Ваша песна,состав или што било напишано

Повторно со восхит,
скриена во темнината,
ја гледам таа ноќна кралица,
да,токму неа,месечината,
онаа која не избра
за ликови главни
на својата сказна
и првите редови ги напиша
во ноќта тивка и празна.
Но не беше таа
во рингот што не стави,
боксерски ракавици
сами си наметнавме,
причина за секој удар
самите измисливме,
а таа се бореше
победник да нема,
милион почетоци
на приказна една,
за среќен крај
кутрата жедна.
И сега кога ја победивме,
обидот нејзин за ремек дело
конечно го уништивме,
знај дека само ние ке жалиме,
зашто почеток нов
таа некаде пишува,
некаде далеку од животи наши,
магични моменти прави,
каде точка по среќен крај
на приказна туѓа ке стави.

Lingering in whatever

Се будам во истиот кревет, оној во кој вчера се обидував да се почуствувам дека тонам или телепортирам во мојата Градина на Сурреалноста. Целиот фригиден, ни грам интерес за нештата и новиот ден. Ништо нема за денеска во менито на овој аморефен ум, само поинтензивна индеферентност од кога и да било. Се обидувам да станам од креветот или наречете го Бајконур. Нема доволно сила да ме направи среќен што не се будам во туѓ кревет од гласот на вајана рандом девојка, цитирам "Бебенце, сакаш кафе да ти сварам?" Преку такво ми е од кафиња и бебиња и лигавење, не се фалам само троа се жалам, но осеќам нешто ме држи прикрепен за креветот. Ко гром од ведро небо, ја гледам Мрзата, гола ко од мајка родена во мојот кревет. Прво нешто што помислувам е да ја испцујам. к*рво,кој к*р...ех ја снема за миг, гласно извикав. Скокнав од креветот како да имаше змија под ќебето. Индеферентноста уште ме преовладува. Секое утро иста рутина, во огледалото гледам фаца и таа гледа во мене, со подочњаци како лубеници. Еј па тоа сум јас,помислив и неможев да згрешам.Но ете ти проблем, се гледаме со типот од што се рефлектира во суптилната површима од сребро, пробувам да го прашам кој ќе биде неговиот прогрес за денеска. Ни го сакам, ни го мразам, што би рекле овие енглезиве In Between. Мртва тишина, фригидни погледи разменуваме со Типот, само шуштењето на чешмата на шутракот под мене, му дава мешаница на тоа мртвило. Бришан простор, ништо на повидок, бела ќелија но не за криминалци..... Во интерес на драгоценотот мое и твое време ќе застанам на оваа точка.




Сите ситуации, лица и слични творби се случајни или измислени.
Н.Д 07.01.2008


Изменето од Requiem - 23.Ноември.2008 во 02:39

Испрекинати и полни
линии
минуваат брзо,
а ти велам
волан ти држи сега,
за да молкум
копчиња ти откопчам
и лице
во кошула ти заријам,
бесно и брзо
и со раце брзоплети
најдам она што ми требаше
а никако време немаше.
Да се одвојам не ми се даваше
свирки, клетви
и зачудени фаци
зад нас имаше,
но ти непоколебливо
воланот го држеше,
браво !

Не ми се мести
со лице така
мачко една мила
оти да заборавам каде сум
лесно знам,
не ми се смешкај онака
кога мисли видливи се
како турнат знак
зошто огранучувања нема,
не ме пипкај ко случајно како
онаму каде
да збеснам знам,
не ме гледај така
како кога сами сме
со желба и мисла една,
да ме играш немој
мачко една мила
топче од вуница не сум,
па до кога мислиш
дека ќе трпам јас ?

Не сум оној
шта да те заштити може
не сум оној
од прикаските
за кој те венчаа
уште мала,
уште неука.
Колку е лесно
колку е мило
да веруваш
дека ќе ти дојде оној
кој никому не дошол
јавајќи коњ
кој никогаш не постоел.
Жал ми е само
што добар глумец не сум
жал ми е само
што сеуште образ имам.

Го чекам душичето мое
да ме сака
да ми каже
како и вчера
како и утре
што ќе го сакам.
Ко балон се дувам
од збор тој еден само
па макар и пукнал
ако.
Да ме гушне да ме цмокне
макар ко како снег се растопил
ако,
макар последно нешто
на свет видел
очи нејзини,
ептен ако.
Ај мори кај си досега ?

zbunet напиша: Тишина во срцата мирниво заборав заминатосе онашто со нас врска нема.Чекори ли се тоаили лебдење самосекако шушка и уши наежени да бидат знааткако наводницина образи руменизаради мотивотнад сите мотиви.Насмевка раскошнапечат небришливза времиња ситеветерот во заднина мелодија тивкана насмеан рефренод кои уснинешто на мед потсеќа.

Прекрасно