Зошто Христос ја проколнал смоквата?

Матеј 7:15-20

   Ако ги разгледаме споредбите и илустрациите што ги користел Христос во своето поучување, ќе забележиме дека повеќето од нив се засновани на градинарските плодови и растенија. Христос не проповедал на научници, инжинери, теолози, филозофи и сл. туку на обични и секојдневни луѓе, рибари, сточари, земјоделци итн. Затоа во Своите проповеди Тој не се служел со некој висок речник и тешки филозофии, туку користел едноставни илустрации од секојдневието на луѓето, од сточарството и земјдолеството, доближувајќи им ја притоа пораката на луѓето на најдобар, наједноставен, најасен и најпрактичен можен начин.
Затоа во Неговите споредби често се среќаваат зборовите: дрво, гранки, вода, вино, пченица, какол, смоква, грозд, семе, сејач итн. Зборови кои биле во секојдневниот речник, живот и пракса на луѓето кои Тој ги поучувал.
Честопати, еден ист збор означувал една иста работа во повеќето споредби. Така на пример, зборовите "лош плод", "какол", "лоша смоква", "безплодно дрво", "трње" и сл. означувале лоши плодови на човековиот карактер и однесување, лоши плодови на нечие учење, лоши плодови на нашето срце, на нашите дела... лажење, крадење, лицемерие, блудства, богохулење, гордост, себичност, омраза и сл.
Додека пак зборовите "добар плод", "пченица", "смоква", "грозд" и сл. ги означувале добрите плодови кај човекот, добрите мотиви преточени во добри дела, искрената и вистинска побожност, добрите плодови на нашето срце.. љубовта, дарежливоста, скромноста, љубезноста, солидарноста, помагањето, непристрасноста, себежртвувањето и сл.
Додека Христос поучувал, два типа на луѓе ја примале пораката на два различни начини.
Едните го слушале со насмеани лица, трепкајќи со очите и климајќи со главите, но за жал примајќи ја пораката од десното, а испуштајќи ја од левото уво. Нивните срца не биле плодна почва за Христовото семе. Пораката не можела да фати корен во нив и затоа не можела да даде и соодветен плод кој надворешно би се истакнал подоцна и во нивните животи. Тие ги слушале Христовите зборови, но не ги извршувале во пракса. Христос ги нарекува овие "немудри" луѓе, луѓе кои градат нестабилни куќи врз песок, разлистени, но бесплодни смокви.
Вториот тип на луѓе, би рекол малцинството, сериозно се задлабочувале во Христовата порака, притоа самоанализирајќи се себеси, со самокритичен став и будно око за промени во сопствениот карактер и однесување, со восхит примајќи го секој Христов збор и применувајќи го послушно во својот живот. Искрените, отворените и добромотивираните срца на овие луѓе биле плодна почва за Христовото семе. Пораката фаќала корен во нив и го давала и соодветниот плод - видлив во нивните животи. Тоа биле плодоносните смокви на Божјото слово.
Зборот "смоква", или плод на дрвото, речиси и да нема друго значење во Христовите споредби. Еве неколку примери:
"Чувајте се од лажните пророци кои ви доаѓаат во овча облека, а внатре се ненаситни волци. Ќе ги препознаете по нивните плодови. Се бере ли грозје од трње, или смокви од чичка? Па така, секое добро дрво раѓа добри плодови, а лошото дрво раѓа лоши плодови. Не може добро дрво да дава лоши плодови, ниту лошо дрво да дава добри плодови. Секое дрво ако не раѓа добри плодови се сече и се фрла в оган. Значи, ќе ги препознаете по нивните плодови."
(Матеј 7:15-20)
"Или направете го дрвото добро и неговиот плод добар; или направете го дрвото расипано, и неговиот плод расипан; зашто дрвото се познава по плодот. Змиска породо! Како можете да зборувате добро кога сте зли? Зашто од изобилството на срцето зборува устата. Добриот човек, од добрата ризница изнесува добри нешта; а злиот човек од злата ризница изнесува зли нешта.
(Матеј 12:33-35)
"Јас Сум лозата, а вие сте лозинките. Кој останува во Мене, и Јас во него, тој дава многу плод; зашто без Мене не можете да направите ништо. Ако некој не остане во Мене, тој ќе биде исфрлен надвор како лозинката, која е исушена, - ги собираат, ги фрлаат во оган и ги горат. Ако останете во Мене и ако Моите зборови останат во вас, барајте што и да посакате, и ќе ви биде. Мојот Татко се прославува со тоа, што ќе давате многу плод и ќе бидете Мои ученици."
(Матеј 15:5-8)
"Секирата веќе лежи при коренот на дрвјата; затоа секое дрво што не дава добар плод, се сече и се фрла в оган."
(Матеј 3:10)
Споредбата за неплодната смоква:
"Ја кажа и оваа споредба: "Некој човек беше насадил смоква во своето лозје, па дојде да побара плод на неа, но не најде. Тогаш му рече на лозарот: "Еве, веќе три години доаѓам и барам плод на оваа смоква, но не наоѓам. Пресечи ја! Зошто и натаму да ја испостува земјата?" 
Но тој му одговори, велејќи: "Господине, остави ја уште оваа година, додека раскопам околу неа и ја наѓубрам, па можеби ќе роди идната година, ако не пресечи ја."
(Лука 13:6-9)
И најпосле, Исус и неплодната смоква:
Утредента кога се враќаше во градот огладне. И кога виде смоква крај патот, отиде до неа, но не најде ништо на неа, освен лисјата, и и рече: "Отсега да немаш плод довека!" И смоквата веднаш се исуши. 
А кога учениците го видоа тоа, се зачудија и рекоа: "Како се исуши смоквата веднаш?" 
Исус одговори, велејќи: "Вистина ви велам, ако имате вера и не се посомневате, ќе го правите не само тоа што и се случи на смоквата, туку ако и речете на оваа гора: 'Дигни се оттука и фрли се во морето!' ќе стане така, и се што ќе побарате во молитва, со вера, ќе добиете." 
(Матеј 21:18-22)
Истата парабола ја имаме и во евангелието по Марко:

"А утреден, кога излегоа од Витанија, Тој огладне. И оддалеку виде една смоква, што имаше лисја; дојде не би ли нашол нешто на неа; а кога дојде не најде ништо освен лисја, зашто уште не беше време за смокви. Тогаш проговори и и рече: „Отсега никој довека да не јаде плод од тебе!” "
(Марко 11:12-14)

Потоа следат споредбата со сеачот и семето, каколот и пченицата, синаповото зрно итн. Но ние сега ќе посветиме посебно внимание на случката со Исус и неплодната смоква, поточно каква поука можеме да извлечеме од овој настан, секако верувајќи дека Бог промислено благоволил овој детал да биде забележан од евангелистите при запишувањето на Новиот Завет.
Имајќи ја предвид длабочината на Божјото Слово, многу теолози, библичари и христијани, имајќи го предвид горекажаното црпат разни интересни поуки од оваа случка, притоа користејќи ја симболиката на зборот "неплодна смоква" во Христовите споредби.
Првата поука е сосема очигледна. Христос не поучува силно да веруваме во услишувањето на нашите молитви колку и да изгледа тоа невозможно од наша и сегашна перспектива.

Следната поука не е баш очигледна како првата и бара малку повеќе внимание. Доколку го земеме предвид предходно кажаното околу значењето на "смоквата" и "плодот на смоквата" во Христовите поуки, сосема е оправдана и следнава поука:
Христос не поучува дека секој од нас кој нема да го даде добриот плод, во моментот кога Бог ќе го побара од нас (а не кога ние ќе мислиме дека е "времето за плодот") Бог ќе го исуши неговиот корен.

Исус, откако ја започнал својата проповедничка служба, 3 години проповедал во Израел, но Израелците не давале плод. Затоа Христос решава да им даде уште една шанса на Израелците.
Имајќи го ова предвид, сакам да ја прочитате уште еднаш следнава парабола...
"Ја кажа и оваа споредба: "Некој човек беше насадил смоква во своето лозје, па дојде да побара плод на неа, но не најде. Тогаш му рече на лозарот: "Еве, веќе три години доаѓам и барам плод на оваа смоква, но не наоѓам. Пресечи ја! Зошто и натаму да ја испостува земјата?" 
Но тој му одговори, велејќи: "Господине, остави ја уште оваа година, додека раскопам околу неа и ја наѓубрам, па можеби ќе роди идната година, ако не пресечи ја."
(Лука 13:6-9)
Исус и дава уште една шанса на "смоквата" (Израел), но Израел не го дава очекуваниот плод. Исус на Цветници влегува во Ерусалим, го бара плодот на Израелците, но него го нема. Потоа излегувајќи од градот, ја наоѓа оваа неплодна смоква и ја проколнува. Потоа повторно влегува во Ерусалим, во Божјиот Храм и...
"И кога влезе во Храмот, почна да ги изгонува сите, кои купуваа и продаваа во Храмот. И им ги преврте масите на менувачите на сребрениците, и столиците на продавачите на гулаби. И не дозволуваше некој да пренесе каков и да било сад низ Храмот. И ги поучуваше, велејќи им: „Не е ли напишано: ‘Мојот Дом ќе се нарече Дом на молитва за сите народи,’ а вие направивте од него разбојничко дувло"
(Марко 11:15-17)

По овој настан, светениците и книжниците се решаваат да Го погубат и бараат соодветен начин како да го сторат тоа.
Верувам дека сега на сите ви е јасно зошто Христос ја проколна смоквата.
Поздрав! 

Изменето од EvAngelos - 22.Октомври.2008 во 12:05

Внеси реплика	страница <1 4 56
Tweet