СОЖИВОТ - нешто доста чувствително

orlov напиша: Доста е со осетливи работи, многу ги разнежнавме шиптарите. Дајте сега малку по грубо.

 "Nekoi toa go sakaat zesko "

PAVLIN напиша: ne slusnav nitu edno mislenje od siptarite na forumov...dali ste bre lugje za sozivot ili ne...sto e tolku strasno da odgovorite

Kako ne slusna, pa citaj go samo onoj AK...

AK47 напиша: Jas gi vidov tie roditelite na eden branitel , i tie bea razoarani, ne bea nalutani na albancite, ne rekoa deka se padnale za Makedonija, tuku za politicarite, za niv ne bea krivi albancite tuku vasite politicari,

Ти во твојот кафе ресторант-( чајџилница )
имаше гости кои при крај на церемонијата дојдоа на кафе мајка и ќерка со мене и еден мој помладф колега. Намерно зборувавме гласно. А парите ви ги оставивме на маса заедно со сметката. Тоа кое ние го дискутиравме за е виша политика која тендециозно при толку локали, беше развиена баш во муслимански локал и баш таму каде имаше екстремисти.
Каде е вашата осетливостили страв?
Видовтели смели особи вие сте мек мемед.

znaci nema sozivot , sakaat Obedinuvanje so Kosovo i albanija i Cemerija

мислиш албанија го сака тоа? има да ги одјебаат од прва и ке се сјебат...

Осетливото треба да не се брише, ма колку да е засегнат билокој од наредбодавците.

Вчера на откривањето на споменикот на погинатите БРАНИТЕЛИ, армискиот врв не најде време да им оддаде почит на погинатите. Го немаше ни врховниот командант.
Обидот за доминација врз Унијата на Бранителите преку Надица Мирчовска не им успеа, не им успеа и преку одредени физикуси кои ги уфрлија во нашите редови.
Од МЗ Волково инаку воена касаба од пензионирани високи офицери во позни години и на својот залез од животот присутен само еден кој заедно со екс генералот и актуелен градоначалник на општина Ѓорче Петров Митровски Сокол и попот не можеа да дочекаат да заврши церемонијата.
Останавме неми од причина што не ни беше јасно од кого се срамеа. Дали од погинатите,од семејствата на погинатите или од самите себе од причина што очекуваа да им пријдеме, а ние само со подсмев и презир ги погледнавме како да гледаме во магла.
Допатуваа семејства на погинатите од целата држава, но никој од нив рака не им подаде.