Змии

Змијата е безножно животно со долго, совитливо тело прекриено со лушпи кои се ќерамидесто наредени на него. Змиите спаѓаат во групата на влекачи.Се мисли дека змиите еволуирале од гуштерите, со кои делат многу заеднички карактеристики, а особено со т.н. безножни гуштери, кои имаат ситни и речиси незабележливи екстремитети. Но, за разлика од гуштерите, змиите имаат тенок, вилушковидно рассечен јазик, а кај нив отсуствува надворешно уво. Исто така, додека повеќето од гуштерите имаат подвижни очни капачиња кои периодично се затвораат за да ги заштитат и подмачкаат очите, змиите секогаш ги држат отворени своите очи кои се заштитени со мигателна ципа (неподвижна, проѕирна лушпа).Како и сите влекачи, змиите се ладнокрвни (ектотермни), што значи дека неможат да произведат своја телесна топлина. Затоа, тие зависат од Сонцето за да ја регулираат телесната температура. Бидејќи метаболизмот не игра улога при терморегулацијата, овие животни можат да преживеат со многу сиромашна исхрана. Некои чекаат со месеци помеѓу последователните оброци, а неколку видови можат да преживеат јадејќи само еднаш или двапати во годината. Кога јадат, змиите целосно го голтаат пленот и не го разгризуваат. Многу змии поседуваат специјализирани вилици со кои можат да проголтаат животни кои се многу поголеми од нивните глави на тој начин што долната вилица има способност да се раздели и да го зголеми усниот отвор и повторно да се склопи. Најдени се на секој континент, освен Антарктик. Места без змии во светот се и изолираните острови, како Ирска и Нов Зеланд .

Најмалите змии се слепооки. На пример, еден претставник од оваа група достигнува едвај 13 cm во должина, а тежи помалку од 2 g. Најголеми претставници се анаконда и питон, кои може да достигнат 10 m во должина, а да тежат и до 250 kg. Кај повеќето змии, женките се поголеми од мажјаците.

Телата на змиите се препокриени со преклопувачки лушпи составени од протеинот кератин. Овие проѕирни лушпи се дел од сувата и мазна надворешна обвивка (слој) на кожата, чија првенствена улога е да спречи загуба на вода. Бојата на змиите доаѓа од пигментните клетки расположени во слојот под надворешната обвивка и таа често ја имитира онаа од животната средина, а понекогаш служи како предупредување.

Со тек на растењето, змиите ја преслекуваат надворешната кожна обвивка. Кај некои видови ова се случува на отприлика 20 дена, но кај некои еднаш годишно. Преслекувањето се обавува со триење од карпа или друг цврст објект.

Коските на змиите се лесни и многу совитливи. *Рбетниот столб се состои од необично голем број на пршлени- околу 100 - а некои имаат и повеќе од 400. За споредба, човекот има само 32 прешлена. За разлика од останатите *рбетници, рбрата на змиите не се поврзани со градна коска, туку секое ребро е поврзано со прешлен, како и со еластични мускули. Ова и овозможува на змијата да внесе плен во својот систем за варење кој е доста покрупен од неа. Исто така, на овој начин змијата може да се свие во компактна топка.Черепотна змиите покажува слични модификации. Коските кои ја сочинуваат вилицата на змијата не се ригидно прицврстени за черепот, туку со слаби врски од типот на мускули и лигаменти.Змиите делат слична анатомија со останатите влекачи, но модифицирана со цел поминување низ мошне тесен простор. Трикоморното срце на змијата може да се поместува настрана за да обезбеди место за големиот плен во желудникот. Респираторниот систем на змијата е исто така компактен: повеќето видови имаат само еден функционален бел дроб, најчесто десниот. Левиот бел дроб кај овие единки е редуциран или непостоечки. Двата бубрега на змијата се распоредени така што левиот лежи зад десниот. Слично е со репродуктивниот систем: постојат пар тестиси (кај мажјаците) и пар на јајници (кај женките). Змијата има многу совитлив и мускулест желудник, тенок црн дроб, како и тенко и дебело црево. За разлика од тенките црева на повеќето други ‘рбетници, оние на змиите се исправени низ телото, а не совиткани. Како мирисен орган служи јазикот, кој змијата континуирано го издава од устата. Кога тој се враќа во     устата, вилушковидниот врв се сместува во длабнатинки во Јакобсоновиот орган, каде се детектира мирисот. Овој сетилен механизам е мошне осетлив и змијата го користи за да го детектира пленот, а и партнерот за парење.Сетилото за вид и можноста за детекција на вибрации се исто така важни за опстанокот на повеќто змии. Кај овие животни отсуствуваат ушни тапанчиња и надворешно уво, но тие поседуваат мали коски во своите глави кои спроведуваат звук. Способни се да осетат нискофреквентни звуци и вибрации кои патуваат низ земјата или водата. Многу змии имаат добар вид кој најмногу служи за детекција на подвижни објекти, но змиите кои се закопуваат со сетилото за вид можат само да разликуваат светло од мрак.Отровот најчесто се спроведува низ два шупливи отровни заби. Кога змијата е готова да нападне, таа ги испапчува забите нанапред, но во други случаи ги држи исправени до горниот дел на усната празнина. Кај други змии (кобра и корална змија), отровните заби се фиксирани.Одредени змии плукаат отров. Таква е пликачка кобра, која го користи отровот како самоодбрана отколку за напад. Таа секогаш нишани во очите на другото животно и понекогаш млазот од отров може да го исфрли и до 2,4 m.

Имам почит кон змијата како животно.....
но никогаш не би ја чувала како милениче......
самиот збор милениче означува нешто нежно и мило.....
што змијата најмалку е тоа....
мислам тие што ги чуваат дома или имат фикс идеии...
или се посебни луѓе со посебни вкусови......
или едноставно да бидат во некој тренд пред другите...