Лазар Колишевски и македонското прашање

lav4eto напиша: Значи другарот Лазо признава за воjниците во Охрид и за помошта од Бугариjа:

Се надевам дека си слушнал за Коцаров.
 Сосема во право бил Лазо затоа што не покажал милост и не прифаќал поткупи за таквиот воен злосторник кој стрелаше невино население.
Другите војници можеби и биле невини, секако, не биле сите исти, ама на ваквите како овој, чинам арно им сторил народниот суд.

Pat напиша: Хахаха! Абе само те задевам, затоа што браниш нешто што не може да се одбрани Вистинските македонски патриоти ја изгубија таа битка по втората светска војна и тоа е факт. Меѓутоа, она што е битно сега, е ние да не го признаеме поразот и да потпишеме историска капитулација.

Апсолутно си прав за правите борци, обично така бива, јунаците не умираат в кревет. Опртунистите чекаат и дочекуваат или пак начекуваат. Не сум сигурен со тоа, потпишување на историска капитулација.

Јас ги гледам работите во одреден контекст, политчкото опкружување и амбиент во кои биле донесени одлуките, мотивите на тие кои ги донесувале истите, а на крајот на краиштата и резултатите од тие одлуки.

Свесно ибегавам да бида емотивен по однос на идеологиите на спротивставените опции и се трудам да бидам прагматичен. Македонија на Македонците.

Pat напиша: Платеник, во твојот пост има многу спротивставени на себе гледишта, а ти ги поддржуваш и едните и другите: -Колишевски бил некомпетентен анонимус -народот му дал на Колишевски мандат да се пресметува со политичките противници -македонскиот народ сакал своја самобитност -цитирам: Лесно му било да излезе како победник од причина што тој имал силна подршка од повисоките федерални истанци, а за кои верувам дека имале повозвишени идеали одколку тесно градите националшовинистички ориентирани елементи, кои биле остатоци од минатото Кои се тие тесногради националшовинистички елементи кои биле остатоци од минатото- дали Ченто, Шарло, Шатев, Брашнаров, Марковски итн.? Уште еден цитат: Велам жалосно е што голем број македонски борци се жртвувани, но тоа само покажува дека конфронтацијата на идеолошки план, често пати ги разединува луѓето, ма колку тие да и припаѓаат на еден народ, нација. Човеку, како не можеш да разбереш, истиот тој анонимус не се вивнал на врвот, туку бил вивнат на врвот. Бил поставен од неговите ментори чиишто наребди тој ги извршувал слепо и безкомпромисно. Затоа што народот толку еуфорично се согласувал во такви услови да влеземе во таа федерација, затоа и ги имало тие масакри. Останатото е само рационализација.

Кои се тие спротивставени гледишта во мојот пост? Јас неможам да видам ништо спротивставено!

Но, ако треба дополнително објасување, ќе го сторам и тоа.

Колишевски каде ја поминува втората светска војна и каква функција имал во ПК КПЈ до 1943, а од 1943 во ЦК КПМ па до крајот на војанта? Во тоа време тој бил политички анонимус. Треба ли да споменувам кои биле главните организатори и лидери во тоа време и каква судбина имале?! Како тој успеал да го потполни ваккумот е посебно прашање. По се изгледа играл на добитната комбинација.

Народот не му дал мандат на Колишевски да се справи со неговите лични политички противници. Мандатот произлегува од фактот што бил на победничката страна, мандатот произлегува од успехот кој го постигнала опцијата на која тој и припаѓал. Нетреба да се заборави и еуфоријата и ентузијазмот на народот, дека ете тие конечно ќе си ја добијат својата македонска земја. Сигурно онаа народната имала голема улога во градењето на односите, подобро врпче в рака, отколку гулаб на гранка.

Да, народот ја сакал својата независност, макар таа била и во рамките на федерацијата. Јас ќе додадам, камо среќа и Пиринскиот и Егејскиот дел да беа приклучени кон “неправдите“ кои нам ни беа направени во ФРМ и СРМ.

Кога зборував на тесноградите националшовинистички елементи пред се мислев на елементите од поширокиот југолсовенкси простор, со кои претсавниците на новата власт безмилосно се справеле. Веќе реков во Македонија таков екстремен национализам не постоел ниту пак имало услови да се развие. Ченто, Брашнаров и останатите може да се каже дека биле колетерална штета, се ловат вештерки насекаде, па ајде ќе ловиме и во Македонија.(Како и со случаите на Бошковски и Тарчуловски) Немој ќе те молам да ми го споменуваш Венко Марковски, кај него барем е повеќе од јасно како се чувстувал и кому му ја покажал својата лојалност. Кога зборувам за непожелните елементи, зборувам за тие кои и ден денска ја оспоруваат засебноста на македонскиот народ и неговиот национален идентитет.

Сакал да признаеш или не разединувањето меѓу припадници од ист народ или националност на политичка основа е непобитен факт, факт кој бил безброј пати потврден низ историјата. Борбите на спротивставените политчки опции не ретко резултирале и до физичко истребување помеѓу нивните протагонисти. Македонија, за жал не е исклучок од сето тоа.

Мислам во мојот пост беше многу јасно кажано, додуша не толку директно како ти, како Колишевски се вивнал до највискоите позиции. Со смаиот факт што тој бил политички опортунист кој ја искористил секој можна прилика која му се укажала (и покрај неговиот лимитиран интелектуален капацитет)е факт кој зборува сам за себе. Сепак имал нешто да понуди, нешто што некој сакал да чуе. Јас имам потполно разбирање, кога човек ќе дојде до раководна позиција треба сам да си ги бира соработниците.
Јас би сакал да имам некој околу мене кој ќе биде спремен да ми го штити грбот, ама и јас нему. Тој кој ќе го направи спротивното е осуден на пропаст. Затоа во современите демократски општества имаме политичка позиција и опозиција, каде нападите претежно се фронтални и екстерни. Интерните треба да бидат помалку или минимали.

Гледам дека имаш селективен пристап при конструкцијата на твоите одговори. Се што неодговара ставено е под “се друго е само рационализација“.

Па види, рационализација или не, целта е постигната, Македонија е самостојан и суверена држава. Мене лично не ми пречи што Македонија ја постигнала својата цел, ма колку околностите под кои таа цел била постигната некому не му одговараат. Сметам дека тој треба да биде ставот на секој еден Македонец.

Незнам дали си ученик, студент или возрасен, веќе вработен, ама би сакал да знам каков ти тоа однос градиш со своите претпоставени? Дали си рационален или пак можеби си бунтовник или пак и едното и другото во зависност од ситуацијата? Ако не си рационален со своите претпоставени, а имаш цел која сакаш да ја постигнеш, што мислиш до каде ќе стигнеш?

Лесно е да се суди, тешко е да се игра тактички и да се донесуваат одлуки кои ќе имаат најмали консеквенци.

А не има разни, од полтрони, влекачи, лигуши, борци, патриоти, петоколонаши, разумни и неразумни, лојални и нелојални....убави и грди, лоши и добри....



Изменето од Platenik - 26.Октомври.2009 во 04:09

Pat напиша: Македон напиша: Од ова што го приложи можам да кажам дека сепак нешто сторил за Македонија, имено лежел затвор две години поради тоа што сакал да крене востание во Македонија, бугарски затвор ( прашај некој од постарите, нека ти објаснат што е бугарски затвор и нека ти ја објаснат максимата 10 удри едно брои ). Не е точно дека српското раководство го испраќа, го испраќа југословенското, односно раководството на КПЈ. Македон, дали ти можеш да направиш разлика помеѓу на пример Мирче Ацев, Коле Неделковски и Никола Вапцаров од една страна, и Колишевски, кој што се изјаснил како Бугарин само за да биде помилуван, од друга страна

Секако Pat, за тоа збор не станува, зарем мислиш дека ќе ги ставам на исто рамниште?!
Јас само пишувам што и како се правело тогаш, во времето на Колишевски, негативното, но и позитивното, сакам објективно да се гледа на нештата.

Платеник, во твојот пост има многу спротивставени на себе гледишта, а ти ги поддржуваш и едните и другите:

-Колишевски бил некомпетентен анонимус
-народот му дал на Колишевски мандат да се пресметува со политичките противници
-македонскиот народ сакал своја самобитност
-цитирам: Лесно му било да излезе како победник од причина што тој имал силна подршка од повисоките федерални истанци, а за кои верувам дека имале повозвишени идеали одколку тесно градите националшовинистички ориентирани елементи, кои биле остатоци од минатото

Кои се тие тесногради националшовинистички елементи кои биле остатоци од минатото- дали Ченто, Шарло, Шатев, Брашнаров, Марковски итн.?

Уште еден цитат: Велам жалосно е што голем број македонски борци се жртвувани, но тоа само покажува дека припадноста кон некоја идеологија, често пати ги разединува луѓето, ма колку тие да и припаѓаат на еден народ, нација.

Човеку, како не можеш да разбереш, истиот тој анонимус не се вивнал на врвот, туку бил вивнат на врвот. Бил поставен од неговите ментори чиишто наребди тој ги извршувал слепо и безкомпромисно. Затоа што народот толку еуфорично се согласувал во такви услови да влеземе во таа федерација, затоа и ги имало тие масакри.

Останатото е само рационализација.

Изменето од Pat - 25.Октомври.2009 во 13:24

Јас не ги глорифицирам работите и “успесите“ кои Колишевски ги постигнал. Наполно се сложувам дека тој бил анонимус на македонската политичката сцена, а со тоа и како лидер или идеолог во комунистичката организација. Во НОВ се појавува кон крајот на втората светска војна и под чудни околности се вивнува до највисоките можни позиции во ново создадената рамноправна федерална единка, ФР Македонија. Ако ме прашаш дали по заслуга, ќе речам не. Човекот немал ниту интелектуален капацитет, ниту лидерски, а ниту организатосрки способности. Имал едно нешто да понуди, а тоа е способноста да се прилагоди на идеите за решавањето на јужнословенството, а со тоа и на болното македоснкото прашање. Се чини дека во тоа време на мнозинството од македонскиот народ не им сметала таа опција и од се срце ја прифатило идејата за Македонија да постане рамноправна федерална единка.

Од таквата еуфорија и радост меѓу народот дека ете конечно и Македонија и припаѓа на Македонците, произлегува и мандатот на ганитурата на Колишевски да се пресмета со политичките конк*ренти. Класична политичка борба без пардон. Кога ќе размислам, ништо поразлично од политичките пресметки меѓу Македонците од 20-30тите години од минатиот век.

Полтички опортунист, кој ја искористил секоја една прилика кој му се укажала. Лесно му било да излезе како победник од причина што тој имал силна подршка од повисоките федерални истанци, а за кои верувам дека имале повозвишени идеали одколку тесно градите националшовинистички ориентирани елементи, кои биле остатоци од минатото. Со таквите елемнти тие безмилосно се пресметувале не само во Македонија туку и на целата територија на ФНРЈ. Сметај го тоа како борба на две спротивставени идеологии, а од таа борба повторно Македонците излегуваат со “најмал“ допринос и на Голи Оток и по другите политички затвори. Велам жалосно е што голем број македонски борци се жртвувани, но тоа само покажува дека конфронтацијата на идеолошки план, често пати ги разединува луѓето, ма колку тие да и припаѓаат на еден народ, нација.

Колку и да несакам да двојам некого, сепак постои разлика меѓу Колишевски и Александров.

Алекснадров, е и ќе остане контраверзна личност. Се бори за независна Македонија, а од друга страна како Бугарин чија крајна цел ќе му биде присоединување на Македонија кон Бугарија. Тие негови ставови се косат со интерсите на Македонскиот народ и постоењето на Македонија како независна држава или како федерална единка. Под претпоставка тоа да се случело, дали значи дека во Бугарија, Македонците ќе станеле Бугари?! Познавајќи ги историските прилики, не се сомневам дека тоа и ќе станело. Затоа Бугарите и Бугароманите играат на таа карта.

За разлика во времето на НОВ и понего, а и во времето на Колишевски се раѓа Македонската држава, прво како федерална единка, за да тој процес во 90тите резултира во независна, самостојна Република Македонија. Во тој процес Македонците остануваат Македонци, не Срби, не Бугари. Во тој процес ние културно се издигнуваме, образуваме, формираме македонски организации и институции. Македонците се афирмираат, градат кадар, спремен да се носат со проблемите во секој еден сегмент од општествено политичкиот, економскиот и кутурниот живот на новата федерална единка, а подоцна и на Република Македонија. Ниту Платеникот, ниту Пат, ниту било кој друг немало да бидат оние кои се, доколку непостоела Македонија. Сигурно дека ова не се заслуги на Колишевски, туку допринос на долготрајна и макотрпна работа на многу луѓе кои грижливо го чуваа и негуваа македонскиот бит. Тој како учесник во сето тоа сигурен сум дека мешал во манџата, да не загори случајно.

Дали можеш да видиш каде е разликата меѓу Колишевски и Алекснадров?

Што е битно за мене, а верувам и за сите руги Македонци? Битно е што Македонија ја постигна целта! Немам никаква грижа на совест кој, како и на кој начин ја постигнал целта.

Се друго може да биде само злоба и љубомора на успесите кои Македонија ги постигнала во изминативе 70тина години, а пред се од губитниците на оваа или онаа политичка опција или пак од петоколонашите и нивните спонзори.

Дали сега ќе ја доведуваме под знак прашање и легитимноста на НОВ и околностите под кои Македониај ја стекна својата државност?!

Ќе ми простите, ама тоа е само една алка од синџирот на вековната борба на македонскиот народ. Пордолжеток на Илинден кој по некоја случајност кулминраше во 1944/45, па ако сакате и во 1992 година.

Македонија победи во однос на Србија, Македонија победува во однос на Бугарија и Грција, се друго е ирелевантно. Македонскиот сон стана јаве.



Изменето од Platenik - 26.Октомври.2009 во 04:16

Pat напиша: Платеник, во твојот пост има само многу релативизирање и некое чудно повикување на разумност, не би знаел како да го наречам тоа, но и не е важно, ајде. Кои токови се случувале во ФРМ/СРМ? Гушење на националниот идентитет, местени процеси и преследувања, политички и физички ликвидации итн. Зборуваш за академии, ајде еве едно конкретно прашање- зошто во тој период беше табуизиран Тодор Александров и редица други револуционери? И прашуваш, „кому му е криво што Македонија ја добила својата државност“- и навистина, кому му е криво? Сите македонски дејци се бореле за тоа. Но ФРМ/СРМ не била независна држава, и во голема мера и тие академии и политичкиот врв гледале на север. Блаже Ристовски дури и сега си кажува дека во многу нешта се угледува на САНУ. Револуцијата не ги јаде своите деца- тие деца биле изедени од мршојадци.

Пат,

Во дават мои поста се содржани сите одговори на твоите прашања.

Јас неможам да најдам подобри зборови со кои би ги објаснил моите мисли на поедниставен и поразбирлив начин. Се разбира би требело да напишам книга или некоја студија со која би ги објаснил тековите кои се одвивале во рамките на ФРМ, а подоцна и во СРМ. Меѓутоа што јас и ти комуницираме на литературен македонски јазик, тоа што Македонскиот народ бил конститутивен во Југославија, македонскиот јазик бил еден од трите официјални јазици, понатаму се образувале стручни кадри од сите област на сопствениот мајчин јазик, имање сосптвени медиуми, културни институции, влада парламент, претставници на федерално ниво, амбасадори... се факти што тешко некој ќе може да ги побие. Јас ќе те прашам, што добиле Македонците кои останале под бугарска и грчка окупација? На кое ниво останале во однос на зачувувањето на сопствениот македонски идентитет? Па ако сакаш и ниво на образованост доколку не е на грчки и бугарски. Жално!

Кому му бил задушен националниот идентитет? Македонија и македонството биле испеани многу повеќе одколку сите други народи и народности кои живееле во Југославија заедно. Чија култура претставувал ТАНЕЦ, една од трите нареномирани професионални асамбли кои постоеле во Југославија? Јас би рекол и најреномиран асамбал, кој и ден денеска постои.

Ако зборуваш дека некому му бил гушен националниот идентитет, тогаш сигурно зборуваш за оние екстремните, како четниците, усташите и балистите. Во Македонија никогаш не се развил екстремен национализам ниту пак имало услови за тоа. И денешниот национализам кој постои во Македонија повеќе е реакција на нашите оспорувања отколку што е природен, генетски, ако можам така да се изразам.

Што е битно од оваа цела дискусија? Дека Македонија ја стекна својата државност, национално и културно се афирмира, интелектуално воздигна, а по степен на образованост ги стигна, дури можеби и ги надмина соседите. Демократските процеси во Македонија се спроведуваат како никаде на Балканот, па и пошироко.

Дали треба да ги дискутираме само “прифатливите“ политчките опции до кои Македонија требеше да дојде до својата независност или пак ќе ги дискутирам резултатите од конфронтацијата на политичките ривали?! Во тоа време немало западен тип на демократија и било или си со нас или си против нас. Но, кога ќе размислам подбро, дури и ден денеска во западните демократски општества тоа паравило е на сила. Зарем Буш не го изјавиотоа јавно?!

Историски гледано, во тој временски период мислам дека непостоеше друга политичка опција која на Македонија ќе и го обезбедеше она за кое долги години се бореше. Она што сме го стекнале со ФРМ или СРМ. Таа етапа е завршена, а сега одиме понатаму, самостојно. Целата е постигната, а поекогаш целта не ги бира средствата.


Гарнитурата на Колишевски беше само една фаза од нашата борба да се стигне до самостојна, независна и суверена Македонија.

Чест секому, вересија никому. Секој според заслугите, а тоа важи и за мене и за тебе и за Колишевски, па и за Александров.

Несакам да се мерам со никого, поготово што можеби никогаш нема ни да го достигнам резултатите кои нашите предходници ги потигнале за нашата македонска кауза.

Нека пукнат душманите на Македонија, а меѓу нив и домашните издајници, петтоколонашите.







Изменето од Platenik - 24.Октомври.2009 во 08:56