Посебноста на нациите

Platenik напиша: Сцеанрио 1: Мојот мајчин јазик е македонскиот, роден сум во Македонија од татко и мајка Македонци, а државјанин на Англија. Ги говорам двата јазика, но доминатен ми е англискиот. Дали сум Англичанец? Сценарио 2: Мојот мајчин јазик е македонскиот, роден сум во Англија од татко и мајка Македонци, државјанин на Македонија. Образован сум во Англија, а доминатен јазик ми е англсикиот. Дали сум Англичанец? Сцеанрио 3: Мојот мајчин јазик е македонскиот, роден сум во Англија од татко и мајка Македонци, дрѓжавјанин на Македонија. Ги зборувам двата јазика, но доминантен ми е македонскиот. Дали сум Англичанец? Сценарио 4: Мојот мајчин јазик е македонскиот од татко и мајка Македонци. Роден сум во Англија и на 5 годишна возраст мигрираме во Аргентина. Таму пораснувам, се образувам и сум аргентиснки државјанин. Македонскиот и англискиот ги зборувам чат пат, а се разбира доминантен ми е шпанскиот. Дали сум Македонец, Англичанец или Аргентинец?

Одговорот на разните сценарии го има во тоа што го писав по горе. Ти ке си такав каков се чувствуваш кога почнеш да усекаш околниот свет. Докато си малечок ти си еден бел лист на коj секоj може да пишува какво си сака. Нормално е родителите да градат твоjата личност. Ненапразно едни монаси од еден католички орден беа рекли: "Даjдте ни едно новородено дете.. Ке го гледаме и воспитуваме до 7 годишна взраст. След тоа ви го даваме обратно, но вие веке не може да го промените зоштото то веке е изградена личност..." За тоа се говори што чоекшката личност се гради до 7-та година. Се разбира: кога чоек стане палнолетен (дали на 18 години, дали на 21) тоj може по своjа вола да направи корекции, но првите 7 години од животот са наj важни.
----
Оставам настарана какви документи за самоличност имаш. Може да се чувствуваш Етиопец, ама ако во пасошот ти пише, че си Англичанин, трудно ке промениш нештата. Ескимос ке бидеш само на некоj пропис, за останалиот свет ти си Англичан, ако и да се мислиш за Ескимос. И Силjан се е мислел за Штрк...

Изменето од Македон - 18.Ноември.2010 во 17:00

Makedonskiot separatizam vo 1905 g.

mungos80 напиша: И чоли што ти е нејасно???

на тебе не ти е jасно... Единствениот ти извор за Пол Христов е некоj си Лаjнович (Lainovich, Jugoslavika u biblioteci za savremenu – medzhunarodnu dokumentaciju u Parizu). А Пол Христов бил французин приел бугарско име и државjанство. Во Парис е пратен од ВМРО на Александров и Протогеров, ама Лаjнович пише друго....

Односно Пол Христов, прочетено некаде:
...Има и други примери како на француските успенци. Ова е монашки орден, кој доаѓа во Бугарија и инвестира, бидејќи верува дека Бугарите се иднината на Балканот. Француските успенци користат тука француското интелектуално богатство, но учат малку бугарски и прифатат бугарски имиња како
отец Павел Христов, бранел бугарската кауза во Европа. А тој е французин и неговото вистинско име е Кристофер Порталие, но до тој степен се побугарил дека зборувал "Ние, Бугарите" и пишувал писма на совршен бугарски јазик.

Владата на Ал. Малинов уште во октомври 1918 година дава пред съглашенските воени претставници согласност за создавање "од Македонија независна држава под протекторатот на големите сили". За да се постигне тоа, Бугарија е готова да ги врати добиениот дел од Македонија во 1913 година [26] На 29 мај 1919 година бугарската влада доделува на победничката коалиција, на САД и Белгија, предлог за плебисцит меѓу населението на оспорените од соседите бугарски земји. Идејата за решавање на сите територијални спорови преку плебисцит не е применета. Подоцна при разгледување на Предлогот повторно е подигната идејата за обособяването во географските граници на Македонија на "независна држава, ставена под контрола на главните сојузни и здруженија народи, или на некоја од нив, која конференцијата би посочила". Во името на тоа да се стави "крај на антагонизмот меѓу балканските народи и да се создаде за Европа една сериозна гаранција за мир", министерот за надворешни работи М. Маџаров вели дека ако Грција и Кралството на Србите, Хрватите и Словенците прифатат предлогот за независна Македонија, Бугарија е подготвена да отстапи својот дел од неа.
ВМРО в Пиринско 1919-1934

Л.Троцки

… Еден од главните политичари на партијата, која сега не е на власт, – името на својот соговорник јас не сум во можност да го кажам, – ми кажуваше мене до завземањето на Киркилис: “Ние имаме многу добра армија, ние трошиме на неа прилично многу пари, на многу повеќе, одошто можеме, нашите луѓе се расположени воинствено, – јас се надевам на победа. Тие победи нам ни се потребни. Ние немерено многу земавме од народот за армијата, која 28 години остануваше неактивна. Ние си зедовме на себе одговорност за судбината на Македонија, деценија и пол ова прашање го држи во напрегнатост општественото мнение на земјата. Македонските доселеници, – а кај нас нив ги има стотици илјади, и тие играат крупна улога во комерцијалната, политичката и новинарската сфера – не ни даваат нам ниту ден да се одтргниме од Македонија. Надевајќи се на нас се креваа многуилјадни селански востанија во Македонија, надевајќи се на нас се создаваа таму чети, со името Македонија го навикнавме народот да го носи на себе товарот на нашиот воен буџет Македонското прашање – е фермент на постојано вриење, немири и несигурност во нашата земја. Ние се надевавме на младотурскиот преврат, верувајте ми: искрено се надевавме, чекавме воспоставување на нормални односи во Македонија, мислевме, дека ќе можеме да ја отфрлиме од себе планината на воените тегоби: нам ни се потребни средства за школи, железници, мелиорации и многу друго. Но младотурците не умееја да го приближат Балканот кон разрешување на македонското прашање. Повторно се појавија чети, започна масовна емиграција во Америка, турците го истакнаа проектот на населување на Македонија со муслимани, нашите бугарски македонци (македонските доселеници, бегалци во Бугарија – м.з.) паднаа во очај, започнаа претења кон министрите и царот Фердинанд, населението негодуваше, одкажувајќи се да го признае значењето на скапото чинење на армијата, која е неспособна да ги ослободи македонските браќа, а кон сето тоа се изостри незадоволството и во воените кругови, офицерството намуртено шептеше и постоеше опасност од усложнување по грчки терк. На тој начин, војната представуваше за нас внатрешна политичка неопходност. Јас сум убеден, дека главен факт на оваа војна – независно дури и од нашите победи или порази – е да се измени кон подобро положбата во Македонија, приморајќи ја, најпосле, Европа да разбере, дека ова малечко катче, ако не се воведе таму човечки поредок, ќе остане постојано загрозување на мирот на Балканот и во цела Европа. За разлика од нашите сојузници, србите, ние немаме поставено широки планови, кои повистинито е, можат да се наречат мечти. Ние сакаме одстранување на турските воени орди од Македонија и воведување на регуларно самостојно управување. Тоа Европа не може да не го санкционира како резултат на нашата војна. Но тешко повеќе од тоа. Имено затоа војната треба да биде прекината колку е можно порано. Платонските победи нас прилично скапо ќе не чинат, и долго ние нема да издржиме…

Лав Троцки

Ама чекај сега. Некој се повикува на Блаже, а не посочува ниту книга, ниту ништо. Каде јас со сопствени очи можам да видам дека Блаже напишал тоа и тоа?

СЕ БАРА ИЗВОР.