Ти простувам...

Calipso напиша: Не е тешко да простиш. Тешко е  повторно некому да веруваш.

,,, ,,,

глупости..! чему то ..

па нели - не суди!!!   

Тежината на своите грешки ќе ја сфатиш....

Дечурлана бевме...И ко што не дал Господ во тие години...
Сакавме да влеземе навечер во школската сала да вежбаме.
Арно ама не фатија...
Околу простувањето од тие денови ми останаа зборовите на тогашниот директор на училиштето.
"Овој пат ќе поминете неказнети,значи ви простувам.
Тоа е работа на Господ,и еве јас ќе си ја
дадам таа привилегија.Но знајте јас не сум
Господ,и ако тој секогаш простува не значи дека
и јас ќе го правам истото.Значи сега вие згрешивте
на тоа јас ќе замижам.Но доколку ова се повтори...
Тоа ќе значи дека јас сум згрешил што сум ви простил.
А ретко грешам,и кога ќе згрешам сакам да си ја
поправам грешката.Па вие размислете како ќе ја
искористите мојата прошка"
Или нешто слично го харикирав но смислата му беше таа околу простувањето.
Искрено јас не го злоупотребив тоа.И некако си се држам
на ова околу простувањето може еднаш и да простам нечија
грешка.Но никако не би сакал јас да згрешам оти во принцип
најтешко е човек сам да си прости...

Boli i dusha od izvini :)
Znaesh deka nekoj ne pomislil da pobara proshka, samo go kazal zborot izvini za da pomine po red. Toa ne mi se dopagja.

Zatoa se vika prostuvanje. Zatoa shto e bezuslovno :)


Inaku bi mozele da pomineme samo so izvinuvanje :)

Messenger напиша: Prostuvanjeto prochistuva.

Samo dokolku e bezuslovno. Vo sprotivno nishto ne sme postignale so toa shto samo sme gi izgovorile zborovite, no vistinski ne sme prostile!