Ни денес нема да биде
онака
како што беше некое вчера
не си сам
а некогаш е подобро да си
од поплава исфрлен
од ајкули нагризан
додека си се борел
со она што видливо е
со она што предвидливо е
иако парче од рака
те чеша
што веќе го немаш,
унаказен
и за очи непријатен
лицемерие познато
секојдневно
од исти профил на лица
пријатели ги нарекуваш.

Изменето од zbunet - 04.Декември.2008 во 22:43

Желба наизменична
низ гради ми мине
здив ми сопира,
сакам да допрам
сакам да продрам
сила ми снемува.
Неважен блиц
пред очи ми светнува
како слепец се тетревам,
потсмев од некаде ечи
во некој ќош
глушец умира,
ме гледа
со последен поглед
што замира,
со порака некоја
навидум неразбирлива
гради ми раскинува.

Д О П И Р

Допир...Тој допир. Колку ли ќе останам зарбена во овој затворен круг на емоции, кои без чувствително ме приковаа за да ја почувствуваат мојата болка?
Да,ја посакуваат мојата солена солза која веќе одамна е засушена,затаена во оваа грло,вресок од душа што и волците од најтемната шума би се уплашиле.
Посакувам да го допрам недопирливото...твојот допир.
Те допирам само во сон,јавето за мене не постои,како да живеам во туѓо тело непочувствувајќи го твојот допир кој некако е астрален,неможам да те допрам освен кога ги затворам очите...Ти,дали постоиш?Каде си ти?
Ноќта се приближува,желно чекајќи го сонот да ми падне на очите.
Ноќен јавачу на моите сништа доприме!Допри го мојот сон за да живеам во твјот сон,недопирливото ќе биде допрено,невозможното ќе биде возможно.
Само уште еден чекор до бесконечноста и тука си,тука сум со твојот допир.
Пронајди ме,побарај ги трагите од мојата засушена солза,допри ја,ќе ја почувствуваш мојата тага,таа ќе те одведе до мојата душа,до темното небо без ѕвезди.Но,само една ѕвезда сеуште сјае,трепери со сиот нејзин сјај,патоказ до ѕвездата Даница...Ти само допри ме,ќе ти го покажам патот до нејзиниот сјај,а тогаш сите ѕвезди ќе затреперат...прекрасен космос во моите очи.
Допри го мојот сон...Ти,само допри ме.

Даница ПЕТРОВСКА„О8„

бастунот добро ти прилега,но тоа нема да биде забележливо за оние кои допрва ке тргнуваат или се тргнати кон херојски дела... оние кои можеби нема да излезат на суво...
сепак убавината е во тој пат....


Изменето од ZeZnAtA - 29.Ноември.2008 во 11:12

стари прашања

 

Огледало. огледалце, кој сум јас?
Кој сум јас?
Абе, Ти си огледало!
,,,си огледало!
Шо муабет ќе биде со тебе? Досаден!
,,досаден!
Знам дека сум досаден, но сакам да знам кој сум јас?
Јас?
Ахам.јас....хммммм
....хмммм

Од каде бе ќе знаеш ти, кој сум јас, кога не си мое огледало? Од никаде!
,,,никаде!
Знам
......знам.
Ништо ти не знаеш, исто како и тој во огледалото.

Зашто сум јас тој испред тебе, да имам толку прашања?
Што не сум тој во тебе, да одговарам со одговори, кои се всушност стари прашања.
...прашања 

мрш!
мрш!

Изменето од anakin - 28.Ноември.2008 во 18:16

Хаику - емотивно врзано

 

патика стара
на жицата се суши
неразбирливо

 

Одбери звезда
одбери миг
да ја дадам
цела онаа страст
цел нов живот,
заборави на денес
утре да има нема
онакво за какво знаеш.
Одалечено од толпа
на звезда далечна
гнездо ново чека
крилја да се рашират
мои што беа твои
каде има нови
со сите бои содржани
заради мои додадени.
Маска да симнам
време е
да видиш во што ме претвори
она од тебе што дојде
очи веќе не барај
таму само звезди има.