Духови на починатите или....

Медицината вели дека животот завршува со смртта, но дали е навистина така? 

Многу луѓе кои загубиле сакана личност тврдат дека доживеале некои навистина необични нешта. Според едно истражување направено од универзитетот од Милано, дури 60 проценти од вдовците и вдовиците, кои го изгубиле партнерот, по неговата смрт имале некакво паранормално искуство. Повеќето од нив се убедувале себе си дека станува збор за случајност или пак за очајна потреба да го видат починатиот.

Сепак, постојат и луѓе кои се убедени дека тука има нешто повеќе од она што може да го види човековото око. Манифестирањето на оваа енергија може да се појави на повеќе начини и тоа:

Посета во сон – најлесниот начин за „комуникација“ е преку сонот. Починатата личност доаѓа во сонот и ви објаснува дека е во ред или пак има порака за некого која што сака да ја пренесете. Некои луѓе сонуваат дека починатиот само молчи, го потврдува своето присуство, но не комуницира.

Чувство на присутност – како живи суштества способни сме да чувствуваме најразлични типови на енергии. Некои луѓе велат дека може да го почувствуваат присуството на своите сакани во просторијата. Па така додека седат гледаат телевизија или пак едноставно извршуваат некаква домашна обврска имаат чувство дека не се сами. 

Чувство на допир – некои од испитаниците велат дека неколку дена по смртта на партнерот имале чувство дека некој ги допира, ги држи за рака или пак нежно ги гушка.

Чувство на познат мирис – влегувате во собата и го чувствувате тој добро познат мирис. Но, како е можно, кога личноста повеќе ја нема?

Гласови – слушањето гласови се однесува на интуитивното добивање на пораки. На пример од никаде ви доаѓа некоја мисла во главата или пак ви се причинува дека сте слушнале глас, а не можете да сфатите од каде.

Електрицитет - промените во струјата се едни од најчестите манифестации на присуство на почината личност. Гасење и палење на светлото, ненадејно пукање на сијалици, пречки во преносот и слично се само мал дел од начините на кои што се верува дека комуницира починатата личност.

Необични случајности – барате знак од саканата личност со кој сакате да бидете сигурни дека таа е во ред и во истиот момент на радиото ја пуштаат вашата песна? Или пак ви се случува нешто толку необично што не можете да си поверувате дека е случајност? Едноставно не може да биде

Проблеми со телефоните – алармот ѕвони, а вие знаете дека не сте го вклучиле или пак телефонот започнува да се блокира и да испушта несвојствени звуци

Необични движења – нештата паѓаат дури и кога во просторијата нема никој. Уште еден необичен момент е поместувањето на фотографиите на починатите или пак поместување на други нешта кои што сте сигурни дека воопшто не сте ги допреле.

Сенки – во многу мал дел од случаите луѓето изјавиле дека виделе сенка која поминува покрај нив или пак бела светлина околу фотографијата на саканата личност.

НЕВЕРОЈАТНА ПРИКАЗНА ЗА ЖИВОТОТ И СМРТТА

Умрев од рак и се вратив од мртвите

Дали постои живот после смртта? Според модерната медицина, одговорот на ова прашање е мошне едноставен. Еднаш кога ќе престанат биолошките функции на телото, завршува сè. Сепак, во светот постојат илјадници луѓе кои биле на работ на смртта, имале необично искуство и се вратиле меѓу живите да посведочат за она што го преживеале.

Анита Морџани е жена чија приказна се граничи со фикција. Во 2006-та година завршила во кома поради рак во финална фаза. На семејството му било соопштено дека треба да ги искористи последните моменти покрај смртната постела за да се прости од неа бидејќи повеќе нема никаква надеж. 

Но, приказната добива неочекуван пресврт откако Анита се буди од кома и за неколку дена ракот целосно се повлекува од нејзиното тело.

-Дојдов до оној стадиум кога докторите мислеа дека нема да преживеам. Органите полека, но сигурно ми откажуваа, имав отворени рани по целото тело, имав тумори со големина на лимон во своето тело. Бев како скелет, белите дробови ми се полнеа со течности, без приклучена на апарати за да можам да дишам, раскажува таа.

Додека била во кома доживеала нешто сосема необично.

Можев да слушнам сè, не само во болничката соба, туку и надвор од неа. Изгледаше како да не сум поврзана со телото. Мојата свест, суштина, не знам како да ја наречам беше надвор од моето тело. Бев свесна дека телото ми е во болница, но од страна изгледаше мало и незначајно. Јас бев насекаде. Можев да го видам сопругот, кој ме држеше за рака, како и мајка ми, која беше тажна и разговараше со докторот.

Морџани ги поттикнува сите оние кои имаат роднини и пријатели, кои се во кома, да зборуваат со нив и никогаш да не губат надеж, бидејќи болните можат да ги слушнат. Личноста што е во кома треба да знае дека што и да одлучи да прави, нема погрешен или вистински избор. 

-Сè станува кристално јасно. Бев свесна за целиот мој живот и за тоа како секоја одлука што сум ја направила во животот ме довела до тој момент, да умирам во таа болница. Сфатив зошто сум добила рак. Сфатив дека цел живот се плашам, сакам да ги задоволам другите луѓе, не грижејќи се за себе целосно сум го загубила својот идентитет. Се потиснав себе си и тоа доведе до мојата болест, објаснува Морџани.

Таа додава дека Бог е енергија, универзална свест и љубов, а не тело како што го перципира човекот. Кога одите на погреб лесно може да забележите дека пред вас е само празно тело, додека суштината на тоа тело е некаде на друго место. Токму тоа е она нешто, што и пркоси на биологијата и на медицината. Луѓето не можат да го сфатат концептот на душата затоа што се научени да ги сфаќаат и анализираат нештата само од својата човечка перспектива. Во суштина постои многу повеќе од она што може да го види нашето око. 

-Еден од проблемите кои ги имаат луѓето е фактот што ја загубиле својата радост за живот. Сме заборавиле кои сме, немаме страст за своите животи. Секогаш им велам на луѓето да го допрат своето срце и покажете кои сте. Живејте со радост, препорачува Морџани, чие животно искуство можете да го прочитате во книгата „Dying to be Me - My journey from cancer to near death to true“