Ваша песна,состав или што било напишано

Сега сум тука ЈАС
сама и тажна
А таму далеку си ТИ
а недела е неважна
Јас секогаш
мислам на тебе.
Ме сакаш ли
бар малку ти мене.
Ма баш ти е гајле
за мене.
Ти си среќен со неа
нема дилема за тебе.
Останува само
да чекам јас.
Бар за миг да се сетиш
денес на нас.

Оригинално нема што Ми го разубаве утрово и ме насмеа

П И С М О

Во раце треперливи
збрчкани од години долги
стуткано,пожолтено писмо
избришано мастило,букви замаглени.

Од капки солзи ли се
или дождот ги испрало
можеби сонце ги испржило
или време букви замаглило.

Долги години низ писмо проткаеани
живот,искишенија насобрани
тажен поглед,солзи исушени
треперат усни, писмо читат.

„Мила мајко,мили татко
долги години изминаа
туѓина клета невеста ми стана
студој, душа,срце ми закова.

Железни ококови ми стави
темни денови,сонце не изгрева
дали кај вас сонце грее
или темнина во срце ви царува.

Илина, тагува ли по мене
име дали ми спомнува
ме чека ли под оревот стар
везило за дар го навезе ли.

Класјата се нишаат ли на ветрот
златно жито го ожневте ли
во поток брз кошули дали испра
птиците пеат ли во летните ноќи.

Татко,нива дали насеа
коски стари го служат ли
помал брат нека му помага
тебе мајко, студена вода од бунар донесе.

Другари дали на собор одат
невести млади под око гледат
Стевче,се омажи ли за Мара
невеста во куќа прибра ли.

Длабока ноќ се спушти
свеќата скоро догорува
сега само месецот свети
по некоја ѕвезда трепери.

Повторно јас писмо ќе напишам
штом пари за мастило соберам
најубава бела хартија ќе купам
поздрав од туѓина ви испратам.

Каде и да сум,со кого и да сум
мила мајко,мили татко во срце ве чувам
парче света земја во душа јас носам
небо сино на него сонце изгреано.„

Изминаа години, писмо нестаса
дали хартија не купи или мастило пресуши
стара мајка болен татко лекува
син во туѓина вечно остана.

Даница Петровска „08„

П О Р Т И

Во мојата визија,во менталниот филм видов ходник.Беше тесен,мал, но почувствував дека ходникот е долг.Од левата страна на ходникот имаше две порти.Едната порта обоена во сина боја,другата порта обоена розева боја.Од десната страна на ходникот уште две порти.Едната порта обоена во бела боја,другата порта обоена во црна боја.Стоев сред ходникот гледајќи ги портите.
Имав потреба да влезам во розевата порта,да видам што има кога ќе ја отворам.Полека ја отворив розевата порта која ми отвори прекрасен видик.Насекаде зеленило.Во далечина го гледав возот кој поминува,а јас тажно го гледав.Се прашував зошто сум тажна,зошто тагував додека гледав како заминува возот.Излегов од розевата порта.Повторно се најдов во ходникот кој беше бел,светол,многу појасно го видов во мојата визија.Сакав да видам што има зад сината порта.Кога ја отворив видов како небото и водата беа споени,прекрасна глетка,необјаснива за да се прераскаже.Не се задржав долго пред сината порта и ја затворив.Се свртев за да ја отворам белата порта.Колку и да сакав да ја отворам некоја необјаснива сила не ми дозволи.Од друга страна го ослушнував мојот внатрешен глас кој ми велеше дека не ми ед место,не ми е време да ја отворам белата порта.Послушно се тргнав од белата порта,понесена од мојот внатрешен глас кој ме водеше кон црната порта.Самата црна боја ми создаваше страв,боја која ме потсетува на нешто темно,црно,но сепак ја отворив.За мое големо изненадување пред мене безброј ѕвезди,мали,големи,трепереа со сиот нивен сјај.Се чувствував како предмене да е целиот космос.Понесена од мојата визија слушнав неопределен глас кој ми велеше дека е време да завршам,повторно да сум во ходникот.Зад затворените порти се слушаше тишина.Гласот повторно го слушнав кој ме праша ако повторно би сакала да отворам било која од портите,која за последен пат би сакала да ја отворам,во која порта највеќе би сакала да останам?Без големо размислување посакав да ја отворам розевата порта и во неа да останам.
Зад розевата порта се наоѓало моето детсво.Возот кој тажно сум го гледала додека заминувал всушност сум жалела за изминато безгрижно детство.
Зад сината порта се наоѓал мојот дух,изгубен во бесконечното синило.Мојот дух се наоѓа во бескрајното небо,слободен како птица.Во длабочините на водата,скриен свет кој сеуште не е откриен, преполн со неоткриени нешта.
Зад белата порта смрт.Гласот кој ме водеше ми кажа дека не ми е место,дека не ми е време.Најверојатно ќе поживеам долго.
Зад црната порта мојата романтичност.Ах,тие ѕвезди.Ја открија мојата бескрајна романтичност,бескрај во бескрајот.
А,белиот ходник,што би било ако не мојата душа,светла,сјајна.
Отворете ги портите во вашата душа,која желно ве исчекува да се отворите пред себе,да ѕирнете и во најсветлиот дел во ходникот.

Даница Петровска „09„

Vukodlak nokti ne sece
ruski konzervi otvara
belja ke prai
go gleam
seriozen e
ama ja saka
ama ja baci
taa dudl..pardon vukodlackata
woow...toa e gz
oni se goli
epten se goli
ako u Rusija
ako e ladno
ako gas nema
kako gleam
ne im e gajle ama ic

Rusive go naebale
gas da dadat nekat
ima da dadat
ako nekat
krv ke padne
neka pukat
neka se mrstat
ama da gi bide nema


Изменето од zbunet - 17.Јануари.2009 во 02:58

se mavaa i gi istepaa tie losite vukodlaci i ostanaa toj deckoto so bese mnogu jak i taa zenskata, da ne ti vleze u kuka, se zalapaa i se taka svrsi