Најубавите градби во Македонија (Трет дел) 

 Најубавите градби во Македонија (Прв дел) 

Чеплес и Бабуна магнет за туристи

Папрадиште, Чеплес, Богомила, Нежилово се дел од понудата која остава простор секој да си најде место какво што посакува

Неповторливата убавина на велешки Азот посетителите може да ја почувствуваат преку повеќето објекти што изминативе години регионот го направија актуелен и привлечен за гостите. Овој предел во секое годишно време носи скапоцени моменти на средби со природните убавини, вклопени во несекојдневни пејзажи.
Папрадиште, Чеплес, Богомила, Нежилово се дел од понудата која остава простор секој да си најде место какво што посакува. И до повеќето од нив се стигнува по асфалтен пат, што новото време и гостите го бараат. Азот е дестинација за дел од посетителите од Македонија, но некои и од странство. Еколошки чиста средина, без индустриски капацитет на стотици километри, столетни шуми на огромните планински масиви, бистри планински реки Тополка и Бабуна, се мамката која не може да се одбие.

Богомила прва станица

Селото Папрадиште стана дом за фамилијарни луѓе, домот „Чеплес“ за планинарите, „Нежилово“ за љубителите на добрата храна и рибата, додека Богомила за љубителите на јавањето. Првата станица кога со автомобил се доаѓа во Азот е Богомила. Мотелот „Ѕидан мост“, отворен летово, има капацитет од 30 легла, а за гостите ќе нуди посебно атрактивна можност, јавање на коњи.
- Богомила е центарот на Азот и планираме од тука на посетителите да им нудиме единствена незаборавна авантура, со коњи да го прошетаат овој дел од Македонија. Ова би стартувало од есен, бидејќи имаме обезбедено и штала и коњи и ќе го реализираме до крајот на месецов, велат од хотелот „Ѕидан мост“.
Гостите во Богомила имаат единствена можност да минат преку стариот камен мост, за кој мештаните тврдат дека е од римско време. Во селото е и спомен-куќата на македонскиот револуционер Петар Поп Арсов, која е отворена за посетителите. Следната станица оддалечена 10 км источно од Богомила е новоотворениот рибник во селото Нежилово, кој располага со 65 легла и 16 соби. Со овој објект регионот доби современ сместувачки капацитет кој ги задоволува вкусовите и на најпребирливите.
- Од собите има прекрасен поглед на реката Бабуна и околината. Водата ја освежува пеколната градска атмосфера од која бегаат посетителите. Имаме свежа планинска пастрмка, која им е на дофат од гостите - велат од хотелот „Нежилово“. Посетителите имаат единствена можност меѓу нив да шета срната Петрана, која пред три години, бегајќи пред волците во шумата, тука нашла спас и сега е дел од семејството на сопственикот Димовски.
По реката пловат шатки и патки. Од Богомила, но во друг правец, северно, на далечина од 8 км, по асфалтиран пат се стигнува до мијачкото село Папрадиште, кое е на 1.000 метри надморска височина.
Со започнувањето на работата на планинарскиот дом, пред пет години, се врати животот во ова планинско село. Освен 35-те легла во него, сега и мештани нудат сместување во своите домови. Наспроти старите традиционални куќи, кои тешко се распознаваат меѓу старите дрвја, во селото може да се забележат и нови убави објекти, кои преку летото се мамка за посетителите.

Мијачкото село Папрадиште

- Селото во лето заживеа, полно е со гости, повеќето се семејства кои тука доаѓаат на мир, тишина и здрав воздух. Берат шумски плодови, планински чај, се врати детскиот жагор, се живее 24 часа. Тука човек за неколку дена ја надополнува енергијата, која ја празни на работното место или во град - вели Петар Трајков, пензиониран велешанец кој тука е од мај со септември. Посетителите не ја пропуштаат можноста да го посетат Марков Камен, каде што, според преданието, Крале Марко оставил белег на еден камен. Трагата не е многу видлива дека е од нога, но преданието за тоа и натаму долго живее. Живее и легендата за мијачкото село Папрадиште, единствено село источно од Галичник.

Пеш до Солунска Глава

Селаните се гордеат со великаните, значајните културни дејци кои оставиле неизбришлива трага во животот во Македонија. Тука се родени големите градители на цркви Андреја Дамјанов и Ѓорѓија Џонгар, основоположниците на македонското сликарство и резба Димитар Андонов Папрадишки и Ѓорги Зографски, преродбеникот Димитрие Чуповски. Пример на нивната работа е селската црква „Св. Петар и Павле“, ремек-дело на овие уметници и по градба, резба, икони и фрески.
Следната и последна дестинација во Азот е планинарскиот дом „Чеплес“, каде што се стигнува пеш преку Папрадиште и преку Нежилово или со теренско возило. Тоа е место за вистинските љубители на планината. Домот е на надморска височина од 1.435 метри и располага со 50 легла. Попатно може да се посетат изворите на Бабуна и нејзините водопади. За похрабрите, единствена можност да се искачат на планинскиот врв Солунска Глава, висок 2.560 метри. Од домот до врвот се стигнува за 2-3 часа, во зависност од брзината и вештината на одењето. Летово, како и во претходните, таму има голем број странци, пред с` Хрвати, Срби, Полјаци, Чеси, Словаци. Тие се редовни гости во домот.
- Наши гости се луѓе што еднаш дошле и повторно се враќаат, имаме пријатели од целиот Балкан. Имаме и ученици, студенти од Македонија, така што постојано е полн. Прекрасната околина и звукот на птиците е незаборавен, поради што „Чеплес“ е посакувано одморалиште - велат од ПД „Солунска Глава“, кој стопанисува со домот.

Етнокуќа во Бистрица

На неколку километри пред Богомила се наоѓа селото Бистрица. Таму е сместена етнокуќа која постои пет години со повеќе од 300 старински предмети. Тие се ретки и вредни бидејќи некои од нив датираат и од пред два века или, пак, дел повеќе ги нема, исчезнале. Сместено во поранешното основно училиште, музејот е на крајот од селото со убав поглед кон соседна Богомила и регионот на Азот. Овој музеј, редок за наши услови, е основан од здружението на граѓани „Разбој“. Музејската збирка се состои од носии, разбој, софра, врчва, бочва, килими и многу други мали но значајни предмети кои биле во секојдневна употреба од нашите предци, а сега времето ги исфрлило.

Соколовец

Локалитетот Соколовец е заштитен предел, дом на голем број птици. Тој се наоѓа над селото Бистрица, на дел од планината Јакупица. Поради карпестата конфигурација тука живеат многу птици, дел од нив и ретки, меѓу нив и белоглавиот орел, по што е атрактивен за гостите

 

Водопадот на Длабока река

Од с. Нистрово се тргнува кон с. Жужње кое е напуштено, по селски пат и се стигнува за околу 40 минути. Кај с. Жужње се избира по кој пат ќе се оди кон водопадот. Едниот пат е по течението на реката, а другиот по патека која оди под врвот Кабаш.

Ако се оди покрај реката тогаш потребно е да се движите на десната страна на реката, се оди по ливади. По околу 40 минути кањонот се стеснува, првин се влегува во борова шума, а потоа во букова. Патеката е добро обележана (со црвена боја). После вкупно 90 минути пешачење од с. Жужње потребно е да се премине на левата страна на реката, нема мост но има паднати дрвја од лавина, кои служат како мост. Потоа првите петсто метри нема патека заради лавината, се оди покрај река по маркација. По 10 минути се наидува на патека и се движите по неа околу 40 минути. Потоа пак се преминува на десната страна на реката користејќи се со паднати дрвја, тука пак се наидува на широка патека. Се продолжува по букова шума и по 10 минути кањонот се отвора и во далечина се појавува Водопадот на Длабока река. Од
тука движењето е по широки ливади, патеката се губи во високата трева, од излезот од шумата па се до Водопадот потребни се уште околу 70 минути, вкупно 4,5 часа (бидејќи има прекрасни места за фотографирање а тоа одзема многу време).

Доколку не сакате да се враќате по истиот пат тогаш може да се искористи патеката под врвот Кабаш. Прво од самиот водопад се оди покрај реката 10 минути од десна страна по течение на Длабока река, се појавува широка патека која се ве води по ивицата на самата шума, после 30 минути пешачење се наоѓате под самиот врв Кабаш (цело време се искачувате). Под Кабаш патеката врти лево и влегува во ниска шума, се спушта цик-цак, потоа влегува во букова шума, за 40 минути пристигнувате до една ливада, тука патеката врти лево и влегува во висока букова шума (наидувате на дрвја на кои се напишани имиња), патеката се спушта полудесно, после 15 минути наидувате на големи ливади, на ливадата нема потреба да се движите по средината и право надоле на крајот на ливадата побарајте маркација. Кога
ќе ја пронајдете се движите по патека спуштајќи се накај село Жужње, ќе поминете уште 4 мали ливади. Пред самото село Жужње ја поминувате реката кај црквата и по истиот пат се враќате до с. Нистрово.