопофалбите ме прават пасивен, демек "дај одмори малку, доста беше и ти душа имаш" ....и затоа последно време ич не си се фалам.

Освен во тие два случаи, не обрнувам многу внимание на пофалби.

P.S. Да додадам само, јас сум од амбициозните типови кои целат на високо и ретко се задоволуваат со "златната средина".


Изменето од bounty_hunter - 24.Октомври.2009 во 21:37

Pa najdobri se sekako iskrenite i umerenite pofalbi potrebni im se tie na lugeto za da ziveat...Secija sueta mora po malku da se hrani...Sekako koj ne bi primetil ako pofalbite se preuveliceni i izvestaceni... Najmnogu mrazam koga lugeto si gi iznuduvaat pofalbite, potocno sami se falat i cekaat potvrda..E vo tie slucai obozavam da potvrduvam so sarkazam i ironija ili so nasmevka da im gi pobivam falbite..

Зависи од човекот. Некому му ги дигаат акциите, некои пак добиваат причина плус да се вообразат, некои пак ги примаат онака со незаинтересираност и кажуваат само едно: Фала!
Јас пак кога ќе добијам некоја пофалба чувствувам поголема самодоверба во себе, ќе се насмеам и ќе кажам : Благодарам.
Меѓутоа веднаш се познава човек дали искрено го мисли она што го кажува или не. Дали пофалбата е искрена или само е кажана онака ради реда...

Стимулативно ми делуваат, зашто ретко ги добивам. Човек треба да го пофалиш кога навистина постои причина за тоа. Попусто упатени фалби не се добри ни за фалениот, ниту за оној што фали.

Пофалните зборови се афродизијак за суетата на човекот.
Можат да ја нахранат... ако се претерани можат и да ја “прејадат“, а после прејадување знаеме што следува.

Убаво е да се кажа пофален збор, кога е заслужен... како поттик и стимулација т.е. за “отварање апетит“