Пак ти ме будиш
од најслаткиот сон.
Очи на тажно срнче
продорно ме гледаат,
небаре не виделе жена
која се буди наутро.
Се прашуваш како е можно
да ги запаметам
од слика,без слика.
Ме прашуваш како е можно
да го знам секој милиметар
од твојот лик,
а не сум те ни видела.
А забораваш
дека јас сум само
едно мало,палаво девојче
со сликовита фантазија.
Само една мала лигла
која безглаво се заљубила
во тоа што си ти.
Иако мислиш
дека не те знам,
дека не те познавам добро.
Сепак грешиш.
Ти си мојот појадок.
Ме заситуваш за ручек.
Ме сладиш како ужинка.
Ме презаситуваш со вечера.
И ме оставаш пак гладна.
Ти си мојата ненаситност.
Секогаш гладувам со тебе.
Секогаш гладувам за тебе.

Patekata do tvojot son

Ja posipa so polsko cveke,

Uste naroseno so rosa,

Gazam po nego ,nasmeana ,bosa…..

Me vodi tvojot glas vo daleçinata …..

Melodiçen ,tivok…

Nema veke dvoumenje ,

Nema somnez,

Se sto ostana e samo kopnez,

za postela ,svilena ,meka

i vo nea pregratka tvoja ,

i mesto koe mene me çeka.

Ја гледав без да изговорам збор
Таа беше тажна и збунета во исчекување на нешто
И пратив насмевка искрена
Ја прими моментално
Јас сум весел
Срцето од радост ми заигрува
Мигот на среќа е краток
Тагата повторно ја обзеде
Мистичноста на нејзиното лице се врати
Се заљубив во таа нејзина мистичност одамна
Но сега ми смета најмногу од се
Таа мистичност е нејзиниот демон
Демон кој и ја обзеде и кој и ја јаде душата,полека но постојано
Ја зедов мојата насмевка и ја ставив на нејзиното лице со зборови нежни
Додека ја бакнував во нејзините очи видов неизмерна болка
Се јадев самиот себе си додека низ солзи ми рече дека не може повеќе
Ми велеше дека сака се ова да го заврши,но не ми откри што
Низ плач ме праша како издржувам со неа
Како и после се ова се уште сум со неа
Ќе те сакам додека сум жив изустувам за прв пат додека сме заедно
Моето те сакам ја растресе цела
Затрепери целата во грч
Ти си мојата љубов и никогаш нема да те напуштам и реков
Ме гледаше целата претворена во прашалник неверуваќи на зборовите мои
Двајцата со погледи вперени еден во друг стоевме во тишина
Тишината ја наруши таа
Искрен ли си ме праша
Се уште сум со тебе и одговорив
На нејзиното лице се појави ангелска насмевка


За се она што сакам да напишам понатамо,тука нема место.

Дрво на ридот

Јас сум дрво на ридот.
Ве гледам растрчани,
задишани и палави.
Се тркате со гласна смеа
кој прв ќе стигне
да се потпре на моето стебло,
а потоа ќе седнете
под мојата крошна
и ќе се гледате в очи,
и нема да забележите
дека есента дојде предвреме.

zbunet напиша: Не ми гибај она што е мое руки ти се исушиле не шарај ма наоколу очи ти испариле ако правиш ти зафрканција е само ако правам јас за доверба не сум бил. Секоја по мене што гледа недомакинка била секој по тебе што гледа интелигентен бил кој знаел убаво што е скоро колку јас ама повеќе од мене не, сеуште. Да беше каков сум јас ќе видев како ти е да бев каква си ти исти ќе бевме ќе се разбиравме лесно и немаше да го правам она што го правиш ти.

Eve me pred prozorecot stojam,

Minutite gi brojam,ti mi se javi  i mi reçe:

Spremi se za eden ças ke dojdam da te zemam!

A tebe seuste te nema!!!

Pa nieden dzentlmen ne pravi vaka ,

Bar ke se javi ako ima nekoja maka!

E samo dojdi mi soncence moe malo,

Da znaes ke ti vratam milo za drago!............

Изменето од marija1000 - 01.Март.2009 во 23:00

хаику во ноќта

 

 

Еден, два и три.  

Слушнав само чекори.

Ноќ, ти замина.