ЗОШТО ДА ПРИФАТИМЕ ИСЛАМ?

Познаван неколку „христијани„ кои преминале во ислам.

Малком Икс

Еден од најголемите лидери на црнците во Америка, кој по прифаќањето на исламот, многу работи за ширењето на исламот во Америка. Поради големиот број приврзаници и поради тоа што илјадници луѓе почнуваат да го прифаќаат исламот како резултат на неговите предавања, тој е убиен. За неговото искуство за време на аџилакот, вели:

„Во Ќабето (светото место) имаше стотици илјади луѓе дојдени од целиот свет. Тие им припаѓаа на сите раси и бои, почнувајќи од тие со жолта коса и сини очи, па сè до Африканците со црна кожа. Но, сите тие учествуваа во истите одредби, изразувајќи единство, нешто за што моето искуство во Америка ме има натерано да верувам дека никогаш не е можно меѓу црнците и белците.

Можеби луѓето ќе се зачудат од овие зборови. Меѓутоа, тоа што го видов и го доживеав на аџилак ме натера да ги променам моите поранешни мислења и да напуштам некои од моите ставови за кои настојував во минатото, нешто што не беше толку тешко за мене. И покрај моите многу силни убедувања, јас секогаш сум бил подготвен да се соочам со фактите и да ја прифатам вистината откриена со помош на знаењето и новите искуства …

За време на последните единаесет дена од мојот престој во муслиманскиот свет, се молев на Бога, јадев од иста чинија, пиев вода од иста чаша и лежев на истиот кревет или тепих со муслимани со најсини или со најжолти очи и со најбела кожа. Во зборовите, однесувањето и делата на белите муслимани ја видов и ја почувствував истата љубезност како и во средината на црнците од Нигерија, Судан или Гана. Ние бевме навистина сите еднакви и браќа!“[1]

Жак Ив Кусто

Бил офицер во француската морнарица. Роден е во 1910 година, во Сент Андреја де Кузбак. Преку неговите истражувања со бродот „Калипсо“, стана најпознатиот океанограф на светот во нашето време. Порано бил католик, сега е муслиман.

Еден ден, некаде во длабочините на океанот, Кусто си ги вршеше неговите истражувања. Одненадеж виде дека во солената вода на морето имаше неколку извори на слатка вода. Тоа што го запрепасти уште повеќе беше дека слатката вода од овие извори во морето не се мешаше со неговата солената вода. Долго време се трудеше да ја најде причината за природата на оваа појава, но безуспешно. Еден ден, кога Кусто за ова му кажа на својот пријател, професорот Морис Бикај, кој отпорано го беше прифатил исламот, овој му кажа дека таквата појава не е нешто ново и дека таа е објаснета во к*ранот уште пред четиринаесет векови:

„И Он е оној кој одвои едноподруго две мориња: едното питко и ладно, а другото солено и горчливо. И меѓу нив одреди меѓупростор и испречи препрека.“ (Ел-Фуркан: 53), и

„Ги оддели двете мориња кои само се допираат: меѓу нив има препрека, и не се мешаат.“ (Ер-Рахман: 19-20)

На крајот на истражувањата, Кусто виде дека водената маса и нејзините особини, како на Белото Море така и на Атлантскиот Океан, беа различни една од друга. Според фактите, бидејќи овие две водени маси се спојуваат во Гибралтарскиот Теснец, процентот на сол и нивната густина би требало да се еднакви. Но тоа не се случуваше. Водите не се мешаа една со друга. Како заклучок од истражувањата произлезе дека постои една чудесна водена пречка која го спречува мешањето на водите една со друга.“[1]

Акад. проф. Итало Чуиси (Мухамед Абдулах)

Тој е преведувач на к*ранот на есперанто. На овој јазик го има напишано и делото за Мухамед (Божјиот мир да е над него) и многу други студии за исламот. Роден е на 13 мај 1919 во Трст, Италија. На дваесетгодишна возраст докторира математички науки. Познава повеќе јазици, како: германски, англиски, француски, латински, шпански, есперанто и арапски јазик. к*ранот го превел на есперанто за осум месеци. Д-р Чуиси својата верска еволуција ја опишува на следниот начин:

„Пред сè, треба да знаете дека отсекогаш сум негувал длабоки верски чувства во младоста, но и покрај тоа, никогаш не сум се осетил пријатно во верска средина. Покрај другото, и како математичар, не можев некритички да ја прифатам теоријата за Светото Тројство, којашто претставува основа на учењето и е догма во христијанското верување. Често се прашував себеси како е можно семоќниот и суверен Господ да е приморан да има јасно човечко потекло во Светото Тројство. Никогаш не сум им верувал на прогресивните догми кои се трудат да го дефинираат и да го опишат, па следствено и да ја ограничат величественоста на Создателот. Ова се јасни карактеристики на христијанството … Прочитав неколку книги и потоа почнав да го читам к*ранот. За поубаво и подлабоко да го разберам, го купив к*ранот преведен на германски и на италијански јазик, но и тоа не ме задоволи, така што со помош на имамот (во една џамија во Франкфурт) почнав да го изучувам арапскиот јазик. Во 1966 година почнав да го преведам к*ранот. Во тоа време моето преминување во исламот се има случено незабележливо, затоа што студирањето на исламот е такво што ако некој го студира искрено, не може да не биде привлечен. Сигурен сум дека к*ранот ја има способноста да го убеди секого, ако некој и се доближи на оваа Книга без предрасуди и на достоинствен начин. Неизмерно да е благодарен Алах.“

На прашањето на новинарот од весникот “Heroldo de Esperanto” на есперанто, вели:

„Пред сè, да ве посоветувам да не го користите изразот „мухамеданци“ кога зборувате за приврзаниците на исламот. Ислам е строго и ексклузивно монотеистичка вера, а Мухамед (Божјиот мир да е над него) е Божји пратеник, тој не е свет (натчовек) кој треба да се обожава. Муслиманите не го почитуваат изразот „мухамеданци“, којшто вообичаено се користи на запад, поради тоа што со тоа би можело да се помисли дека Мухамед (Божјиот мир да е над него) има исто место во исламот како местото на Исус во христијанството. За историјата на к*ранот од 1400 години ќе ви го спомнам мислењето на ориенталистите, кои во овој аспект се поавторитетни од мене, како на пример Муир, кој без никакво двоумење потврдил дека денешниот к*ран го има целосно истиот текст, истите реченици, како и истите зборови и букви како и пред 1400 години. Од оваа гледна точка, јас се осмелувам да потенцирам дека овде се работи за еден уникатен феномен, затоа што не можам да говорам за друга книга за којашто би можело да се каже истото. Кога се споредуваат различните изданија на една иста книга, по неколку или по десетици години, поради преписот, преводот и толкувањето, идентичноста на таа книга веќе не постои.

Верувам дека ќе се согласите со мене ако на вашето прашање дали к*ранот е навистина Божја објава или пак е нешто друго, ви одговорам со мислењето на друга личност. Се работи за еден мој пријател, католички свештеник, исусовец со кого разменуваме писма одвреме-навреме. Пред некое време му пишав да ме извести за ставот на католичката црква за пратеникот Мухамед (Божјиот мир да е над него) и за тоа дали сè уште превладува мислењето од средновековието дека тој бил ненормален, лажго или нешто друго. Тој ми одговори (цитирам збор по збор од неговото писмо): ,Можно е, дури е и многу веројатно контактот меѓу Господ и Мухамед да се случил навистина.‘“[1]

Д-р Морис Бикај

За неговото прифаќање на исламот вели:

„Како и другите Французи, и јас го познавав исламот како вера создадена од генијалниот Мухамед. Меѓутоа, ја имав среќата како хирург да се сретнам со пациенти муслимани и да разберам повеќе за исламот. Постепено, кога ми беа рецитирани неколку к*рански ајети (делови), почнав да увидувам колку малку знам за исламот, а во меѓувреме бројни обвинувања доаѓаа од печатот, од телевизијата и од други страни. Ова се случуваше околу 1926 година, кога муслиманско-христијанскиот дијалог сè уште беше далечна можност.

Разбрав дека ќе треба директно да го студирам к*ранот, па така две години студирав арапски јазик и литература, кое ми го олесни и читањето на оригиналот (к*ранот). Набргу по ова, сфатив дека к*ранот е Божја книга и дека Мухамед (Божјиот мир да е над него) е Неговиот последен пратеник.“[1]