Верата и војната

Македон напиша: Rita.MD напиша: DDarko напиша: Македон напиша: Joван 15:13 Никој нема поголема љубов од оваа: да ја положи душата своја за своите пријателиМислам дека со ова Исус ни кажал, како треба да се однесуваме, секако и во војна. Во војна ( секако војна кога сме нападнати, не војна која ние ја предизвикуваме ) нормално е да се брани државата, да се положи животот за да може нашето семејство, ближните, жените и деца, народот  да живеат безбедно, да не мора да бидат силувани нашите жени, да не мора да останат децата сирачиња, а и да се спречат сите оние последици кои една агресија ги носи. Положената душа на војникот во битката може да значи зачувани животи, или како што вели нашиот Спасител, демонстрирање на најголемата љубов.Од друга страна, да не излегуваме од темата, ама како што велат Марија и Даре, ако никој не се бори зар нема да е полошо и нема ли да се случи се она што погоре го наведов? Мислам дека имаме доволен доказ за тоа, македонската крвава историја. Доволно е да ги прашате вашите постари баби и дедовци каков бил животот во времето на окупациите, а каков денес. Дали доколку никој не се борел, ние ќе го имавме она што денес го имаме, дали сега ќе седевме на форум да дискутираме за религијата и за Светото Писмо кое денес го имаме на македонски јазик, или скришум ќе си зборувавме, плашејќи се да не завршиме во нечии затвори, или пак не дај Боже убиени. Amin! Која гаранција ја имаш дека ако го положиш својот живот тие ќе бидат безбедни? А ако не го положам?! Тогаш 100% нема да бидат безбедни зар не?

За малку работи можеме да кажеме дека се 100% сигурни. Ова не е една од нив. И што ако некој верник умре? посебно ако испадне дека тоа било за џабе? Подобро е да живее и да го шири Евангелието.
Можеме да се надеваме и на божествена интервенција.
На крајот на краиштата кој ни е крив што сме јаболкото на раздорот? Или што врска немаме од дипломатија? Хм?

ahmar1 напиша: Броеви (4 Moj.): 33:52 погубете ги од пред себе сите жители на оваа земја, разрушете ги сите нивни храмови и сите излеани идоли, разрушете ги и сите нивни жртвеници, разорете ги; 2 Летописи 34:4*Зашто пред лицето негово ги разрушија жртвениците на Вааловци и идолите, што се издигаа над нив; ги исече посветените дрвја,а извајаните и излеаните идоли ги скрши и разби во прав , растурајќи ги по гробовите на оние, што им беа принесувале жртви; 34:7тој ги собори жртвениците и посветените дрвја,ги разби во прав ликовите и ги скрши сите идоли по целата Израилска земја , и се врати во Ерусалим.

Не се сеќавам дека беа спомнати скрстени раце. Но во исто време, зошто би ги користел за убивање?

Знаете, работава е комплексна, при убиство ние де факто ја земаме Божјата Судска улога врз себе. Ние проценуваме дека тоа битие што го убиваме, не е вредно веќе да живее. Тоа битие, кое Господ проценува дека е достојно да биде тука, кое го наградил со живот, со семејство, со работа, со куп благослови, па макар и тоа битие било далеку од совршената Божја волја за моралност.

Ние кревајќи рака врз творештвината, го напаѓаме и творецот. Како што убиство на детето што страшно го ранува и родителот. Папочната врвца иако прекината, онаа срцевата е нераскинлива. Таа врвца Бог ја има кон сите луѓе. Не можам да најдам оправдување, да го разжалостиме толку, да убиеме негово чедо, па макар во прашање била и една минлива корумпирана држава.

Изменето од папата - 05.Септември.2009 во 00:28

Една убава молитва вели:

Боже сочувај ме од зло, но уште повеќе сочувај ме од правење зло.

Размислете.

Joван 15:13 Никој нема поголема љубов од оваа: да ја положи душата своја за своите пријатели

Мислам дека со ова Исус ни кажал, како треба да се однесуваме, секако и во војна.
Во војна ( секако војна кога сме нападнати, не војна која ние ја предизвикуваме ) нормално е да се брани државата, да се положи животот за да може нашето семејство, ближните, жените и деца, народот  да живеат безбедно, да не мора да бидат силувани нашите жени, да не мора да останат децата сирачиња, а и да се спречат сите оние последици кои една агресија ги носи. Положената душа на војникот во битката може да значи зачувани животи, или како што вели нашиот Спасител, демонстрирање на најголемата љубов.

Од друга страна, да не излегуваме од темата, ама како што велат Марија и Даре, ако никој не се бори зар нема да е полошо и нема ли да се случи се она што погоре го наведов? Мислам дека имаме доволен доказ за тоа, македонската крвава историја. Доволно е да ги прашате вашите постари баби и дедовци каков бил животот во времето на окупациите, а каков денес. Дали доколку никој не се борел, ние ќе го имавме она што денес го имаме, дали сега ќе седевме на форум да дискутираме за религијата и за Светото Писмо кое денес го имаме на македонски јазик, или скришум ќе си зборувавме, плашејќи се да не завршиме во нечии затвори, или пак не дај Боже убиени.

maria_magdalena напиша: И како сега, вие што рековте дека би постапиле како Исус, значи ќе одите онаму каде нема војна, т.е. на извесен начин ќе “дезертирате“ пред непријателот.Кој ќе ја брани државата тогаш?Војната е нужно зло и убиство во таков случај-се толерира (не зборам за намерни масакрирања, измачувања)....

Те читав по втор пат и ми запна ова „нужно зло“.

Не постои зло кое е нужно. Тоа е само финта на Искушувачот, да не набеди деко злото е најдобриот избор, и дека немаме избор освен зло.

Секогаш има избор. Ама кој е доволно силен да го направи правилниот.

И како сега, вие што рековте дека би постапиле како Исус, значи ќе одите онаму каде нема војна, т.е. на извесен начин ќе “дезертирате“ пред непријателот.

Кој ќе ја брани државата тогаш?

Војната е нужно зло и убиство во таков случај-се толерира (не зборам за намерни масакрирања, измачувања)....