Смртта на вашиот домашен миленик

Епа ондак незнам 

Досега највеќе сум плачела за последното хрчаче што го имав, другите некако малку ги имав и не ми беа нешто посебно ама ова беше специјално.... Многу го засакав и се разболе едвај дишеше и цело време киваше, неможев да сватам што е и премногу се надевав дека ќе оздрави, и еден ден пред да идам у школо го земав у рака да видам како е и ми умре на рака , се утепав плачење и закаснив у школо.... И на крај испадна дека умрело заради тоа што сум му ставила премногу пилевина , неможам никако да си простам за тоа. После земав морска прасе и тоа го засакав многу ама морав да го дадам заради тоа што мајка ми стана алергична и не плачев заради тоа што знаев дека го давам у добри раце (кај една другарка што веќе имаше 2 морски прасиња) ама по некое време се скаравме и уште не сум го видела , а многу сакам, којзнае и дали е уште живо.... А за кучето што го имам незнам како би реагирала али сигурно многу лошо....

Ne ja privativ voopsto lesno,mnogu me bolese i dolgo mislev ,a i sega koga me potsetivte tesko mi padna.Vo sekoj slucaj mnogu se privrzuvame za niv i ne e voopsto seedno nivnata zaguba!

Koga mi umre prvoto kuce, ne mozev da se soberam so meseci.

dve godini go imav macorot

Тешка тема..
Многу од членовите знаат за мојата љубов кој после 2,5 години ми го украдоа од пред врата.. Кренав температура од жал... За кратко време со помош на пријателот мој најдов друго, но никогаш не успеа да ми го замени ни приближно првиот сијамски мачор..
За секое умрено од старост или од ситната душа на народот кој со најголема нискост фрла отров по улиците несвесни за децата кои шетаат , кај емне се ствара огромна болка..