Самоубиство

ТАЖНО, НО ЗА ЖАЛ ВИСТИНИТО   

Zivotot e dar od Boga. Nie ne sme se stvorile samite , pa zatoa nemame pravo da odzemame zivot, bez razlika dali tugj ili svoj.

Samoubistvoto e golem grev ramen na ubistvo.

Sekoj normalen i zdrav covek saka da zivee. Nekoi lugje plakjaat po stotici iljadi evra za operacija kako i za transpantacija na organi, a nekoi luge se samoubivaat i so toa pokazuvaat golemo nepocituvanje kon zivotot i kon Tvorecot na zivotot.

Se razbira, covek da posegne po svojot zivot mora da e psihicki rastroena licnost. Takvite treba da se lekuvaat i da se otkrivaat pred vreme, (tuka mozat da pomognat najbliskite ako slusnat takvi izjavi od strana na zabolenite )za da ne si napravat belja samite na sebe...

Bez obzir kako sme dojdeni na ovoj svet greshni ili bezgreshni (spored toa koj kako miluva da gleda na taa rabota), fakt e deka dush*te ni se zdomeni za izvesno vreme vo materijalno telo, za potoa da go napushtat na eden ili drug nachin - starost, bolest, zaginuvaje vo vojna, nesrekja…

I dodeka vo site nabrojani primeri dushata se osloboduva od teloto nevolontarno, samoustvoto go pravi so konsent.

Ponekogash doagjaat momenti koga chovek kje reche:

- Sakam da go napushatm ovoj svet.

Opshtestvoto nikogash ne bilo na mira so idejata deka chovek mozhe da ja saka smrtta kako i zhivotot, a ponekogash i povekje od toa. Koga lugjeto sakaat da zhiveat, ednostavno nemaat razbiranje zoshto nekoj bi imal podruga zhelba.

I dodeka toa isto opshtestvo go gleda sekoj svoj chlen kako aset za svojata egzistencija, a rodninite i bliskite kako del od smisolta i dekoracijata na svojot zhivot, nikoj ne posvetuva seriozno vnimanie na onoj koj ne saka povekje da go spodeluva zhivotot so niv.

Nekogash dushata, koristejki ja slobodnata volja garantirana od Boga, donesuva reshenie deka e vreme da go napushti teloto, a teloto i umot kako dushevni slugi, ja primaat porakata i pocesot na ekstrakcija pochnuva… I dushata se vrakja onamu od kade sto doshla.

Koj e vashiot stav za samoubistvoto? Koj e vashiot stav kako lugje i kako vernici?
Dali vo momentot na prakticiranje na slobodnata volja na nekoja lichnost postoi prostor za nejzinoto limitiranje po bilo kakva osnova? Dali mozhe nechija zhelba, volja i sloboda na odluchuvanje vo vrska so neshto sto e samo lichna vrednost i sopstvenost, da bide odzemena, kroena i reshavana spored tugja volja, vrednosni merila ili interesi?


Изменето од Messenger - 23.Јули.2009 во 01:56