Југоносталгичар сум...признавам

Сум!!! Признавам, голем југоносталгичар сум!!!

Хм... од времето на Југославија имам едно црно “ѓубретарче“, кое се’ уште со задоволство го носам (додуша, малку е излитено, но не е страшно, оти е тогашен квалитет на Каменско – Загреб, а не е сегашна кинеска “направија“)... и мноооогу спомени.

Ех!... тогаш... и сега...

Тогаш на 12-годишна возраст се изборив да ме пуштат сама, со ноќниот воз Скопје – Белград, да отидам на концерт на Рибља Чорба во Белград... Сега на саемите на книга во Белград, Загреб, Сараево, Ниш... одам сама, ама со (деловни) автобуси.

Тогаш на 7-годишна возраст имав два матични јазици (мајчин и татков)... и растев со “Политикин забавник“ и “ИТД“... Сега, кога читам хрватска стручна литература, ми треба речник (за странски јазик).

Тогаш одевме на работни акции во сите градови од Словенија до Македонија, и бевме среќни што сите носевме исти патики и маички... Сега кога минувам македонско-српска граница, внимавам во Куманово да не ме “одере“ роаминг.

Тогаш ноќите на државните првенства во стрелање со воздушна пушка завршуваа во некоја соба со гитари и песни пеени од народите сплотени во братство и единство... Сега, поточно пред две години, кога во Улцињ се обидов да си купам  парче пица за ручек, а истото го побарав на српски јазик, ме “прострелаа“ со поглед, иако истото ќе си го платев.

Ех!... и тогаш... и сега... други беа времињата, други се луѓето!!! Остануваат спомените... и едно црно “ѓубретарче“.