Го гледам излезот но не и крајот ...

eptendosadno1 напиша: Ах да е така лесно . Помината е одредена дестинација , одреден пат , мојот пат , каде идеме ? . Крајот не го гледам , во целите не сум веќе сигурен дали се вредни да се постигнат . Можам јас уште “ со бога напред “ да патувам , но треба да ги игнорирам моите сомнежи , преиспитувања на вредностите и сл. Па затоа , не треба да ме к*ражите туку да ми објасните мене и самите на себе , кој и каде е крајот , за што вреди да се патува , и дали врди да се патува .

Ti si eden od posrekjnite.

Spored ova shto go chitam, ti si onoj shto vekje stanuva svesen za svoeto patuvanje, iako s'e ushte toa ne ti e potpolno jasno. Istoto mu se sluchilo i na Buda za vreme na negovoto trinaesetgodishno talkanje vo baranjeto na celta na svoeto postoenje... istoto im se sluchilo i na Sokrat i Diogen, kako i na mnogu drugi...

...dodeka ne im stanalo jasno deka tokmu tie somnezhi , preispituvanjeto na vrednostite i prashalnicite za vrednosta na patuvanjeto e PATUVANJETO, deka tokmu toa e bremenosta koja na krajot zavrshuva so poragjanje vo katarzata na soznanieto deka site tie neshta se iluzija na nashiot materijalen zhivot preku koja morame da mineme za da dojdeme do nasheto osoznavanje, a so toa i do nasheto prosvetluvanje.   

Ti si srekjen choveku... samo ushte toa ne ti e jasno!

Eden den, vo eden prekrasen moment, koga kje gledash kako sonceto spokojno potonuva pozadi planinite ili moreto... kje ti stane jasno shto bila seta ovaa bozhenstvena igra.

Ne si daleku od toa... i nemoj da mislish deka toa kje te odbegne.















Изменето од Messenger - 15.Април.2010 во 00:43

connected напиша: eptendosadno1 напиша: Ајде да го прифатам аргументот “ играње тангото “ како еден вид   метафора или алегорија . Почетокот на тангото е раѓањето , крајот на играта е смрта , но кај мене дилемата е кој ќе ја оцени “ маестралноста “ ? Не верувам во судбина , без разлика на се , не сакам да играм на музика кои други ќе ми ја отсвират , не влегувам во оро без моја волја и не очекувам никој друг да ме спасува . Не го почнувам “тангото“ со надеж туку со намера , со цел . Немам во мојата животна филозофија надежи , верувања , туку потреби , цели , завршени и идни обврски , мерливи категории . Што сакаш и во што (не)веруваш е лично твој избор. За тоа несакам да дискутирам. За смртта, не би рекла. Се` зависи од која „перспектива“ гледаш.Но ако веќе мислиш дека твојата „маестралност“ треба да се оценува, тогаш повторно зависи од тебе (како што те разбирам). Ти си тој што ги диктира правилата, начинот на изведба, изборот на „мелодијата“ на која ќе играш итн. Но важно, играта продолжува .Ако веќе ме праша некој мене за ова, јас ќе кажам дека пред мене го имам Бог кој го ставам како репер. Секогаш кога правам нешто, се прашувам што тој или љубовта би направиле на мое место. Изгледа малку просто кажано(како на мало дете), но сепак целта е да се разбереме .Ако веќе ова ти помогна, замени го Бог/љубовта со некој твој идол. Еве на пр. Che Guevara. Навистина е позитивен лик, има многу што да се научи од него

Вака , ние сме два различни света , јас сум атеиста .

Доколку с’е објаснуваш со “ волјата господова “ , ама баш се , тогаш и маестралноста во “ тангото “ не е моја заслуга и не зависи од мене , и тоа е по волја на Бога , и негова заслуга .
А тоа значи да се откажам од животот и да се пуштам “водата“ да ме носи .

Не , немам намера да се откажам од моите заслуги во целата таа пародија - танго .

Доволно сум искусен и возрасен за да имам идоли , може да ги почитувам поради нивниот дела , размисли , способности , но не и да бидам идолопоклоник , не истите да ми бидат Мизар .

Да се вратиме на темата , патот е тој , Исус го изодел , го носел крстот , вредело ли сето тоа , кој и од што е спасен ?

eptendosadno1 напиша: Вака , проблемот е вредносниот список , односно што во нормалниот свет би било задоволување на егото , исполнување на животот и сл. Зашто коњак ? Односно , зашто стан , мебел , зашто добра кола , викендица , плазма , накит , патување во Париз и сл. Зашто да ги бркаме , да им робуваме на тие “ мали “ задоволства , вреди ли за нив да се потроши животот , имаат ли сетот тоа крај ? Како што се запрашав погоре , кој ни ја оценува маестралноста играјќи го тангото , дали ние тоа го правиме за други , други да ни дадат аплаус ?

Mislam deka se vrtime vo krugovi...

Vekje rekovme deka spored onie shto se prosvetlile, kako Buda, Isus i mnogu drugi, ne e problemot do zhiveenjeto i prozhivuvanjeto na bilo koi vrednosti, tuku vo sozdavanjeto zavisnost od niv, vo zhelbata tie da se osvojuvaat i kontroliraat, kako i vo potrebata na dobivanje nekakvo pozitivno i vazhno procenuvanje od sredinata za nash*te postiganja. Bolkata, patenjeto i histerijata doagja od tie neshta, od robuvanjeto na rabotite i od sakanite laskanja.

S'e dodeka chekash ili chuvstvuvash potreba da bidesh ocenuvan i upatuvan od drugi, s'e do togash kje bidesh tugj, a ne svoj i vechno kje si imash problemi so samiot sebe si... Zatoa shto nikogash ne kje mozhesh da gi zadiovolish baranjata na site drugi i nikogash ne kje mozhesh da bidesh onoa shto e nekoj drug.

Zatoa odi go svojot pat.

Joshua_Tree напиша: Definitivno ni treba tema za psihoanaliza na forumdzii....tvojata tema prerasna vo toa....a gledam deka nemas nisto protivZa da nema zabuni.....ke otvoram edna takva

Упс !!!!

Не сум јас уникат , сите работиме на оставрување на некои цели , сите се нешто се брзаме и се за да можеме да си ги овозможиме “ основните “ задоволства затоа што тоа ние со работата сме го заслужиле , и се така до бескрај .

Проблемот можеби се решава во предефинирањето на вредностите , целите , НА ГЛОБАЛНО НИВО .

Изменето од eptendosadno1 - 14.Април.2010 во 19:30

Joshua_Tree напиша: Kade si go frlil srceto,eptendosadno?Celta ne se bara vo definicii...sekogas vo tvoeto srce...Si se prasal sto ima vo nego?

Незнам дали веќе имам срце , незнам дали такво нешто може денес да преживее .

Messenger напиша: eptendosadno1 напиша: Messenger напиша: Racionaliziranjeto e praktichna rabota i spagja vo domenot na umot i egoto. Svesta (dushata) ne e egoistichna. Onoa shto e racionalno i umstveno dobro za nas ne znachi deka kje bide racionalno i umstveno dobro a sekogo. Za niv mozhe da bide potpolno suludo. Duri i za razni nivoa na svest ima razni ekspresii i interpetiranja od strana na umot i egoto. Zarem Isus ne go smetaa za pomesten od umot i ne go razapnaa kako kriminalec??? Кога нешто се прави за својата душа ( ЈА , ЗА МЕНЕ ) , тоа е веќе самозадоволување , тоа е хранење на егото , да не наведувам примери . Vo aktot na zhiveenjeto sekogash vo sebe dobivame dve informacii - prijatnost i neprijatnost. Poentata na zhiveenjeto e kolku shto mozhe da imame povekje prijatni dozhivuvanja i pomalu neprijatni. Toa ne znachi deka neprijatnite nemaat svoja vrednost i cel, tuku poentata na zhiveenjeto e da se mine so pomalu stradanje i povekje uzhivanje, neli? Zatoa Isus veli "Pravi im na drugite onoa shto sakash da ti pravat i tebe". Kako shto diskutiravme porano, egoto postoi za zashtita i zadovoluvanje na materijalnoto telo i tuka nema nishto negativno. Problemot se pojavuva koga toa ja potisnuva svesta kako vistinskoto JAS i stanuva nejzin imposter. So drugi zborovi, ako ti se dopagja konjak i ednash godishno si dozvoluvash da si kupish Remy Martin za svoja dusha e edna rabota, a ako pochnesh na site da im go stavash shisheto pred ochi i da se falish deka ti ne piesh nishto osven Remy Martin i deka seto drugo shto pijat ostanatite ne vredi pet pari, togash toa e egoizam kako negativna karakterna karakteristika. Svesta toa ne go pravi zatoa shto vo takviot akt nema nitu ljubov nitu milosrdie kon drugite. Prvoto e primer za ego koga raboti za dobro na teloto na koe mu pripagja, a vtoroto e aktivnost na egoto da se hrani samoto sebe.

Вака , проблемот е вредносниот список , односно што во нормалниот свет би било задоволување на егото , исполнување на животот и сл.

Зашто коњак ?
Односно , зашто стан , мебел , зашто добра кола , викендица , плазма , накит , патување во Париз и сл. Зашто да ги бркаме , да им робуваме на тие “ мали “ задоволства , вреди ли за нив да се потроши животот , имаат ли сетот тоа крај ?

Како што се запрашав погоре , кој ни ја оценува маестралноста играјќи го тангото , дали ние тоа го правиме за други , други да ни дадат аплаус ?

connected напиша: eptendosadno1 напиша: connected напиша: eptendosadno1 напиша: Има ли значење , цел , да се излезе кога сепак таму негде те дочекува крајот и онака уморен те зема? има цел, да го изиграш „тангото“ маестрално, до крај .Да си останеш верен на себе, т.е. да останеш во баланс преку целиот твој живот. Да бидеш силен човек, да се вратиш таму од каде што си дошол „слика и прилика“ на вистинското свое Јас. Барем јас така ја сфаќам темава. Да, да, да , но , може ли малку чочек , колку за промена ? Го играме тангото , не е проблем тоа , него немам определено временска граница до кога тоа да го правам за да знам дека ете , го изиграв , си завршив работа . Ако сакаш играј и на шипка, тој е твој проблем. Временска граница не постои, секој момент е важен. Незнам дали Библијата ти значи нешто, но еве еден стих (или „временска граница“) колку да ме сфатиш што сакам да ти кажам за да не си го губиш времето бесцелно:<font face="ARIAL,HELVETICA,TIMES ROMAN"><font face="ARIAL,HELVETICA,TIMES ROMAN"><font face="ARIAL,HELVETICA,TIMES ROMAN"><span ="content4">"Затоа и вие бидете подготвени, зашто Синот Човечки ќе дојде во час кога не се надевате." Матеј 24:44</span>

Ајде да го прифатам аргументот “ играње тангото “ како еден вид   метафора или алегорија .

Почетокот на тангото е раѓањето , крајот на играта е смрта , но кај мене дилемата е кој ќе ја оцени “ маестралноста “ ?

Не верувам во судбина , без разлика на се , не сакам да играм на музика кои други ќе ми ја отсвират , не влегувам во оро без моја волја и не очекувам никој друг да ме спасува .

Не го почнувам “тангото“ со надеж туку со намера , со цел .

Немам во мојата животна филозофија надежи , верувања , туку потреби , цели , завршени и идни обврски , мерливи категории .