Децата и религијата-кога да им се говори за Бог?

Имаш ли нешто да ни цитираш од неговата книга Isus, sin čovječji, издадена во 1928 година.[SIZE]

1883 година, како внук на еден христијански свештеник родениот Калил Гибран (Gibrān Khalīl Gibrān bin Mikhā'īl bin Sa'ad на арапски ‏جبران خليل جبران) во една од неговите песни - кои многу (често) се инспирирани од БОГОТ, ДУХОТ и Верата (Исламот) во Исус Христос - вели:



...Вашите деца не се ваши деца.
Тие се синови и ќерки на копнежот,
На Животот, кон самиот себе.
Тие доаѓаат преку вас, но не од вас,
И покрај тоа што тие се со вас
Тие не ви припаѓаат вам

Вие смеете ними да им дадете љубов,
Но не смеете да им ги наметнете вашите мисли,
Бидејќи тие си имаат свои мисли.
Вие смеете на нивните тела да им дадете дом,
Но не и на нивните души.
Бидејќи нивните души живеат во куќата на утре,
Која што вие - дури и во вашите соништа -
Неможете да ја посетите.

Вие смеете да се трудите, да бидете како нив,
Но не се обидувајте да ги направите слични како вас.
Бидејќи Животот неоди наназад,
Нити борави во вчера.

Вие сте лакот, од кого вашите деца
Како живи стрели, ќе бидат испратени.
Стрелецот ја гледа целта на Патот на Вечноста,
И Тој ве оптегнува со Неговата моќ,
За Неговите стрели брзо и далеку да летаат.
Дозволете вашите лакови од Раката на Стрелецот
Кон пријателите да бидат вперени;
Бидејќи како што Тој го љуби стрелото што лета
Така го љуби и лакот, кој е цврст.








Не е ли прекрасен Воспитувачот!?






       

Taka vo Biblijata Pisuva:)

i Koj Go Bara Kje Go Najde P4elce veruj mi:)

Јас ли4но од мал знам за БОГ и никад не ми забраниле да одам црква или да верувам во него,ми викале да се 4увам дека не се сите христиани како што изгледаат.

Rita.MD напиша: Уште кога ќе почнат да ги разбираат до некој степен нештата за кои им се говори, децата треба да слушнат за Бог. Треба родителите да им ја задоволат нивната љубопитност и да ги одговорат нивните (понекогаш и тешки) прашања за Бог и верата. Доколку децата почнат да бидат воспитувани во христијанско семејство, понатаму тие ќе можат да растат во верата и да ги уживаат благодетите од блискоста со Бога.

И кога ќе пораснат ќе кажат, е добро Боже може ли и ние да згрешиме? И ќе почнат по патот во кој дури ни јас не сум бил... Знам многу добри примери за тоа.
Сепак децата имаат свое право, а и јас си имам свое право, никој не може да делува на него, освен јас, можеби порано сум пагал под влијание на родителите во врска со верата, ама повеќе нема, немаат никаква врска тие и религијата, освен законот да ги почитуваме, но и тој закон има граница, а границата јас, самиот ќе ја поставам.
Секој може се да ми земе, ама Бог не може никој.

Apsolutno!