Змијата е безножно животно со долго, совитливо тело прекриено со лушпи кои се ќерамидесто наредени на него. Змиите спаѓаат во групата на влекачи.Се мисли дека змиите еволуирале од гуштерите, со кои делат многу заеднички карактеристики, а особено со т.н. безножни гуштери, кои имаат ситни и речиси незабележливи екстремитети. Но, за разлика од гуштерите, змиите имаат тенок, вилушковидно рассечен јазик, а кај нив отсуствува надворешно уво. Исто така, додека повеќето од гуштерите имаат подвижни очни капачиња кои периодично се затвораат за да ги заштитат и подмачкаат очите, змиите секогаш ги држат отворени своите очи кои се заштитени со мигателна ципа (неподвижна, проѕирна лушпа).Како и сите влекачи, змиите се ладнокрвни (ектотермни), што значи дека неможат да произведат своја телесна топлина. Затоа, тие зависат од Сонцето за да ја регулираат телесната температура. Бидејќи метаболизмот не игра улога при терморегулацијата, овие животни можат да преживеат со многу сиромашна исхрана. Некои чекаат со месеци помеѓу последователните оброци, а неколку видови можат да преживеат јадејќи само еднаш или двапати во годината. Кога јадат, змиите целосно го голтаат пленот и не го разгризуваат. Многу змии поседуваат специјализирани вилици со кои можат да проголтаат животни кои се многу поголеми од нивните глави на тој начин што долната вилица има способност да се раздели и да го зголеми усниот отвор и повторно да се склопи. Најдени се на секој континент, освен Антарктик. Места без змии во светот се и изолираните острови, како Ирска и Нов Зеланд .

Најмалите змии се слепооки. На пример, еден претставник од оваа група достигнува едвај 13 cm во должина, а тежи помалку од 2 g. Најголеми претставници се анаконда и питон, кои може да достигнат 10 m во должина, а да тежат и до 250 kg. Кај повеќето змии, женките се поголеми од мажјаците.

Телата на змиите се препокриени со преклопувачки лушпи составени од протеинот кератин. Овие проѕирни лушпи се дел од сувата и мазна надворешна обвивка (слој) на кожата, чија првенствена улога е да спречи загуба на вода. Бојата на змиите доаѓа од пигментните клетки расположени во слојот под надворешната обвивка и таа често ја имитира онаа од животната средина, а понекогаш служи како предупредување. http://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%9A%D0%BE%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%BD%D0%B0_%D0%B7%D0%BC%D0%B8%D1%98%D0%B0&action=edit&redlink=1 -

Со тек на растењето, змиите ја преслекуваат надворешната кожна обвивка. Кај некои видови ова се случува на отприлика 20 дена, но кај некои еднаш годишно. Преслекувањето се обавува со триење од карпа или друг цврст објект.

Коските на змиите се лесни и многу совитливи. *Рбетниот столб се состои од необично голем број на пршлени- околу 100 - а некои имаат и повеќе од 400. За споредба, човекот има само 32 прешлена. За разлика од останатите *рбетници, рбрата на змиите не се поврзани со градна коска, туку секое ребро е поврзано со прешлен, како и со еластични мускули. Ова и овозможува на змијата да внесе плен во својот систем за варење кој е доста покрупен од неа. Исто така, на овој начин змијата може да се свие во компактна топка.Черепотна змиите покажува слични модификации. Коските кои ја сочинуваат вилицата на змијата не се ригидно прицврстени за черепот, туку со слаби врски од типот на мускули и лигаменти.Змиите делат слична анатомија со останатите влекачи, но модифицирана со цел поминување низ мошне тесен простор. Трикоморното срце на змијата може да се поместува настрана за да обезбеди место за големиот плен во желудникот. Респираторниот систем на змијата е исто така компактен: повеќето видови имаат само еден функционален бел дроб, најчесто десниот. Левиот бел дроб кај овие единки е редуциран или непостоечки. Двата бубрега на змијата се распоредени така што левиот лежи зад десниот. Слично е со репродуктивниот систем: постојат пар тестиси (кај мажјаците) и пар на јајници (кај женките). Змијата има многу совитлив и мускулест желудник, тенок црн дроб, како и тенко и дебело црево. За разлика од тенките црева на повеќето други ‘рбетници, оние на змиите се исправени низ телото, а не совиткани. Како мирисен орган служи јазикот, кој змијата континуирано го издава од устата. Кога тој се враќа во     устата, вилушковидниот врв се сместува во длабнатинки во Јакобсоновиот орган, каде се детектира мирисот. Овој сетилен механизам е мошне осетлив и змијата го користи за да го детектира пленот, а и партнерот за парење.Сетилото за вид и можноста за детекција на вибрации се исто така важни за опстанокот на повеќто змии. Кај овие животни отсуствуваат ушни тапанчиња и надворешно уво, но тие поседуваат мали коски во своите глави кои спроведуваат звук. Способни се да осетат нискофреквентни звуци и вибрации кои патуваат низ земјата или водата. Многу змии имаат добар вид кој најмногу служи за детекција на подвижни објекти, но змиите кои се закопуваат со сетилото за вид можат само да разликуваат светло од мрак.Отровот најчесто се спроведува низ два шупливи отровни заби. Кога змијата е готова да нападне, таа ги испапчува забите нанапред, но во други случаи ги држи исправени до горниот дел на усната празнина. Кај други змии (кобра и корална змија), отровните заби се фиксирани.Одредени змии плукаат отров. Таква е пликачка кобра, која го користи отровот како самоодбрана отколку за напад. Таа секогаш нишани во очите на другото животно и понекогаш млазот од отров може да го исфрли и до 2,4 m.

Имам почит кон змијата како животно.....
но никогаш не би ја чувала како милениче......
самиот збор милениче означува нешто нежно и мило.....
што змијата најмалку е тоа....
мислам тие што ги чуваат дома или имат фикс идеии...
или се посебни луѓе со посебни вкусови......
или едноставно да бидат во некој тренд пред другите...

 Змија како празник.....

Орманци веруваат дека змијата има моќ да ги разбива лошите магии. Иако станува збор за прастара паганска традиција, жителите на малото село се уште ја негуваат.  Секоја година на 22 март, кога се слави христијанскиот празник Младенци, селаните од Орман го одбележуваат и денот на првата змија или змијарник, како што го нарекуваат. Досега не се случило да не се појави змија на овој ден. И на снег сме ја наоѓале. Прва се појавува отровницата шарка, но интересно е тоа што досега не се случило на змијарник некој да биде каснат.  На овој ден со години сите се собираат  во дворот на селската црква. Тогаш неколкумина селани, рано в зори одат на блискиот рид Краставец да најдат змија, со жива шарка околу вратот влегувале во црквениот двор меѓу соселаните, кои со нетрпение ги чекаат. Мештаните потоа на земја ставаат разни делови од облека и ја пуштаат змијата да помине.Се верува дека низ оние алишта низ кои ќе мине змијата ќе ги растури лошите магии, а сопствениците ќе ги следи среќа. Во црквата цел ден ечат тапани и зурли, а орманци играат до доцна попладне. Црковниот одбор за прославата на Младенци обезбедува музика и посна храна за сите гости, а свештениците држат света литургија.
Кај Македонците, постои верување дека имало три сонца, но змијата ги испило другите две. Тука наоѓаме одраз на некои митови за космичката улога на змијата во регулирање на сончевата енергија, како и непријателството меѓу неа и сонцето.

Израелски бањи нудат масажа со змии

Бањите во Израел претставиле единствена понуда, третман во кој шест змии поминуваат низ телото на муштериите, масирајќи ги болните мускули по цена од 40 фунти. Змиите, секако, не се отровни.Ада Барак, сопственичка на „змиска бања“ во Талме Елазар, која за масажа користи кралски и млечни змии и пченкарни смокови од Калифорнија и Флорида, вели дека физичкиот контакт со рептилите може да биде релаксирачко искуство.„Еднаш кога луѓето ќе го надминат стравот, сфаќаат дека контактот со змиите го отфрла стресот“, рекла Ада, која почнала да се занимава со оваа работа во 2006 година.Големината на змиите, како што истакнала, зависи од видот на масажа, поголемите ја отфрлаат големата напнатост во мускулите, додека помалите создаваат „ефект на треперење“................

Змии

Змиите и припаѓаат на групата влекачи. Сите змии не се отровни, ниту сите змиски отрови се смртоносни за луѓето. Дури и ако се, ефикасноста на отровот зависи од тоа дали змијата претходно уловила плен, па ги изпразнила вреќичките со отрови. Отровот на змиите им служи првенствено за совладување на пленот, но има и дигестивна функција. Бидејќи тие го голтаат пленот цел, отровот исто така им служи за неговата разградба да почне уште во устата. Поради тоа отровот е всушност воден раствор на бројни ензими, токсини и други протеини.

Итна помош во случај на каснување на змија:

На местото на каснување се гледаат две ранички од змиски заби. Понекогаш постои само една. Самото каснување не значи дека змијата го вбризгува и отровот. Дури во 22% докажани каснувања немаат знаци на отруеност.

Знаци на отруеност (не мораат сите да бидат изразени):

-вртоглавица;

-мачнина и повраќање;

-бол и оток на местото на каснување;

-оток на лимфни јазли во слабините кај каснување во нога или во пазува кај каснување во рака;

-шокот е најопасна последица на каснувањето.

Постапка:

-каснатото лице треба да мирува;

-имобилизирајте ја ногата или раката на која е раничката; со тоа се забавува ширењето на отровот во организмот;

-потребен е брз превоз до болница;

-не подврзувајте го каснатиот дел од телото;

-не засекувајте ја раничката;

-не исцицувајте го отровот;

-не ставајте мраз на местото на каснување.

Најважно од се: иако змиски антисерум може да се купи во аптеки, никогаш не го вбризгувајте сами на себе си или на друго лице без адекватен лекарски надзор. Во лицата чувствутелни на серумот се развива реакција на брза пречувствителност (анафилактички шок), која може да биде смртоносна ако нејзините симптоми веднаш не се ублажат. Според тоа, вбризгувањето на антисерумот („противотров") без лекарски надзор може да биде поопасно од самите симптоми на труење. Змискиот антисерум медицински посебно се подтотвува и може да се даде само во болница под строг лекарски надзор!

Треба да се спомне дека лошо изведена прва помош може само да ја влоши состојбата на каснатото лице.

Често се мисли дека е добро раната да се засече и да се исцица што е можно повеќе отров. Тоа може да го прави само извежбано лице, зашто сечењето на раната го зголемува крвавењето, а ако на пример се користат нестерилни ножеви, чакии и сл., тогаш може да дојде и до инфекција.

Некои предлагаат ставање на подврска за да се спречи ширење на отровот. Таква подврска мора да биде доволно цврста за да го забави ширењето, а да не го спречува крвотокот. Со оглед дека на неискусен човек му е многу тешко да одреди што е тоа доволно „јако" да го запре отровот, а доволно „слабо" да не го запира крвотокот, не се препорачува самостојно ставање на подврска. Цврсто стегнати подврски можат значително да ја влошат состојбата на каснатиот дел од телото и да предизвикаат гангрена.

Мошне сериозните труења се ретки, а смртни случаи речиси непознати ако лечењето се изврши во рок од 6 до 10 часа по каснувањето. Всушност, смртните случаи предизвикани од каснување на змија се толку ретки што во краишта каде што поскокот е често животно повеќемина луѓе загинуваат од елементарни непогоди (земјотреси, поплави).

Змијата не треба да се лови, зашто резултат на ловот се најчесто додатни каснувања.

Кај нас најмногу каснувања има на пролет и в лето кога змиите се најактивни. Поскокот е опасен особено на крајот од 8- от месец кога се качува на гранки и дрвја (1 до 1,5 метри висина) во потрага по млади птици, односно плен, кога луѓето можат случајно да го зафатат.

Факт е дека каснување на поскок (освен ако не е директно во некоја поголема жила или во вратот) дава барем 48 часа преживување ако баш ништо не се направи. Статистиките велат дека никој не умрел пред 48 часа и оти многумина од нив воопшто не умреле без никакво лечење.

Знаци дека во нормални околности е најдобро да се постапува според лекарски протокол:

-да се измие раната со многу студена вода и да се дезинфицира;

-добро да се преврзе со широк завој поголемиот дел од ногата/раката (доволно цврсто за да се забави циркулацијата во жилите, но не толку јако да се блокира...прстите не семат ниту да омодрат, ниту да изгубат чувство);

-да се имобилизра раката/ногата како во случај на скршеница;

-во болница што побрзо....................

Во Македонија има само три вида отровни змии


Македонија не е богата со различни видови змии. Само три вида отровни змии, десет вида смокови, еден вид црвовидна змија и еден степски удав, што е вид боа, можат да се сретнат во земјава.
Едни од најопасните змии се отровниците поскокот, шарката и степската лутица, а од полуотровните се сретнуваат вдлабнаточелен и телескопус смок. На 1.500 метри надморска височина живее поскокот, на поголеми височини се појавуваат шарките, а само на Шар Планина може да се види степската лутица. Овие видови змии се специфични бидејќи имаат триаголна глава што е поголема од телото, за разлика од другите змии, на кои главата им е како врзана со телото. Поскокот има и специфично рокче на главата, а шарката и степската лутица се разликуваат по распоредот на лушпите на главата. На полуотровниците - вдлабнаточелен и телескопус смок - забите им се повнатре во вилицата и тие се отровни само за помалите животинки . Во Овчеполието живее и змијата степски удав, што е вид боа. Се храни со глувци и достигнува должина од 60 до 70 сантиметри. Степскиот удав е специфичен бидејќи е помускулест, односно месест. Кога ќе го лоцира пленот, оваа змија го обвиткува, го задушува и потоа го голта. Змијата живее во предели со степска клима . Од водните змии може да се најдат речната, односно водна змија и белоушката. Речната се храни со риби, а белоушката со жаби. Тие змии не се отровни. Интересно е дека и да имаат отров, тоа не им помага многу во наоѓањето храна бидејќи рибите се едни од најотпорните животни на змиски отров.

Според стручњаците во Република Македонија досега биле евидентирани 16 видови змии. Ако се земе предвид фактот дека на целиот Балкански Полуостров, вклучувајќи ги и грчките острови, се регистрирани вкупно 21 вид на змии, тогаш се наметнува заклучокот дека во Македонија се застапени 76 отсто од целокупната фауна на змии на Балканскиот Полуостров. За последниот случај стручњаците коментираат дека според описот и големината на змијата би можело да станува збор за смок и тоа од видот балкански смок, од кој два примерока било уловени во 1999 година во близина на Дебарски Бањи. Змиите биле многу големи и долги и по ригите на кожата и забите многу се разликувале од досега познатите видови, што укажува на фактот дека е можно токму тој тип на змија да е анакондата што ја видел работникот на мостот кај гевгелиското село Смоквица.

Дали змиите имаат коски???????

Всушност, многу мал број змии имаат отров, со кој ја убиваат жртвата. На светот постојат околу 3,000 различни видови на земски змии познати за научниците, а само околу 250 имаат отров.
Тоа значи дека само една змија на 12 е отровна. Змиите кои се отровни, или се многу ретки или ретко каснуваат. Дури и да ве касне отровна змија, кај повеќето отровот не е толку јак за да убие човек. Најотровната змија на светот е вид на Австралиски тигар - змија долга околу 1,5 метар чиј отров е доволно јак за да убие 300 овци.