КРШТЕВАЊЕ НА БЕБИЊА-ДА ИЛИ НЕ?

EvAngelos напиша: "Ако не веруваш од се срце, не можеш." Значи, дали бебињата можат да веруваат од се срце? Не! Следствено дали можат да бидат крстени? Логиката вели исто така Не! Исус рече: "Кој поверува и се крсти, ќе биде спасен. " Марко 16:16 И тука, како и во многу други стихови (подолу се наведени) јасно е дека на крштевањето му предходи вера, и тоа лична и искрена вера во Христос.

Ова е и исправно и во склад со Светото писмо, повеќе од јасно е зошто ни се провлекуваат некои банални обичаи во верата, но се надевам дека тој тренд ќе се напушти, и ке се вратиме сите на тоа што Исус го сакал, а не луѓето.

А интересно е да се спомене дека пак, муслиманите за сите мали бебеиња кои се раѓаат велат дека се раѓаат како муслимани, па потоа зависно од верата на родителот и бебето ја прима соодветната (преку кршевање или сл)

Одговорот на ова прашање варира, како и повеќето тука на форумов, во зависност од тоа кого ќе прашате. Некои велат: да, христијаните треба да ги крштеваат своите бебиња, а други пак велат дека не треба да се крштеваат бебиња, туку откако тие ќе пораснат самите треба да си ја донесат таа одлука.

Крштевањето на бебињата е учење и пракса на повеќе цркви, како што се: православната, католичката, методистичката, англиканската, назаретската и уште неколку други слични цркви.

Додека скоро сите останати деноминации, воглавно библиските цркви, не го подржуваат ова учење.

Зошто едните велат Да, а другите Не, се надевам дека ќе биде откриено во вашите коментари тука на оваа тема на форумов. И затоа ве охрабрувам да ги изнесете вашите аргументи и својот став на ова прашање.

Се надевам дека ќе имаме добра и толерантно дискусија.

Мојот став, а верувам и библискиот, е дека бебињата не треба и не можат да бидат библиски крстени.

Има многу аргументи што го подржуваат овој став, но во интерес на времето и вашето трпение, ќе се сконцентрирам само на предусловите што му предходат на крштевањето и со тоа би сакал да докажам дека едно бебе не е можно да ги исполнува тие предуслови, за да биде библиски крстено.

• Вера

"Етиопјанецот рече: Еве вода! Што ме спречува да се крстам? А Филип рече: Ако вервуаш од се срце, можеш. Дела 8:36,37

Кој предуслов го забележувате тука? Филип е многу јасен и недвосмислен тука, вели: Ако вервуаш од се срце, можеш.

Прашање: Дале едно бебенце може од се срце да верува во Христос? Дали бебето знае кој е Христос за да може да верува во Него? Дали знае колку букви содржи зборот "Христос"? :-)

"Ако веруваш од се срце, можеш."

Ова е условна реченица која го кажува условот, дали некој се квалификува да биде крстен или не. Негацијата на овој услов би била:

"Ако не веруваш од се срце, не можеш."

Значи, дали бебињата можат да веруваат од се срце? Не! Следствено дали можат да бидат крстени? Логиката вели исто така Не!

Исус рече: "Кој поверува и се крсти, ќе биде спасен. " Марко 16:16

И тука, како и во многу други стихови (подолу се наведени) јасно е дека на крштевањето му предходи вера, и тоа лична и искрена вера во Христос.

• Покајание

"Покајте се и секој од вас да се крсти во името на Исус Христос... " Дела 2:38

Покајанието е исто така важен предуслов за крштевањето. Тоа не е ритуал. Тоа е лична одлука со која ние се каеме за нашите гревови, бараме прошка од Бог за истите и донесуваме одлука за промена, промена од внатре, која ќе резултира со промена и однадвор, во нашите дела, од кои ќе се види дека нашето покајание било искрено.

Прашање: Дали едно бебенце може да се покае? Дали бебенцето е свесно дека е грешно или дека направило грев за да се покае?

Еве неколку поучни примери за крштевањето, запишани во Библијата:

Доколку ги прочитате овие пасуси, ќе видите дека на крштевањето му предходи: проповедање на евангелието, покајание и вера во Исус Христос.

Нешта кои едно бебе не може да ги направи.

И уште нешто што ќе забележите доколку ги прочитате горните стихови, а тоа е дека сите, кои се крстиле, биле возрасни луѓе и со своја сопствена одлука решиле да бидат крстени.

А од друга страна пак, во Библијата нема да најдете ниту ЕДЕН ЕДИНСТВЕН пример за крштевање на бебе.

Епа ако тоа е пракса на некои цркви сега, зошто не било пракса тогаш? Зошто нема барем еден пример на кој би можеле да се повикаме, па да речеме: ете може да се крштеваат бебиња. Зарем немало бебиња тогаш? :-)

Одговорот е многу краток: Заради пари :-) Тоа е добар бизнис. Попрскај го бебенцето, запеј му малце и отвори го паричникот. Тој лесно и набрзина ќе се наполни. Тешко е да се каже колку е месечната заработувачка од тој бизнис, бидејќи варира од место до место и од поп до поп. Доколку биде извршена фискализација на црквите можеби и ќе имаме ориентација колкав е нивниот доход. Засега можеме само да претпоставуваме според куќите што ги градат, според колите што ги возат, по хотелите што ги градат, по донациите што ги примаат итн.

Нормално, доколку прашате некој што заработува со крштевање на бебиња, тој нема да ви каже дека заради пари го прави тоа.

Најчесто ќе ви ги каже овие работи:

• Ако не се крсти бебето, смрди.

:-) Нема да го коментирам ова, само ќе го цитирам стихот од 1 Петрово 3:21

"Крштевањето, кое не е отстранување на телесната нечистота, туку е ветување на добра совест кон Бога.. "

• Мора одма да се крсти, за отстранување на гревовите.

Наводно, бидејќи бебето наследува грешна природа од своите родители, доколку, да не даде Бог, почине, тоа би отишло во пеколот.

Аууу! Eте како да не изгубите муштерија доколку сте во овој бизнис. Кој родител би сакал бебето да му гори во пеколот? Не 1500ден, не 2000ден, би дал и 10.000ден само тоа да не му се случи на моето идно бебе.

Но, фала Му на Бог, го имам прочитано Светото Писмо и не дозволувам некој да ме влече за нос и да ми го празни џебот со измислени доктрини.

Реплика на измислената доктрина:

Точно е дека бебето наследува грешна и несовршена природа од своите родители. Но не и осудата за гревот. Имено, се додека бебето не почне да разликува добро од зло, додека не проработи совеста во него и додека не му се открие Божјиот Закон (барем некој дел од него) детето не е под осуда на гревот. Гревот е присутен во бебето, но е мртов и како таков нема сила да го осуди бебето за во пеколот. Заклучок: Доколку бебето инцидентно почине, тоа оди дирекно во Божјите раце.

За да не испадне дека и јас си филозофирам, еве ви библиски докази кои го потврдуваат ова гледиште:

"Имено, гревот беше во светот уште пред Законот, но гревот не се засметува кога нема Закон. " Римјаните 5:13

"И јас живеев некогаш без Законот; но кога дојде заповедта, гревот оживе, а јас умрев. " Римјаните 7:9

Да не дојдев и да не им зборував, немаше да имаат грев; но сега немаат изговор за својот грев. Јован 15:22

Ова може да биде и едно охрабрување за некој кој загубил бебенце, за да биде сигурен/а дека тоа е сигурно на Небото и дека, доколку има правилна вера, еден ден ќе си го види пак :-)

И последниот аргумент, што барем јас сум го слушнал е:

• За да стане христијанин

Дали е така? Дали ако едно бебе го попрскате вие сте го направиле христијанин/ка? Знаете ли колку светско познати злочинци, луѓе што имале визии да збришат цели нации, сериски убијци, дилери итн. биле крстени како бебиња? Тие ли се Христови следбеници? Погледнете во своето маало, направете една анкета колку од оние кои ги познавате биле крстени како бебиња, и потоа прашајте ги истите дали Христос е презиме на Исус, или да ви кажат зошто Христос умрел на крстот, или самите измислете си некои основно христијанско прашање. Однапред да ве предупредам: Очекувајте разочарување :-(

Мене толку аргументи ми текнаа, толку и напишав. Сакам да прочитам и нешто од вас. Од моите истомисленици, а уште повеќе и од оние кои размислуваат поинаку.

Поздрав до сите!

-EvAngelos