Научни вести

Откриена уште една ѕвезда во Големата Мечка


Опашката на Големата Мечка стана посилна! Астрономите пронајдоа уште една дополнителна ѕвезда лоцирана во Големата Мечка, која е невидлива за голото око. Алкор (Alcor), една од ѕвездите кои го прават искривувањето на опашката на Големата Мечка, како придружник има едно мало црвено џуџе, кое орбитира околу неа. Новата ѕвезда, сега позната како Алкор Б, е пронајдена преку иновативна техника наречена „вообичаено паралактично движење“ (анг. common parallactic motion).

Првата фотографија на Алкор и неговиот придружник Алкор Б

„Употребувавме сосема нова техника за определување на тоа дали некој објект орбитира околу блиска ѕвезда“, вели Бен Опенхејмер (Ben R. Oppenheimer), к*ратор во Музејот за историја на природата во САД. „Галилео покажал голема напредност во негово време. Пред 400 години, тој сфатил дека доколку Коперник бил во право, и Земјата орбитира околу Сонцето, тогаш може да го прикаже тоа со набљудување на ‘паралактичното движење‘ на блиските ѕвезди. Неверојатно, но Галилео се обидел да го искористи Алкор за да го види ова, ама ја немал потребната прецизност.“

Доколку Галилео можел да ја види промената во позицијата на Алкор со текот на времето, тогаш ќе можел да докаже дека Коперник бил во право. Паралактичкото движења е привидно годишно движења на блиските ѕвезди во однос на подалечните ѕвезди, со оглед на тоа што набљудувачот од Земјата кружи околу Сонцето и ги гледа овие ѕвезди од различни места во текот на годината.

Ѕвездата ја пронајдоа членови на меѓународниот тим „Проект 1640“ (Project 1640), кој вклучува астрономи од Американскиот музеј за историја на природата, Институтот за астрономија на Универзитетот Кембриџ, Институтот за технологија во Калифорнија и Лабораторијата за мотори на млазен погон на НАСА.
 
Алкор е релативно млада ѕвезда со маса два пати поголема од таа на Сонцето. Ѕвезди со оваа маса се релативно ретки, сјајни и со краток животен век. Тој и неговите „роднини“ од Големата Мечка се оформиле од ист облак од материја пред околу 500 милиони години, што е доста невообичаено за едно соѕвездие, бидејќи најчесто соѕвездијата се само случајно поврзани ѕвезди на небото. Алкор го дели своето местото во Големата Мечка со една друга ѕвезда, Мизар. Овие две ѕвезди се користат како тест за добар вид - оние кои можат да ги разликуваат овие две ѕвезди имаат добар вид. Еден од колегите на Галилео забележал дека Мизар, всушност, е двојна ѕвезда, што го прави првиот бинарен ѕвезден систем откриен од телескоп. Многу години потоа, беше откриено дека и Мизар А и Б се двојни системи, што значи дека системот, всушност, е составен од четири ѕвезди.

Во март 2009 година членовите на Проект 1640 го поврзале својот коронограф со адаптивната оптика на 200 инчниот Хејл телескоп во Опсерваторијата Паломар, во Калифорнија, и го насочиле кон Алкор. „Веднаш забележав слаба точка на светлина веднаш до ѕвездата“, вели Нил Зимерман (Neil Zimmerman) од Универзитетот Колумбија, кој работи на својата докторска дисертација во Музејот. „Никој не го беше пријавил овој објект претходно, а и се наоѓа премногу блиску до Алкор, па заклучивме дека најверојатно се работи за непозната ѕвезда придружник.“

По неколку месеци, тимот повторно го набљудувал истото место и открил дека ѕвездата го има истото движење како и Алкор, со што се докажува дека се работи за ѕвезда придружник.

Алкор и неговиот помал придружник, Алкор Б, од нас се оддалечени околу 80 светлински години и комплетираат една орбита околу себе на секои 90 години. Тимот, исто така, одредил дека Алкор Б припаѓа на ѕвездената класа М, т.е. црвено џуџе, кое има маса околу 250 пати поголема од масата на Јупитер или грубо како четвртина од масата на Сонцето. Придружникот е многу помал и поладен од Алкор А.

„Црвените џуџиња не се наоѓаат често околу посветли и помасивни ѕвезди како Алкор, но претпоставуваме дека ова е доста вообичаено“, вели Опенхајмер. „Ова откритие покажува дека дури и најсјајните и најпознатите ѕвезди на небото имаат тајни, кои допрва ќе се откриваат.“

Откриена ѕвезда 10 милиони пати посветла од Сонцето?

Британските астрономи објавија дека ја откриле најголемата ѕвезда видена во Универзумот. Според податоците, најголемата ѕвезда, која 320 пати е помасивна од Сонцето и која свети 10 милион пати повеќе се наоѓа во маглината Tarantula, која е сместена во Магелановиот облак, мала галаксија која што е сопатник на нашиот Млечен Пат, објавува британскиот весник, Telegraph.

Научниците со помош на снимките од телескопот Hubble, како и од Големиот телескоп (ELT), кој се наоѓа во Европската јужна опсерваторија во Чиле (ESO) ја открија ѕвездата која што ја нарекоа R136a1.

Најголемата позната ѕвезда до сега беше околу 150 пати поголема од Сонцето, и за неа се сметаше дека е на самиот космички лимит кога станува збор за големината на ѕвездите. Имено, што е ѕвездата поголема, поголема е и количината на енергија која таа ја создава, па така ниту гравитацијата не е во состојба таа енергија да ја одзема и да ја одржи ѕвездата слободна. Вакви ѕвезди порано или покасно експлодираат и стануваат супернова.

- Температурата на оваа ѕвезда е поголема од 40.000 целзиусови степени и таа е околу 10 милиони пати посветла од Сонцето, изјави др. Пол Кровтер, кој го предводи ова истражување.

d4 b3 напиша: што би се случило кога Земјата би престанала да се врти околу својата оска pa oskata e definirana bash poradi vrteneto nema vrtene - nema oska i nishto ne e recheno za Koriolisovite sili slaba rabota, pak nekoj barta pari

ту бре ... ама си ситничар

...ke ispopagjame site,...kako krushki prezreani...

zoshto obichni lugje ,..se zamaraat so takvi "problemi"...ich ne mi e jasno !

Што кога Земјата би престанала да се врти?



Иако немаме многу причини да се плашиме од тоа, секој од нас барем еднаш во животот се запрашува - што би се случило кога Земјата би престанала да се врти околу својата оска? Очигледно најрадознал бил Витолд Фрачек (Witold Fraczek) кој со помош на софистициран софтвер креирал виртуелна планета Земја, но онаква каква таа би изгледала кога не би имало центрифугална сила.

Имено, Земјата се врти околу својата оска со брзина од 1667 km/h. Со тоа движење Земјата ја повлекува водата кон екваторот и создава елипсовидни вдлабнатини на местата каде се наоѓат океаните. Фрачек ја симулирал ситуацијата на брз престанок на ротацијата Земјата. Кога ова навистина би се случило, океаните би се вратиле кон половите и при тоа би повлекле со себе се што се наоѓа северно од Чикаго и јужно од Буенос Аирес. На средина на Пацификот и Атлантикот би се создал нов континент во облик на џиновска долина.

Авторот сепак не се занимавал со останатите последици на еден ваков катаклизмичен настан. Што би се случило со температурата, промената на ноќта и денот, со растенијата и луѓето... Според една друга студија, поголемиот дел од површината на Земјата и понатаму би добивал светлина од Сонцето. Денот би траел колку и годината и разни делови на Земјата би биле по три месеци во тотален мрак. Многу од растенијата и животните би изумреле, а човекот можеби и би имал шанса да преживее, но со помош на технологијата со која би морал брзо да се прилагодува на новонастанатите услови. Поголемиот број од луѓето не би преживеале вакава катастрофа. Шанса би имале оние што се поблиску до половите со оглед на тоа што движењето таму и сега е најмало.

Заедно со планетата се движат и други нешта, но кога Земјата би застанала наеднаш не значи дека и се останато би застанало. Доколку тоа кочење би било нагло, се што е на планетата би било катапултирано со брзината на ротација на дадената географска ширина. Важно е тоа дека ротација на Земјата нема никаква врска со гравитацијата, па не би имало опаснот да „одлетаме“ во Вселената.

Она што е важно да се има на ум е дека сценарија и симулации има многу, но реална опасност не постои.

kolku ubavo !..

...znachi,..lugjeto .barem onie shto do sega milslea deka se toa i samo toa...

.sega imaat i dokaz deka se povrzani so nekogashni majmuni,..za razlika os ,..onie koishto znaeja odamna deka se od ,..majmuni..metamorfozirani.....

konechno znachi,..alkata e pronajdena !