Дали се срамиме или гордееме со големите споменици

Нормално дека целава работа со спомениците е исполитиэирана до максимум,воедно да се энае дека коњаниците на камениот мост постоеле и порано а плоштадот по мој вкус би иэгледал прекрасно со толку грандиоэни споменици - эа грците не ми е гајле воопшто,тие неможе да диктираат како ке се облекувам или каде ке се соблекувам - просто ке почнеме и на јадење да ги викаме да ни ја тестираат храната дали е эдрава,глупости

Дадов чист пример эа симбол на еден град иако сум политички противник на актуелниот градоначалник сепак нешто како овој споменик вреди како плус во работата на градоначалникот а и владата нормално.

Скопје е престолнина на Македонија,нетреба да се дели и поделува по секакви основи кога станува эбор эа обележја од Македонската култура или историја - сепак Скопје треба да е симбол на Македонштината или ако на Скопјани тоа не им се допаѓа да ставиме друг град да биде престолнина на државата наречена Македонија

Не не вие сте главно граѓани - ние си го имаме Батко Ѓорѓија - тој е Македонец 100% види



“Умреја батко Ѓорѓија, за едну чашку ракију. Не је умреја од болест, мори бабо, тики умреја од лудост.
Све што видеја у село море бабо, све сака да је његово. Он је видеја убави волови, па сака да са његови. Он је видеја убаву невесту сака да је његова“...

батко Ѓорѓија бил роден 1815 година во селото Младо Нагоричане, кумановско и живеел 65 години. Потекнувал од повеќечлено семејство, но бил многу разгален и омилен во смејството, па не бил приморан да работи тешки и полски работи. Неговите биле богати, што му овозможувало да живее во раскош. Легендата вели дека тој бил дружељубив, весел, секогаш убаво облечен и строен. Ја љубел чашката, но знаел и да запее и да заигра на секоја веселба. Затоа бил секогаш добредојден гостин во секоја куќа. На свадби и крштевки, на слави и седенки. Едноставно, бил омилен и секаде драг гостин. Познат по својата убавина и весела природа, не можело да не биде забележан од селските моми, а и постарите, кои имале ќерки стасани за мажачка, посакувале да им стане зет. А, Ѓорѓија, секогаш насмеан бил опкружен со пријатели.
Го љубел понежниот пол, но на женидба не помислувал, бидејќи бил сe уште млад. Сепак, неговите родители решиле да го оженат со мома постара десет години од него. Му ја донеле Донка дома, но тој не ја сакал, а на волјата на родителите ниту можел,ниту сакал да им се спротивстави. Легендата вели дека со неа Ѓорѓија не бил среќен, а немал ни деца. Можеби поради ова, сe повеќе шетал низ селото, а ретко кога се вртел дома. Денес, кај многумина постои мислење дека батко Ѓорѓија бил расипник, бездомник и пијаница, што не е вистина. Тој бил чесен, умен и сериозен човек , а според легендата уважуван и кај тогашните турски власти, пред кои го претставувал селото. Во Младо Нагоричане постои легенда дека песната ”Умреја батко Ѓорѓија“ ја составил и за прв пат ја испеал тој самиот , заедно со сестрата на неговиот најдобар пријател, Расимка. Ја пееле со уживање. Подоцна се проширила низ селото и пошироко. Секаде каде што ќе наишол песната била пеена во негова чест. Така бил пречекуван од домаќинките, кои го канеле да им ја разубави веселбата.


Изменето од anastea - 28.Јуни.2009 во 01:45

Не бе има место у Куманово дојдете

Или од водно

,......ova na slikava od  gorniot text vo dnevnik,..nema vrska soona shto go kazuvaat!,...22 metri,...toa se sedum spratna zgrada,..a, toa e otprilika kolku peliste,..ii povosoko od "nama",..shto znachi,..deka za da se vidi ubavo,..konjot i aco,..ke treba da se gleda barem od stotina metri oddalechenost,..a, takov pogled teshko deka ke mozesh da frlish,..od ona shto ke ostane prazno na ploshtadot,..

Pak se zboruva deka ke imalo sega nekoja pleada na spomenici od nasi vajari,zatoa sto mnogu spomenici se napravija nadvor od drzavata,demek nie nemame vaeri