Ваша песна,состав или што било напишано

Ха ха ха
Смешка невидена
Абе не си токму
жими се
Те нема со денови
ќе се појавиш на блиц
и сакаш да те чекам
Е како не   
Се умилкуваш
трепкаш со очите
ма тргни ми се од патот
НЕМА ШАНСИ!
Па ќе почнеш да ми се лигавиш
НЕМОЖЕ!
Оди спиј!А и мене ми се спие.
Ајде се гледаме


Изменето од butterflyM55 - 21.Јануари.2009 во 08:38

И ноќва ѕвездите сјаеја само за нас
а ти недојде
Зар згаснаа нашите ѕвезди за тебе?
И ноќва месечината блескаше за нас
но тебе те немаше
Зар месечината не свети веќе во тебе?
И ноќва душава талкаше со ветрот
но твојата не ја најде
Зар душа немаш повеќе за мене?
И ноќва срцево ја бараше љубовта твоја
но не ја најде
Зар срцето твое престана да ме сака?
И ноќва седам и те чекам на старото место
но ти не се појавуваш
Зар заборави кое е нашето место?
И ноќва ќе останам сама и без тебе
но нема да тагувам
Зар не ти е ладно кога си сам,без мене?
И ноќва ќе си заминам тажна,несакана
но побогата во душата своја
Зар мислиш ке плачам по тебе?
И ноќва ќе соберам сили за понатаму
но убави,смели,јаки
Зар не си свесен дека сум се посилна?
И ноќва ќе заборавам на тебе
но утре пак ќе се сетам
Зар мислиш ќе те заборавам?
И ноќва ќе спијам мирно,слатко
но без тебе во соновите
Зар мислиш дека уште ќе ми ги крадеш?
Не.Ноќва сум своја.
Не,не сум веќе твоја.
Само своја и ничија.
А ти....Само спомен си.

Борбена Галактика
а глупи како нас
исто како сега
само негде горе
од таму негде безвезе
Земјата ја бараат.
Зар ни требаат уште
глупи како нас ?
Поставени исто како сега
како да се меѓу нас
а не некаде горе безвезе
меѓу звезди си леткаат
дилеми решаваат
усрани од страв
исто како и ние
исто како да се меѓу нас
исто како уште такви
да ни фалеа.
Ебете си мајката
од Галактика сите вие
фаќајте џенем
ојте си натаму
работа си глејте
гонете се натаму негде
подалеку од нас.

Ниту мисла
ниту ден
немаат вкус
на свежина росна
споредено со тебе
а тебе те има
толку малку
а сепак ништо
да се спореди со тебе
не може.
На повраќање ме тера
насмевка твоја
некој кога имитира
сакам само да си легнам
кога те нема
да заспијам
дур да дојдеш
да не се будам
ако не дојдеш.

Ponekogas,koga ke zaplace i samata solza,
a kapkata od dozdot ke se rasprsne na milion delovi,
i go vrtam grbot na svetlinata
zatoa sto samo lazno me osvetluva.
Mu se lutam na zivotot zatoa sto me kaznuva.
Ne sakam da zaspijam zatoa sto mu se lutam na sonot sto go sonuvam sekogas,
a nikogas ne mi se ostvaruva.
Mu se lutam na srcevo sto cuka so nekoj lud ritam vo gradive,
kako da saka da izleta od mene....
Mu se lutam zatoa sto se plasi da ne prestane da cuka,
da ne se rasparci..
Se lutam na dusava sto saka da me napusti,i se lutam zatoa sto ne saka da se smiri,
da go poceka uste malku so mene toa sto ponekogas mu dava sjaj na moite oci,
koi poveke licat na isuseno drvo
koe ceka da sleta na nego nesto sto povtorno ke go ozivee....

еве ме разголена пред светов
пред грубата рака на мојот нежен џелат
која ми ја искина рубата-зборовите
немо гледам во нешто што не постои
сликата е тука
но рацете ми остануваат празни
исушени...неродни...
и зошно усните секогаш
мора да бидат побрзи од мене
и зошто секогаш
мојата душа е спрострена пред тебе
на калдрмата...на колена
моли пред нозете на крвникот
очите го разминуваат твојот поглед
чувствата се одбиваат од кулисите
сите маски се навлечени
а душата
таа гола предавничка
ја наведнала главата
и моли ли моли...

знаеш што? не можам повеќе да те сакам навистина...немам сила... колку и да се трудам тажните луѓе остануваат секогаш тажни а волкот  е волк колку и да се труди да ја навлече јагнешката кожа а јагнињата  кои патем  станале јагниња под присила по пајажинестите прозори на времето жедно го бараат писмото на нивната судбина звони... слегувам а нозете се враќаат не ја сакам твојата слика во оквирот на вратата мојот желудник не може веќе да ги вари тешките камења кои ти  ги блуе  устата но тие очи...кои ми ја соголуваат душата... и знаеш што? не можам повеќе да те сакам...ни денес...ни утре... никогаш повеќе.... влогот е преголем а добивката,мизерна...бедна...наспроти него... се или ништо...