Мали поуки за животот

mozebi ne e soodvetno mesto za ovaa prikazna ....no e pouchna vo sekoj sluchaj....
Еден дедо останал без својата бабичка ,бил стар и морал да се пресели да живее со синот и снаата.Староста си носи свои тежинитака и дедото му ослабел видот ,рацете почнале да му се тресат .Секоја вечер кога седнувале сите да вечераат нему му се истурала чашата,му паѓала храната .На снаата и синот му се смачило.Затоа направиле едно масиче во ќошот на кујната , му дале дрвена чаша за да не се искрши... кога ќе падне и го оставале сам да вечера.Дедото со солзи и болка во душата јадел сам.Внучето тоа го посматрало.Еден ден детето си играло со неколку дрвени парчиња,Таткому радознало со насмеано лице го прашал што прави?Внучето насмевнато му одговорило--Ви правам чашки како на дедо,за кога ќе остарите да има во што да пиете.Синот и снаата сватиле каква грешка направиле.Од тој ден дедото јадел со нив а нив не им било грижа дали се истурило на прекривката и колк трошки паднале под масата.