КРШТЕВАЊЕ НА БЕБИЊА-ДА ИЛИ НЕ?

Ако некому сеуште не му е јасно зошто Црквата презела на себе еден толку голем ризик да крштева деца кои откако ќе пораснат можеби не ќе сакаат да бидат нејзини членови, треба да се каже дека Бог како човекољубив Отец не сака никој да загине туку сите да се спасат. Бидејќи смртта е непредвидлива и може да нè стигне и во детска возраст уште пред слободно да одлучиме да се крстиме, Црквата одлучила, секако земајќи го на себе споменатиот ризик, да крштева и мали деца кои сеуште не се способни слободно да ја изразат својата воља да бидат или да не бидат крстени.

Конечно, во колку и некој откако порасне одлучи дека не треба да биде член на Црквата и не сака да влезе во вечниот живот тоа може да го изрази со тоа што нема веќе да се црквува и да се причестува со Телото и Крвта Христови. Со други зборови, крштенито нема принудителен карактер и не го турка некого со сила во рајот. Тоа ја отвара вратата на рајот меѓутоа чекорот за прескокнување на прагот секој од нас треба да го направи слободно.

Гледам дека ве буни наследениот грев на бебето.
 
Точно е дека бебето наследува грешна и несовршена природа од своите родители. Но не и осудата за гревот. Имено, се додека бебето не почне да разликува добро од зло, додека не проработи совеста во него и додека не му се открие Божјиот Закон (барем некој дел од него) детето не е под осуда на гревот. Гревот е присутен во бебето, но е мртов и како таков нема сила да го осуди бебето за во пеколот. Заклучок: Доколку бебето инцидентно почине, тоа оди дирекно во Божјите раце.

За да не испадне дека и јас си филозофирам, еве ви библиски докази кои го потврдуваат ова гледиште:

"Имено, гревот беше во светот уште пред Законот, но гревот не се засметува кога нема Закон. " Римјаните 5:13

"И јас живеев некогаш без Законот; но кога дојде заповедта, гревот оживе, а јас умрев. " Римјаните 7:9

Да не дојдев и да не им зборував, немаше да имаат грев; но сега немаат изговор за својот грев. Јован 15:22

Ова може да биде и едно охрабрување за некој кој загубил бебенце, за да биде сигурен/а дека тоа е сигурно на Небото и дека, доколку има правилна вера, еден ден ќе си го види пак :-)
 
А Исус им рече: "Оставете ги децата и не бранете им да дојдат кај Мене, зашто на таквите им припаѓа небесното царство." Матеј 19:14
 
Христос вели дека на децата им припаѓа небесното царство. Затоа не грижи се за твоето бебенце, зашто самиот Христос рекол дека на него му припаѓа небесното царство.
Од друга страна, стихот продолжува: "И откако ги стави рацете на нив, си замина." Матеј 19:15 А не вели: "И откако ги крсти, си замина."
 
И уште еднаш сакам да прашам: Зошто во Новиот Завет, има набројано толку многу примери за крштевање, а нема ниту еден пример каде што е крстено некои бебе?
Ако е тоа толку важна доктрина (да ги спаси починатите бебиња од пеколот), тогаш зошто апостолите не спомнале ниту еден таков случај?
Одговорот е затоа што таков пример и не постоел, затоа што сите во тоа време знаеле дека крштевањето не е за бебиња, туку дека млекцето е за бебиња.
 
Верувајте дека водичката со која попот ќе го избања бебенцето, не го чисти од наследениот грев. Крвта Христова е таа што го чисти.
".. и крвта на Неговиот Син Исус Христос не исчистува од секој грев." 1 Јованово 1:7
 
Верата во Христос и Неговата пожртвувана смрт е таа што не спасува и не чисти од гревот. Крштевањето не е во дирекна спрега со нашето спасение.
(Разбојникот на крстот немал можност да се крсти бидејќи умрел на крстот, а сепак Христос рекол дека ќе биде со Него во Рајот!!) И што ќе прави сега тој со наследениот грев?!?!
Поточно и попрецизно: Ако на крштевањето не му предходи покајание и вера во Исус Христос, тоа не е крштевање! Туку е само еден обред, едно вонредно бањање, еден повод да се соберат роднините итн.