Писмени состави,семинарски...

Вилијам Шекспир – уште една ѕвезда која не престанува да свети на англиското литературно небо. Име кое сведочи за сите негови мисли преточени во грандиозни дела. И до ден денес неговите дела се преведени на повеќе јазици ширум светот и се едни од најпочитуваните дела кои воопшто биле напишани некогаш.

Шекспировиот творечкиот опус на комедии е доста обемен. Едноставно не можеш да издвоиш која комедија е најинтересна. Сепак се одлучив токму за оваа комедија, бидејќи најголем впечаток ми остави токму: „Сон на летната ноќ“. Секако името не сведочи за самото годишно време, туку за ова име се врзани три легенди кој самиот Шекспир ги позајмил од грчката литература. Тие легенди се: една за атинскиот крал Тезеј и Хиполита, втората за љубовниците Деметар и Елена, Лисандер и Хермија и третата за господарите на самовилите: Оберон и Титанија.

Самото дејство се одигрува во Атина. Во атарот на Атина акцентот е ставен на бракот што допрва треба да се случи. Сите сцени на мајсторски начин се отсликани и претставуваат јасна визија на една пиеса којашто е излезена од перото на големиот Шекспир.

Ликовите се градени во типично Шекспиров стил. Од лик до лик има дијаметралности кои што со своите заплети и интриги ѝ даваат на пиесата една грандиозна идеја за типична приказна која преку своите идеали успева да допре до секој читател или гледач.

Уште на почетокот е прикажана големата приврзаност на Тезеј со својата идна сопруга Хиполита – амазонската кралица која треба да биде крунисана со брак, истовремено поставена во шума и во кралството на самовилите, под месечева светлина. За таа цел кралот Тезеј му заповедува на својот слуга да подготви сѐ што е неопходно за истата да биде извршена во најкраток можен рок.

Во отворачката сцена, младата девојка Хермија одбива да ги следи инструкциите на нејзиниот татко Егеј да се омажи со веќе избраниот маж за неа, Деметар. Како судбоносен одговор, Татко ѝ на Хермија пред Тезеј цитира еден древен антички закон кој вели дека ќерката мора да се омажи со додворувачот одбран од нејзиниот татко или да се соочи со смрт. Кралот Тезеј не сакајќи оваа млада девојка прерано да умре, ѝ нудидоживотно богослужение во храмот на божицата Дијана како калуѓерка.

Хермија и нејзиниот љубовник Лисандар одлучуваат да избегаат ноќе низ шумата. Хермија ја известува за ова својата другарка Елена, но Елена скорешно одбиена од Деметар одлучува да ја добие назад неговата добронамерност со откривање на нивниот план на нему. Деметар решително следен од Елена, почнува да ја брка Хермија.

Додека се крчкаат потребните работи за да се склучи бракот, прикладен за кралот на Атина, во меѓувреме се опишани другите интриги кои што ќе бидат предизвикани токму од Пук или попознат како Задрогас кој со помош на волшебниот цвет ќе биде главниот виновник за неочекуваните пресврти. Пук е самовилец чиј слуга е на Оберон, кралот на самовилците. Оберон со своите мудри подвизи ќе успее да направи збрка во целата приказна, а со тоа да ѝ даде еден посебен белег на самата кулминација.

Хермија и Лисандер, верувајќи дека се на безбедно, надвор од досег, заспиваат во шумата додека Деметар и Елена пробуваат да ја обноват својата љубов. Следуваат низа заплети кои иако изгледаат како доста напорни сепак тие содржат голема доза на хумор во нив. Но дали навистина сѐ е така подмачкано? Дали Оберон и Титанија ќе бидат оние главните виновници за низата сплетки кои ќе се случат во самата кулминација? Сепак ќе стане ли Хиполита кралица на Атина доследна на својата лојалност и што впрочем ќе се случи со двата пара на љубовници оставам на вас да откриете...

Типична драма која е една од најиграните претстави ширум светот. Сепак за човек како Шекспир не е доволно само да се играат и читаат неговите дела туку неговите дела треба да се доживеат!

Шагринска кожа - Оноре де Балзак

Фатална ноќ на незадоволство, револт и ретроспекција... млад, надежен интелект носи одлука да изврши самоубиство.

Непосредно по одлуката, едно магично парче кожа станува негова амајлија, му носи низа бенифиции низ животот, но крие една страшна компензација...

Живот на лукс ниво, благородни случувања, богат културен живот, но и полноќни посети од една бездушна жена, за сметка на наивната афекција од страна на Полина...

Будење. Со секоја желба, шагринската кожа се крати, што е метафорички симбол на животот на Рафаел... умирање, на рацете на Полина.

Балзак, преку шагринот (франц. chagrine - тага) ги третира предностите од доброто до злото, од хармонијата до моќта, од рајот до пеколот - сервирајќи универзална поента... несомнено, животот е најскапоценото нешто што го поседуваме.