Смрт

SAMO IZVOZI GO PATOT POCELTA.ZIVOTOT E KAKO NIVO NA KOMP.IGRA IMAS PREPREKI OPREDELENO VREME I THE END

RUSHKA напиша: Se sto e zivo mora da ja dozivee smrta.priroden zakon. Radost na pocetok ,taga na kraj.Najvazno e toa sto seslucuva izmedju, ZIVOTOT.Zivejte so polni gradi.

...ДА МА...ПА НЕЛИ ИМА И ДРУГ ЖИВОТ!!!АЈ НЕ ГИ ПЛАШИ ЛУЃЕТО И НЕ ГИ ТЕРАЈ СО СИЛА НАБРЗИНА ДА ЖИВЕАТ...И ДИШАТ..DUBOKO!!!!

Vo 2002 godina, Nobelovata nagrada za medicina ja dobija Sydney Brenner, Robert Horvitz, John E. Sulston, a ja zasluzija so dokazuvanjeto na nivnata Teorija za APOPTOZA (Apoptosis). Sustinata na ovaa teorija e deka vo organizmite na zivite sustestva vladee process vo koj milijardi kelii sekojdnevno umiraat. Ona sto posebno e interesno e toa da od smrtta na keliite zavisi opstanokot i razvojot na ziviot organizam. Imeno, smrtta na keliite ne nastapuva kako posledica na nivnata “istrosenost”, tuku e predvidena vo nivniot genetski kod, uste pred nastanokot na keliite. Dokolku ovoj priroden process od x pricini ne se odviva spored predvideniot tek, kako posledica se javuvaat razni vidovi na bolesti, pred se kancerogenite. Pri izvrsuvanjeto na opseznite ispituvanja, so koi e potvrdena Teorijata za Apoptoza, a se vrseni na pljosnatite crvi (Caenorhabditis elegans), identifikuvani se i nekoi “geni na smrtta” koi se nareceni ced-3, ced-4 i ced-9. Ovie geni se odgovorni za regulacijata na izumiranjeto na keliite. Istotaka utvrdeno e deka genite koi go kontroliraat ovoj process kaj pljosnatite crvi , imaat ekvivalenti kaj covekot i kaj ostanatite zivi sustestva. Taka ced-4 pokazuva ogromna slicnost so svojot covecki ekvivalent Apaf-1. Genot ced-9, koj go sprecuva predvremenoto samounistuvanje na keliite, svoj ekvivalent ima vo coveckiot proto-onkogen bcl-2.
So teorijata za Apoptoza se dokazuva deka smrtta ne pretstavuva eden mig, kako sto na nea se gleda od teoloski aspect, tuku pretstavuva proces koj trae cel zivot, odnosno SMRTTA E SOSTAVEN DEL OD ZIVOTOT!!! Nie postoime i ziveeme na nacinot na smrtta. Vo makro svetot ova e jasno od poodamna. Ednite moraat da umiraat za drugite da mozat da ziveat. Zivotot pretsavuva nepekinat lanec.
Tragicnosta na smrtta se prepoznava togas, koga ne se vo prasanje bioloskite tuku licnite odnosi. Smrtta na idividuata ne pretstavuva tragedija, isto kako sto smrtta na edna kelijata ne e tragedija. Edna individua se zamenuva so druga, kako sto edna kelija se zamenuva so druga. Megjutoa, dodeka individuata e zamenliva kategorija, licnosta ne e. Individuata e mozno da se zameni so druga individua, no licnosta, koja e edinstvena i nepovtorliva e NENADOMESTLIVA. Gubenjeto na edna licnost e kraj i konecna tragedija. Covekot ne funkcionira spored bioloskite pravila, odnosno bioloskite pravila za nego dobivaat dimenzija na tragicnost. Nemoznosta na covekot da se vklopi vo bioloskiot ritam na ragjanje i umiranje, a pritoa istiot da ne go cuvstvuva kako teska bolka i stradanje, ni ukazuva na edna druga dimenzija. Ovaa dimenzija teznee da gi nadmine ogranicuvanjata koi se dadeni od prirodata. Covekot posakuva ako moze da ja ukine smrtta, ili barem da ja odlozi. No so teorijata za Apoptoza jasno se ukazuva na sustinskata podloznost na ovoj svet i covekot vo nihillo. Od samata srz na nasiot organizam, preku genetskite kodovi, se ukazuva na smrtta kako neminovnost. Negiranjeto ili pak ukinuvanjeto na smrtta, ne samo sto e nevozmozno, tuku i koga bi se realiziralo, paradksalno bi dovelo do unistuvanje na zivotot. Smrtta e imanentna na bioloskoto postoenje i toa bez nea ne moze. Edinstven nacin da se nadmine smrtta e nadminuvanje na prirodnite zakoni. Prirodata ne e vo moznost da dostigne besmrtnost, bidejki smrtta e nejzin nacin na postoenje.
Zatoa uzivajte vo sekoj mig od zivotot, raduvajte se na sekoj nov den, raduvajte im se na svoite najmilii, slavete go zivotot!!!

Od smrta ne se plasam no samo mi e mnogu krivo sto kaj nea nema red

Смртта е момент кој ги сумира поразите и победите на човекот од борбата со животот и транзитна станица на која материјата почнува да го менува обликот во друга материја.

Anthony напиша: od smrta ne se plasham no nesakam da umram zivotot e ubav

Од смртта не се плашам, впрочем воопшто и не размислувам за својата смрт. Што се однесува до „белиот тунел“ не сум доживеал такво нешто, но ми се има случено два пати да сонувам еден ист сон во кој одев по една полјана која беше целата бела и одев накај еден глас кој го повикуваше моето име. После се искачив на една планина, која исто така беше бела, и кога стигнав на врвот од другата страна на планината се беше преубаво! Имаше многу луѓе и сите беа срќни! Меѓу нив беше и мојата баба која, за жал, не е меѓу живите. Кога посакав да поминам од другата страна, не можев бидејќи постоеше проѕирен ѕид. Тогаш му реков на „глкасот кој ме викаше“ дека не можам да поминам од ѕидот и тој ми пушти скала по која што почнав да се качувам. Кога стигнав до врвот на скалата се појави мојата покојна баба и ми рече да се вратам назад, бидејќи сеуште е рано јас да дојдам таму! Е кога се разбудив бев многу уплашен!