Научниците конечно ја разрешија мистеријата со различната боја на астероидите. Според нивните докази Земјата ја „менува бојата“ на астероидите така што ги „размрдува“ додека тие поминуваат покрај неа и влегуваат во нејзината атмосфера, пренесува BBC. Со ова откритие конечно знаеме зошто метеорите кои паѓаат на Земјата или поминуваат блиску до неа имаат различна боја отколку во Вселената.

Истражувањето беше опишано во најновиот број на магазинот Nature, а професорот Ричард Бинзел од Институтот за технологија во Масачусетс објасни како неговиот тим со телескопи ја следел бојата на астероидите во вселената и лабораториски ги споредил со оние кои паднале на земјата.

- Многу астероиди се црвенкасти. Соларниот ветер ги оштетува нивните минерали и ги претвора во црвени, како да изгореле на сонцето, изјави Ричард.

Сепак, некои астероиди кои поминуваат близу Земјата и паѓаат на неа немаат црвенкаста боја како што научниците објаснуваат кога ги гледаат во Вселената.

- Како се приближуваат до Земјата, така тие доживуваат потрес. Земјата едноставно ги раздрмува и им ја менува површината, а со тоа и бојата, додаде Ричард Бинзел.

Американската вселенска асоцијација планира да лансира серија на летала кои ќе бидат опремени со современи воздушни радари за испитување на аномалиите и грешките на Земјината кора.

Научниците ги завршија подготовките околу тромесечното воздушно истражување на Централна Америка, а додадоа и серија летови над островите во океанот.

Радарите ќе ги сликаат деформациите кои настанале на Земјината површина и оставиле геолошки промени кои се неминовни по земјотресите, а кои можат да се забележат само од воздух.

Иако претходно се веруваше дека на најладното место на Месечината температурата е 238 степени под нулата, научниците пронајдоа ново најладно место во Сончевиот систем. На него најверојатно е неверојатни -249 степени Целзиусови.

Орбитерот на NASA користејќи ги своите мерни инструменти ја измерил најниската температура во кратер на Месечината. Американските научници утврдиле дека кратерот се наоѓа на северната полутопка на Месечината.

- Месечината има најекстремни термални услови од сите тела во Сончевиот систем. Средната температура преку денот се подигнува за 127 Целзиусови степени на екваторот, а на половините навечер е многу ладно, изјави еден од истражувачите од Универзитетот во Лос Анџелес.

Своите достигнувања научниците ги претставија на годишниот собир на Американската унија на геофизичари.

http://en.wikipedia.org/wiki/Large_Magellanic_Cloud - Large Magellanic Cloud

Со публикацијата на новиот математички модел, дело на физичарот Шон Керол (Sean Carroll) и професор Марк Камионковски (Marc Kamionkowski), може слободно да се зборува за она што постоело пред Големиот прасок (Биг Бенг) без тоа да звучи како лудост.

приказ на временската лента на космичката микробранова позадина (Cosmic Microwave Background односно CMB)

Според теоријата на инфлација (за првпат предложена во 1980), Вселената почнала да се шири експоненцијално веднаш по Големиот прасок. Меѓутоа недостатокот на оваа теорија е тоа што таа предвидува униформен почеток на Вселената. А со помошта на Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP) се откриени и флуктуациите во космичката микробранова позадина, односно електромагнетното зрачење со кое била “поплавена” Вселената 400 000 години по Големиот прасок (во понатамошниот текст CMB), кои се околу 10% посилни на една страна на небото отколку на друга.

Мапа на CMB направена со помош на WMAP

Со тоа се потврдува аномалијата која се појавила во раната Вселена. Затоа наместо отфрлање на теоријата на инфлација, работено е на математичкото објаснување за нерамномерната “тежината на Вселената”. Едно објаснување, секако, е дека овие флуктуации се структура останата од нешто што претходно постоело во нашата Вселена.

Направени се математички обиди за проверка дали вредноста на единечното енергетско поле (за кое се претпоставува дека е предизвикувач на инфлацијата) се разликува на едната и на другата страна на Вселената. Овие обиди се завршени без поголеми резултати, бидејќи тимот научници откри дека со промена на средната вредност на инфлацијата доаѓа до промена и на температурата и на амплитудата на енергетските варијациите во просторот. Затоа се извршени и истражувања на второ енергетско поле, наречено искривување, чие влијание врз флуктуациите на CMB е претходно предложено како објаснување на аномалијата. Тимот го додаде и елементот на пертурбација кон искривувањето кое се покажа дека влијае само на варијациите на температурата варира од точка во точка низ просторот, додека нејзината просечна вредност останува иста.
Новиот модел предвидува повеќе ладни отколку топли предели во CMB што ќе биде и тестирано со Планковиот сателит (меѓународната мисија предводена од Европската вселенска агенција во соработка со НАСА која треба да стартува во април 2009).

                                                               Откриена риба - вонземјанин?

Локалните жители од кинеското село Далуо во езерото пронајдоа риба за која се смета дека е вонземјанин. Експертите не можат да одредат за кој тип на риба која беше пронајдена во пештера под површината на водата станува збор.

Рибата има уста во вид на клун и црвени долги тенки мустаќи. Најчудно е тоа што очите и се наоѓаат во близина на устата.

Еден од раководните луѓе во селото изјави дека постарото локално населени во минатото раскажувало за чудните риби, но никој од помладата генерација ги немал видено.

Но, според него, длабоко во пештерата, позната како „Пештера на среќата“ биле фатени неколку примероци од оваа риба.

Мострите биле испратени да се испитаат во најблиската научна институција, но до сега никој не потврдил за каква риба станува збор. Сепак, постои и сомневање дека рибата не е дел од живиот свет на Земјата.

Наводно, водата од езерото овозможува долговечност, па поради тоа во неа можат да се забележат чудни креации.

Во оваа планинска област на јужниот дел на Кина според пописот од 2000 година имало 238.000 жители со над 74 години.

Прва вселенска прошетка во новата година

	http://www.a1.com.mk/vesti/default.aspx?VestID=118652#komentari - Коментари (0)

Екипажот на Меѓународната вселенска станица излезе денеска во прва вселенска прошетка во 2010 година, јавија руските медиуми.

За време на вселенската прошетка, која ќе трае пет часа и 40 минути, руските астронаути Максим Сурајев и Олег Котов ќе постават кабли неопходни за интеграција на новиот модул Поиск на рускиот дел на Меѓународната вселенска станица.

Нивните колеги - Јапонецот Соичи Ногучи и американските астронаути Џефри Вилијамс и Тимоти Крејмер ќе ги надгледуваат „вселенските шетачи“ од станицата.

Новиот руски модул Поиск, кој има маса над 4.000 килограми, димензии 2,6 на 4,6 метри и зафатнина од 12,6 кубни метри, лансиран е во ноември 2009 година, осум години по лансирањето на модулот Пирс.

Научниците од Универзитетот Флорида во САД, објавија дека постои можност да ги откриле првите темни траги на црната материја, односно мистериозна супстанција што го сочинува три четвртини од вселенскиот простор.

Потенцијалните трагови на темната материја се откриени на длабочина од 610 метри со помош на осетливи детектори во рудникот за железо во Минесота. Научниците изјавуваат дека шансите се три наспроти четири дека станува збор за автентична честичка од темната материја.

Темната материја отсекогаш била една од најголемите мистерии во физиката, така да ова откритие може да биде една од најголемите во последните 100 години.

Во триесеттите години од минатиот век астрономите открија дека ѕвездите, гасовите и прашината се само дел од вкупната вселенска материја. Тие дошле до заклучок дека галаксијата се распаднала и дека не постои некоја невидлива супстанца која не држи сите во целост.

Последните девет години, истражувачите се обидуваат да најдат траги од овие честички на дното на рудниците за железо. Во експериментот биле користени 30 детектори, специјално дизајнирани за откривање на траги од WIMP. Експериментот е работен под земјата затоа што овие честички имаат способност да поминуваат низ дебели слоеви и камења.

Во магазинот Science е објавено дека се пронајдени две траги од овие честички. Како што пренесува Daily Mail, научниците ќе продолжат со студијата, со цел со сигурност да го потврдат присуството на честичките од темната материја.

Фараонот Тутанкамон, кој умрел пред 3.000 години, најверојатно починал од маларија во комбинација со наследната болест на коските - некроза.

Ова сознание е резултат на деталните ДНК и радиолошки истражувања спроведени врз неговата мумија, две мумии пронајдени во гробницата на фараонот, како и врз сите познати мумии од 18-та династија, на кој Тутанкамон и припаѓал.

Научниците со истражувањето успеаја да ги утврдат патолошки значајните и наследни заразни болести во семејството.

Дијагнозата за смртта на фараонот е поставена благодарение на генетските испитувања кои ги откриле низата малформации во семејството на Тутанкамон, како што се Кохлеровата болест, која посебно го погодила младиот фараон. Станува збор за ретка  болест на коските на стапалата кај децата, поради кои овој дел од телото го губи снабдувањето со крв.

Анализата, исто така, покажала трага од паразитот Пласмодиум фалципарум, предизвикувач на маларијата кај Тутанкамон и уште четири испитани мумии, пренесуваат француските медиуми, не наведувајќи од каде го добиле извештајот пред неговото објавување.

Резултатите на истражувањето, во среда, во Каиро, официјално ќе ги соопшти д-р Захи Хавас, главен секретар на египетскиот врховен совет за старини.

Истовремено, резултатите ќе ги објави и американската медицинска асоцијација.

Научниците со истражувањето успеаја да ги утврдат и семејните врски, односно досега не сосема познатото потекло на фараонот. Така, утврдено е дека таткото на Тутанкамон, кој умрел на возраст од 19 години по кратко владеење, бил фараонот Аменхотеп- познат и како Ехнатон. Но, анализите покажаа дека е исклучено негова мајка да е легендарната кралица Нефертити.

Мајка на фараонот е мумијата КВ35ЅЛ чие име останува непознато.

Американските научници успеаја да постигнат температура од четири трилиони Целзиуса, што е рекорд за лабораториски услови.

Оваа температура е доволна да ја претвори материјата во смеса каква што постоела во микросекундите по големата прашина и настанокот на светот.

Научниците го користеле гигантскиот разбивач на честички во Националната лабораторија „Brооkheven“ во Њујорк, а високата температура ја достигнале со судирање на златните јони и предизвикале ултра жешки експлозии кои траеле по неколку милисекунди.

Ова достигнување ќе им помогне на физичарите да го разберат процесот кој се случил по настанувањето на светот.

- Оваа температура е доволна да ги стопи протоните и неутроните, изјави на конференцијата на новинари Стивен Видгор, научник од Бруклин.

Научниците се надеваат дека ќе можат да ги искористат новите сознанија во практични цели, на пр. за производство на мали, брзи и силни компјутери.

Температурата на Сонцето е 50 милиони степени, додека просечната температура на вселената е 0,7 степени над апсолутната нула.

Sunny напиша: Оваа температура е доволна да ја претвори материјата во смеса каква што постоела во микросекундите по големата прашина и настанокот на светот.

Кој бил тогаш во тие микросекунди на почетокот па да ни каже каква била и дали воопшто постоела таа прашина тогаш? 

Многу се романтични ова научнициве, ама сепак треба малку да се призејмат.

Елементот е откриен пред 14 години, а неодамна е ставен во периодичниот систем на елементите.

Меѓународната унија за чиста и применета хемија го даде називот копернициум на овој елемент наместо првобитно користениот унубијум.

Новиот хемиски елемент е 227 пати потежок од водородот и најтежок елемент кој официјално го признала Меѓународната унија за чиста и применета хемија.

Унијата официјално го објави прифаќањето на новото име на овој елемент на 19 февруари на денот на раѓањето на Никола Коперник, творецот на модерниот хелиоцентричен систем, кој е роден во 1473 година во Торун во Полска.

Коперник утврдил дека планетите кружат околу Сонцето и дефинитивно го поби учењето дека Земјата се наоѓа во центарот на вселената.

Меѓународниот тим научници, кој го предводеше Сигурд Хофман, успеа да го произведе елементот копернициум првпат уште на 9 февруари 1996 година.

http://www.selotejp.com/2009/06/blog-post_4180.html - Откриена првата планета надвор од нашата галаксија

Астрономите веруваат дека ја откриле првата планета која се наоѓа во друга галаксија. Планетата се наоѓа во Messier 31, огромна галаксија во близина на Млечниот Пат, во соѕвездието Андромеда.

Планетата е оддалечена од земјата околу 2,5 милиони светлосни години. Новото небесно тело е откриено благодарение на феноменот наречен „микроленсинг“, кога гравитационото поле на некој објект близу нашата планета се однесува како лупа.

На астрономите им беа потребни пет години да сфатат дека веројатно забележале планета која не припаѓа на нашата галаксија. Тие уште во 2004 година го набљудувале необичниот феномен „микроленсинг“, додека ја проучувале галаксијата Андромеда, која со голо око може да се види како замаглена дамка.

Меѓународниот научен тим тогаш мислеше дека користејќи го телескопот на Канарските острови, забележал неколку ѕвезди кои кружат една околу друга.

Но, компјутерските симулации и другите експерименти и пресметки ги убедија научниците дека всушност забележале ѕвезда и планета, која е шест пати поголема од Јупитер, како кружи околу неа.

Повеќе од 300 таканаречени „егзопланети“, кои кружат околу ѕвезда се откриени во нашата галаксија, но досега не е потврдено откривање на планета во друга галаксија.

CoRoT-9b e екстра соларна планета која се наоѓа во орбитата како ѕвезда. Таа беше изучувана со користење на методот транзит, кој вклучува проучување на планетата со поминување покрај неа. Светлината од ѕвездата го прави методот возможен, а научниците ја проучуваат планетата во длабочина.

Др. Диг изјави дека CoRoT-9b има сличности со Јупитер и Мерк*р.

Капачите кои во летниот период ги посетуваат плажите крај Пула најверојатно не знаат дека се сончаат на карпи кои се стари стотици милиони години. Многу од тие плажи во древното минато биле калливо крајбрежје на плиткото тропско море, по кое чекореле диносауруси од сите видови и големини. По игра на природата, некои од овие траги во калта успеале да се скаменат и да се зачуваат под дебелите карпести слоеви, се додека дејството на морето и другите природни сили повторно не ги открија.

За пронаоѓање на траги од диносауруси на Златните карпи крај Пула потребна е поголема „индијанска“ вештина за читање на траги, отколку кај подобро зачуваните отисоци на тие животни на блискиот остров Бриони. Имено, тука се изложени на отворено море, кое немилосрдно прави ерозија, ги оштетува трагите и ги прави непрепознатливи.

Во еден разговор со д-р Златан Бајрактаревиќ од Геолошко-палеонтолошкиот завод на ПМФ, за поставување на скулптура на диносаурус на островот Бриони, професорот ми покажа многу добри фотографии со траги на диносауруси на Златните карпи. Знаев дека таму уште има стари траги, но сега повторно се заинтересирав и одлучив сам да одам и да го истражам тоа наоѓалиште. Да споменеме дека гранката палеонтологија која се бави со траги се нарекува ихнологија.

Скриени траги

Д-р Александар Мезга од Геолошко-палеонтолошкиот завод и неговите соработници за сега новото откритие на траги од диносауруси во Пула го опишаа само во кусо научно известување: Ново наоѓалиште на траги од диносауруси од доцниот алби период на Истра, Хрватска. Очигледно е дека ова богато наоѓалиште треба детално да се истражи. Во текот на мојата посета на Пула во 2009, веќе по дваесет минути барање на плажите успеав да најдам една поголема карпеста плоча веднаш до брегот, на која имаше траги на мали тероподи (диносаурус месојад) и нешто поголеми сауроподи (диносауруси со долг врат кои биле тревопасни).

Тука имаше и оддели траги на поголеми тероподи, кои беа долги околу три до четири метри. Меѓутоа, ми се причини дека гледам и остатоци од многу поголеми тропрсти стапала, подолги од половина метар, што би значело дека животното било долго околу 9 до 10 метри.

Продолжив понатаму низ брегот и најдов уште поинтересни траги. Малку подалеку открив траги од голем сауропод и слабо зачувани остатоци од траги на голем теропод. Меѓутоа, не бев сигурен дали се работи за дејство од ерозијата или тие траги навистина се од диносаурус. Веќе заморен од скокањето по карпите решив да се спуштам низ грубите бетонски столбови до брегот и таму зинав од зачуденост. Голема водена локва исполнуваше длабочина во карпата која одговараше на познатиот облик на тропрста трага од нога на теропод. Но, каков бил тој теропод! Се прашував како оваа трага до сега никој не ја забележал. Одговорот беше едноставен: тој отисок е толку голем па веројатно никој не помислил на тоа дека е траг од животно. Земав метро и измерив 135 сантиметри! Должината на стопалото беше малку покуса, бидејќи диносаурусот извлекувајќи ја ногата од калта, средниот најдолг прст го влечел по калта. Одземајќи 15-20 сантиметри од првобитната мерка, се уште останале остатоци од траг од 115 до 120 сантиметри од должината на стопалото.

За споредба, најголемата трага на светот е на познатиот северно американски вид на диносаурус Тираносаурус рекс, кој изнесува „само“ 86 сантиметри. Според моите груби проценки, „пулското чудовиште“ било долго 20 метри и тежело 10 тони и повеќе!

Да се заштити наоѓалиштето

Постои само еден кандидат кој одговара на тие мерки. Тоа е античкиот Spinosaurus aegyptiacus. Неодамна италијанскиот палеонтолог Кристијано дал Сашо врз основа на фосилите на вилицата на еден голем спиносаурус открил дека „должината на тој теропод многу ја надминува должината на останатите грабливци“. Својот примерок го оценил најмалку 17 метри и 9 тони. Заборавив да споменам дека Истра и Далмација со островите за време на периодот креда биле дел од африканскиот континент, т.е. дел од стариот суперконтинент Годван. Фотографиите и описот на откритието веднаш ги испратив на пријателот, познатиот американски палеонтолог и специјалист за траги на теропод Џејмс Фарлоу, кој работи на универзитетот во Индијана, барајќи негово мислење.

Тој ми одговори: „Трагата е еродирана, но формата е вистинска и веројатно се работи за вистинска трага. Би сакал да видам барем уште една трага од истото животно во близина“. Истата година во декември повторно отидов во Пула и се случи чудо. Најдов отисок и на другото стопало! Беше со вистински пропорции и големина и се наоѓаше на вистинското место, како животното да стоело мирно на местото држејќи ги нозете паралелно. Штета тој отисок од десната нога беше послабо зачуван. Сепак, имајќи ги предвид и другите траги кои ги најдов долж таа плажа, како и неверојатното поклопување со формата и пропорциите на трагите од Бриони, не се сомневам дека трагите се вистински. Се надевам дека во некоја од следните посети на Пула ќе најдам уште подобро зачувана трага со отисоци, а сосем е сигурно дека наоѓалиштето наскоро ќе го посетат и експерти од Геолошко-палеонтолошкиот завод.

Во секој случај, наоѓалиштата на трагите од диносауруси на пулските плажи, согласно одредбите на Законот за заштита на природата, на соодветен начин треба да се заштитат од понатамошно уништување и да се искористат во промоција на туристички и научни цели.

Big Bang реприза

Од CERN вчера го http://press.web.cern.ch/press/PressReleases/Releases2010/PR06.10E.html - објавија датумот на кој во Големиот хадронски судирач ќе се обидат да ги судрат честичките со најголема енергија досега, и со тоа да ги рекреираат условите во кои се случил Big Bang-от пред 13.7 милијарди години.

Големиот хадронски судирач моментално работи на 3,5 тера волти (TeV), што е најголемата енергија досега постигната во судирач на честици. Во идните неколку дена се планира таа енергија да се забрза.

„Првиот обид за судир на 7 TeV е планиран за 30. март“, пишува во соопштението на CERN. „Можеби ќе требаат часови или дури денови за да дојде до судар“, вели главниот директор на CERN, Ралф Хојер.

Повеќекратните судари на енергија од 7 тера волти ќе создадат мини Bing Bang, обезбедувајќи важни податоци кои илјадници научници со години потоа ќе ги анализираат. Откако ќе се предизвикаат тие судари, во план е LHC да работи без престан 18 до 24 месеци, со кратка пауза при крајот на годината.

Научниците сметаат дека би можеле да ја откријат темната материја која, како што се претпоставува, сочинува 25 проценти од вселената, но нејзиното постоење никогаш не е докажано.

„Ако ја откриеме и сфатиме темната материја, ќе имаме сознание за 30 проценти од вселената, што е голем чекор напред“, вели Хојер.

Сепак остануваме на Земјата

Лоша вест за сите ентузијасти кои се надеваа дека наместо Земјани http://en.wikipedia.org/wiki/Colonization_of_Mars - ќе станат Марсовци. Новата научна студија покажа дека услови за населување на Црвената планета нема.

На научниците им е добро познато дека атмосферата на Марс не е “благопријатна“, но со анализата на најновите податоци од вселенското летало http://en.wikipedia.org/wiki/Mars_Express - Mars Express , дознаа и зошто е тоа така. Причината лежи во соларните ветрови кои периодично ја уништуваат атмосферата на Марс.

Двојните соларни ветрови се редок феномен кој настанува кога Сонцето шири ветрови со различна брзина. Ако побрзиот ветар се најде зад поспориот, тој се збива во него, па двата бранови се “вртат“ заедно во еден цврсто збиен соларен ветер.

Научниците успеаа да ги поврзат податоците за губењето на атмосферата на Марс со двојните бранови на радијација забележани во 2007. и 2008. година кои ги регистрираше Advanced Composition Explorer. Според тоа откритие, Марс губи една третина од својата атмосфера при влијанието на таквите соларни ветрови, пишува Discovery News.

Причината поради која таквите ветрови не влијаат на Земјата е фактот дека на Марс нема магнетно поле кое би ја одбило соларната радијација, па ветровите едноставно ја “оддувуваат“ атмосферата. Сепак, на своите полови Марс има остаток од атмосфера која ги штити неговите ледени карпи.

Атмосферата на Марс ја создаваат единствено ударите на комети и повременото топење на мраз. За да би можел Марс да се насели потребен е исклучително голем подземен генератор на воздух, а тоа е технологија која човекот се'уште ја нема реалзиирано.

Живот на Месечината!

Но, не на онаа која ние “земјаните“ ја гледаме, туку на Сатурновата. Една од 18-те месечини на Сатурн со име http://en.wikipedia.org/wiki/Enceladus_%28moon%29 - Енкелад има поволни услови за развој на живот, покажаа податоците собрани од роботскиот вселенски брод Cassini.

На овој, со ледена кора обвиен, Сатурнов месец би можеле да се одржат некои облици на живот пренесени од Земјата, заклучи тимот на астробиолози и астрономи од истражувачкиот институт Southwestern во Боулдер, Колорадо.

Овој заклучок го донесоа преку истражување на информациите собрани од вселенскиот брод Cassini, кој е опремен со чувствителни лабараториски инструменти и кој околу Сатурн кружи од јули, 2004. година. Особено значајни била анализите на собраните примероци и измерените температури за време на летовите на Cassini низ млазовите ледени кристали на Енклад кои се случиле на 2. и 21. ноември минатата година. Тие покажале дека освен вода, односно лед во гасовите кои ги оформуват Сатурновите прстени има и сложени органски соединенија.

„Тоа што Екланд (одалечен од Сонцето 10 астрономски единици)  е свет богат со вода е неверојатно. Неговите внатрешни процеси пак, го вбројуваат меѓу најперспективните средини за живот кои ги познаваме. Некои океански облици на живот кои живеат на големи длабочини, а се хранат единствено со геотермална енергија, на Екланд би можеле успешно да се одржат“, објаснува Џон Спенсер, член на истражувачкиот тим.  Тој нагласува и дека во базените помеѓу ледената кора и врелото јадро би можел да се случи и спонтан развој на живот.

Русија се подготвува да го сруши астероидот Апофис?  

Научниците се на пат да докажат дека во светот постои уште еден вид на до сега непознат прачовек, па така денешниот човек потекнува од уште еден предок. 

 Се работи за фантастично откритие, неверојатно и за научниците, како што изјавија повеќето угледни светски научни институции, како што е Институтот Макс Планк за антрополошка еволуција во Лајпциг, Центарот за гео-генетика при Универзитетот во Копенхаген, Институтот за археологија и етнологија во Новосибирск, Државниот универзитет Кент во Охајо, музеите за историја на природата во Лондон и Њујорк. 

Кога руски научници во летото 2008 година во една изолирана пештера во Сибир нашле коски на човечки прст, се сметало дека се работи за фосилен фрагмент на неандерталец, познат предок на денешниот човек. Фосилниот остаток бил наречен „Денисова“ според пештерата во која бил пронајден. 

 Првата анализа на ДНК материјалот, покажала дека се работи за коски на жена и фосил наречен „Жена X“. Изненадувањето следело по деталната анализа на ДНК на розовиот дел од коската на женскиот прст.

- Според резултатите на ДНК анализата која била направена во Институтот Макс Планк во Германија, а чии резултати се објавени во списанието Природа (Nature), се открило дека се работи за вид кој е во хомо-низата, т.е. дека припаѓа на лозата „хомина“ (суштество слично на човек), но дека нема спој со неандерталец (Homo neadertalicus), ниту со Homo sapiens, туку припаѓа на до сега непозната лоза на прачовек, која веројатно мигрирала од Африка во делот на Централна Азија пред околу 30.000 години. 

 Неандерталецот (Homo neanderthalensis) е изумрен вид на родот хомо, предок на современиот човечки вид Homo sapiens која населувал повеќе европски континенти и дел од југозападна Азија од север на Арапскиот полуостров до пошироката околина на Каспиското Море. 

 Првите карактеристики на неандерталскиот вид се појавиле околу 320.000 години пне., а последните неандерталци живееле околу 30.000 до 48.000 пне. Видот го добил името по долината Неандертал во германската сојузна држава Северна Рајна-Вестфалија, во која се наоѓа пештерата Фелдхофер каде во 1856 година за прв пат биле пронајдени остатоци од тој вид. 

Остатоци од неандерталски човек се најдени и во Франција, Шпанија, на Балканот, Блискиот исток, во северна Африка. Интересни се черепите од подрачјата на Узбекистан, Палестина, Ирак, Кина, Танзанија. 

Научниците долго време претпоставувале дека модерниот човек, чиј директен предок е homo sapiensot, наследил гени од неандерталец, но во XIX век тие истражувања станале сомнителни. Генетските истражувања на фосилните остатоци покажале дека меѓу неандерталецот и хомосапиенсот не дошло до вкрстување, па неандерталецот е изумрена гранка на човештвото. 

Исто така се верува дека хомо сапиенсот потекнал од лозата хомо еректус која стигнала од Африка и дека болестите кои ги донеле довеле до изумирање на неандерталецот. Се до крајот на XIX век научниците верувале дека само две хомо лози - неандерталец и сапиенс - постоеле во последниот период на леденото време, што го негирало откритието во 2003 година. 

Научниците во 2003 година во Индонезија, на островот Флорес, нашле исто така остатоци од прачовек наречен „Homo floresiensis“, или „хобит“, но за сега нема докази дека таа лоза се проширила некаде на друго место во светот. Се смета дека тие се стари околу 17.000 до 12.000 години. 

Најновата анализа на остатокот од прстот на „Жената X“, или „Данисова“, потврдуваат дека три лози на прачовек постоеле на истиот регион и дека се претци на модерниот човек. Анализата на ДНК е базирана на специфичен дел на клетките означен како мтДНК, кој единствено се пренесува по женска т.е. по мајчина линија. 

Со анализата од Институтот Макс Планк биле направени 156 комбинации на споредување на мтДНК геномите со мтДНК геномите на 54 современици, како и со остатоци стари околу 30.000 години кои се најдени во Русија и од 6 кои припаѓале на неандерталците. Откриено е дека „Жената X“ имала многу специфичен геном, т.е. сопствена ДНК линија. 

Научниците објавија дека геномот мтДНК на неандерталецот и хомосапиенсот се разликуваат во 202 нуклеотидни позиции, додека кај „Жената X“ биле откриени 385 такви позиции. 

Научниците заклучиле дека фосилните остатоци од „Жената X“ припаѓаат на до сега непозната лоза во хомо фамилијата. Исто така научниците веруваат дека сите три вида на „хомини“ живееле во исто подрачје во Централна Азија. 

Во тој дел од светот најдени се остатоци од лозата хомо еректус која од Африка дошла во Азија пред 2 милиона години и остатоци од Хомо хајделбергенсис од времето пред околу 650.000 години. Двете лози се во директна врска со хомо сапиенсот. „Жената X“ е млада и генетски поинаква. 

Слични енигматски фосилни остатоци се најдени во Азија: во Нармада (Индија), Јунксијан, Далија и Јинијусан во Кина, но за нив се верува дека се можни азиски „деривати“ од лозата Хомо хеиделбергенсис.

На 12-ти април луѓето од целиот свет се здружуваат за заедно да го прослават првиот човечки лет во Вселената.

http://yurisnight.net/ -  e светска иницијатива за прослава на 12.04.1961, полетувањето на Јуриј Гагарин во Вселената. На тој ден пред 49 години станавме раса која успеа да ја напушти матичната планета. Неговиот вселенски брод, Восток 1, остана во орбита 108 минути.

На истиот ден, 20 години подоцна, полета првиот вселенски шатл, Колумбија. Неговиот екипаж два дена остана во орбита околу Земјата.

По тој повод, на 7 континенти, во периодот од 09 до 12 април, ќе се одржат над 140 вселенски забави. Скопско астрономско друштво се приклучува кој глобалната забава со својата:

Ноќта на Јуриј – Drum `n`Bass in Space ( http://astronomija.com.mk/images/uploaded/1D6_2010-plakat-nokjta-na-jurij--w.jpg - - кликни за поголема )

Drum `n` Bass in Space
12.04.2010, 21:30
Кафуле Арт Кино Фросина
Младински културен центар
Скопје, Планета Земја
Влез слободен

Оваа година темата на забавата е “Drum `n` bass in space”.

• Dancehall
• Jungle
• Reggae
• Drum `n` bass

Музика проследена со фотографии и анимации со убавините на Вселената видени од Вселенскиот телескоп Хабл.

Под мразот на Антарктикот откриени живи суштества

Научниците од НАСА на Антарктикот дошле до фрапантно откритие, кога под 200 метри дебел мраз пронашле две суштества, едно налик на шкампите, додека второто личело на медуза.

Научниците не очекувале дека нешто ќе пронајдат во таква непријателска средина, каде што воопшто нема светлина, но кога ја спуштиле камерата 200 метри под ледената кора ги чекало изненадување. Пред камерите им поминала далечна роднина на шкампите и запрела на кабелот на камерата. Снимиле и крак за кој сметаат дека и припаѓа на 30 сантиметри долга медуза. Научниците сега мислат дека доколку постои живот во толку сурови услови, можно е да постои живот и на другите небески тела, како што е месечината на Јупитер, Европа.

Да се пронајде живот на такво место е како да се пронајде специфична капка вода во морето.

 

Имајќи в предвид на промените кои ги предизвикал човекот, дел од светските научници сметаат дека Земјата влегла во нова геолошка ера.

Поради загадената животна средина, неочекувано големиот раст на жители, урбанизацијата, експлоатацијата на природните ресурси и потрошувачката на големиот дел фосилни горива, човекот предизвикал такви промени на Земјата кои ќе се чувствуваат во текот на повеќе милиони години.

Оваа теорија ја изнела група на научници, меѓу кои најпознатиот климатолог Вил Стефен и атмосферскиот хемичар и добитник на Нобеловата награда за хемија, Пол Кручен. Штетите кои ги предизвикал човекот ќе доведат, според нив, до шесто масовно уништување во историјата на Земјата. Тоа ќе предизвика истребување на милиони билни и животински врсти.

Од почетокот на индустриската ера во 19-тиот век многу животински врсти исчезнаа од планетата. Новата ера за која научниците собираат докази ќе биде наречена антропоцен, од старогрчкиот збор Anthropos.

Научниците ќе ги земат в предвид сите промени на планетата кои настанале поради луѓето, под влијание на загадената животна средина и експлоатацијата на минерали. Своите истражувања научниците ќе ги претстават за три години на Меѓународната унија на геолошки науки на која според најавите ќе се одлучи дали Земјата влегла во нова геолошка ера, објавено е во американското списание Environmental Science & Technology.

Меѓународен тим научници успеа од примерок на ДНК да произведе крв од истребените сибирски мамути и така да се обиде да открие како овие древни цицачи успеале да  преживеат во условите што владееле на Северниот пол, иако првобитно ја населувале екваторијална Африка, јави Би Би Си. 

Проучувајќи ги примероците стари 25.000 до 43.000 години, истражувачите утврдиле дека овие мамути имале генетска адаптација која на хемоглобинскиот протеин му овозможувала во нивната крв да се ослободува кислород во телото, дури и во време на ниски температури.

Благодарение на овој процес, сибирските мамути биле во состојба во услови на екстремен студ да ја намалат температурата на своите тела и така да го намалат губењето на топлината. 

Такво нешто денешните слонови, кои се директни наследници на мамутите, не се во состојба да изведат, наведуваат научниците. 

Крвта на мамутите е повторно создадена благодарение на примероците од ДНК на три мамути кои беа пронајдени смрзнати во Сибир, каде под покривката од мраз минале неколку десетици илјади години. 

На проектот во последните седум години работеа меѓународен тим истражувачи во соработка со универзитетот во Аделаида, во јужна Австралија.

Во овој документ околу Неси, Вилјам Фрејзер, тогашниот шеф на полицискиот округ Инвернес, предизвикал загриженост поради безбедноста на чудовиштето.

- Да, постои чудовиште во Лох Нес и нема сомнение во тоа. Но, полицијата не може да го заштити, напишал тој.

По бројните пријави и нејасни фотографии од Неси, од шкотската влада било побарано да го потврди постоењето на чудовиштето во езерото.

Иако британските министри не биле убедени во постоењето на Неси, сепак предложиле околу Лох Нес да се постават чувари кои би го фотографирале евентуалното појавување на чудовиштето.

Доколку би се докажало неговото постоење, следниот чекор би бил Неси да се зароби без да се повреди – што поради длабочината на езерото и големината на самото чудовиште била тешка задача.

Како што покажува документот, одлучено било да се пушти легенда за чудовиштето, а секој вистински научен обид да се открие што лежи во длабочините на Лох Нес бил забранет.

Диносаурусите биле збришани од ненадејниот пад на температурата на морињата, објави новото истражување.

Научниците веруваат дека катаклизмата која се случила пред 65 години поради пад на комета на земјата ги довела до нови сознанија.

Британските истражувачи тврдат дека падот на температурата на 9 Целзиусови степени на температурата на морињата пред повеќе од 137 милиони години бил одговорен за исчезнувањето на диносаурусите.

Студијата која вклучила фосили и минерали од Artic Svaldbard во Норвешка заклучи дека ненадејната промена на температурата на Атлантскиот океан и Голфската струја во текот на Cretaceous периодот речиси сигурно била одговорна за исчезнувањето на диносаурусите во светот.

- Ние веруваме дека голем дел од диносаурусите живееле во плитките и топли делови од морињата и мочуриштата. Сепак, климатските промени биле одговорни за збришувањето на диносаурусите. Јас и мојот тим откривме дека тие постепено починале најверојатно од серијата на климатски промени, изјави Грегори Прајс, од Универзитетот во Плимут за Daily Telegraph.

Растителната храна која растела високо на дрвјата помогнала диносаурусите да прераснат во џинови. Диносаурусите не џвакале, а храната во нивните стомаци се преработувала брзо, велат научниците.

Со ова може да се објасни зошто диносаурусите, како што бил argentinosaurus тежел до 100 тони, имал долг врат и мала глава.

Животните кои многу јадат и џвакаат, како што се слоновите, имаат поголеми глави поради мускулите за џвакање и вилицата.

Научниците го објаснија долгиот врат на диносаурусите, кој им помагал да стигнат до храна без да се мрднат од одредена точка.

Додека на слоновите им се потребни 18 часа со цел да го задоволат својот апетит, на џиновскиот диносаурус му требаат неверојатни 30 часа јадење за да го задоволи апетитот.

Научниците со новото истражување пробале и да ја откријат загатката како диносаурусите кои што јаделе растителна храна биле толку големи, на пр. sauropods.

Истражувањето од страна на Универзитетот во Бон е објавена денес во списанието Biological Reviews.

Главен дел од вегетаријанската храна на диносаурусите биле папратите, кои биле високо хранливи, а најчесто ги имало во праисториските мочуришта.

Археолозите открија 57 антички гробници во Египет кои биле скриени под земја неколку илјади години. Во поголемиот дел од 57-те гробови биле пронајдени украсени саркофази со мумии, соопшти Врховниот совет за антиквитети.

Најстарите пронајдени гробници датираат од 2750-та година пред новата ера, односно од добата на владеењетио на првата и втората египетска династија, додека 12 гробници датираат од периодот на 18-тата династија која владеела од 1550-та до 1292 година пред новата ера.

Врховниот совет за антиквитети соопшти дека ова откритие фрла ново светло на древната египетска религија.

Водичот на тимот археолози Захи Хавас вели дека пронајдените мумии од периодот на владеење на 18-тата династија сè покриени со ленено платно кое е декорирано со верски текстови од „Книгата на мртвите“ и со перформансите на египетските богови.

„Книгата на мртвите“ се состои од песни и инструкции за тоа покојникот да ги совлада пречките во задгробниот живот. Една од најчестите сцени во таа книга е она каде срцето на покојникот се става на вага. Доколку срцето е полесно од перото, тогаш на покојникот му се дозволува да прејде во задгробниот живот.

Археологот Абдел Рахман Ел Ајди напомена дека една од гробниците е скоро не чепната и во неа е пронајдена целата посмртна опрема и древен саркофаг, во кој се наоѓа мумијата замотана во ленено платно.

Гробниците се откриени во местото каде се наоѓа најјужната египетска пирамида, близу 100 километри од Каиро.

Истражувачите на американската национална вселенска агенција НАСА открија знаци на живот на Титан, сателит на Сатурн, објави Би-Би-Си. 

Податоците добиени од американската меѓупланетарна сонда „Касини“ покажаа дека на Титан живеат примитивни биолошки видови. Овие „животни форми дишат атмосферата на најголемиот сателит на Сатурн и ги конзумираат хемиските соединенија од површината на Титан, со што ја добиваат потребната за нив енергија“, се вели во информацијата. 

- Сметаме дека овие биолошки форми користат водородот од атмосферата на Титан на ист начин како што живите суштества на Земјата дишат кислород , рече Крис Макеј од научниот тим на НАСА.

Тој не исклучува дека станува збор за апсолутно непозната форма на биолошки живот, целосно различен од земјиниот.

Титан е вториот по големина сателит во Сончевиот систем. Дијаметарот му е 5.152 километри, односно 50 отсто поголем од оној на Месечината. Откриен е во 1655 година од холандскиот астроном Кристијан Хујгенс.

Френк Фанер. Угледен пензиониран професор по микробиологија од австралискиот Национален универзитет тврди дека човечкиот род ќе изумре во следните сто години. Имено, тој смета дека луѓето не се во состојба да го надживеат брзиот пораст на популацијата и неконтролираното трошење на природните добра.

- Човечкиот род ќе изумре во следните сто години, како и многу животински врски. Сега е прекасно за што било да се направи за да се спречи, изјави научникот Фенер за австралиските медиуми.

Имено, според податоците на OOН, на Земјата во моментов живеат 6,8 милијарди луѓе, но до 2011-та години овој број ќе ја прејде бројката од 7 милијарди.

- Човечката род ќе изумре како и многуте видови што изумреле или исчезнале, сигурен е научникот Фенер, кој освои многубројни награди за помагање во искоренувањето на вирусот вариола кој предизвикува сипаници.

Научниците ја објавија првата фотографија на планетата наречена „1RXS 1609“ која кружи околу оддалеченото Сонце во групата на планети за кои се проценува дека настанале пред околу пет милиони години.

Планетата според изјавите на групата научници од Универзитетот во Монтреал, е снимена уште во септември 2008-ма година, а фотографијата и поединостите тогаш не биле објавени сè додека астрономите не се увериле дека навистина се работи за планета, а не за некој неидентификуван вселенски објект кој изгледа како планета.

Како на својата интернет страница пренесува National Geographic, снимката која што е фотографирана со помош на телескопот Gemini Nord на Хаваите, потврдила дека навистина станува збор за планета која кружи околу млади ѕвезди и која со нив е гравитациски поврзана.

Планетата која што е оддалечена околу 500 светлосни години, е дури осум пати поголема од Јупитер.

Научниците во Перу откриле фосилни остатоци од праисториски кит. Ова „морско чудовиште“ било долго 17 метри и имало огромни заби. Животното старо 12 милиони години научниците го нарекоа „Leviathan“, објави BBC.

Leviathan бил грабливец кој веројатно ловел други китови, наведуваат научниците во магазинот „Nature“.

Со својата големина и изглед тој потсетува на денешните китови, но тоа е единствената сличност. За разлика од китовите кои се пасивни животни и се хранат со лигните од морските длабочини, Leviathan ловел големи морски животни, делфини, фоки, па дури и други китови.

- Тоа било вистинско морско чудовиште. Интересно е дека во исто време во морињара живеело уште едно чудовиште, а тоа е ајкулата која била долга околу 15 метри. Постои можност овие две чудовишта да се бореле меѓусебно, изјави др. Де Музон.

Научниците шпекулираат дека Leviathan можел да изеде плен долг 8 метри кој би го уловил со огромната вилица и би го растргал со забите.

Три метри долгиот череп бил откриен од страна на научниците во 2008-ма година во Перу. Меѓу нив бил и др. Оливие Ламберт.

- Веднаш видовме дека се работи за огромен кит со големи заби, вели др. Ламберт.

Научниците не ја знаат причината за изумирањето на ова праисториско животно. Сè претпоставува дека дошло до промени на еколошкиот систем и животната средина па поради тоа ова животно го сменило начинот на својата исхрана.

Тоа веројатно довело до појава на денешните китови убијци.

Универзитетот во Манчестер објави дека неодамна неговиот историчар на уметност, професор др. Џеј Кенеди ја открил тајната во делата на класичниот грчи филозоф Платон (428-ма или 427-ма година п.н.е. – 348-ма или 347-ма година п.н.е.), кој според обичаите од тоа време бил и математичар.

Со својот учител Сократ и ученик Аристотел тој го втемелил западно грчкиот начин на размислување и системот во науката.

Платон е познат како писател на т.н. Сократов дијалог. Неговата филозофија е позната по 36 дијалози и 13 писма кои му ги препишува традицијата.

Филозофските теми ги излагал во облик на разговор во често препознатливите групи ликови во некоја тема, цитирајќи го својот учител Сократ со неговите клучни изјави.

Проучувајќи ги дијалозите на старогрчки јазик, Кенеди дешифрирал некои традиционални тези – според кои Платон како вешт математичар и реторичар, во своите текстови под одреден клуч вметнувал прикриен текст.

Во магазинот за стара физиологија и природна наука „Apeiron“, по пет години студирање на Платоновиот труд, Кенеди докажува како на питагорејски начин, Платон во текстовите навистина го сокривал тврдењето, кое изречено јавно во негово време, можело да биде многу опасно.

Неговиот учител Сократ токму поради неприкладни испади во јавноста беше осуден на смрт.

Античката стихометрија е вистинско безбедно криење на дополнителната содржина. Тоа е многу чест начин за криење и откривање на тајните содржини од антиката па се до Данте.

Во својот труд Џеј Кенеди покажува на кој математички начин во текстовите може да се откријат скриените слоеви.

Клучевите претворени во математички алгоритми им овозможиле на компјутерите од изворните старогрчки текстови многу едноставно да ги извлечат Платоновите мисли, кои во негово време, биле добро скриени во тектот.

Во соопштението на Универзитетот во Манчестер цитирани се некои од Платоновите тајни зборови, кои биле прикриени.

- Биди љубезен, бидејќи со секој кој се среќаваш водиш тешка битка.

- Ако од жената се бара да ги работи истите работи како и мажот, тогаш мораме да ги подучиме.

- Незнаењето е коренот на сите зла.

- Само мртвите го доживеале крајот на војната.

- Цената која добрите луѓе ја плаќаат за незаинтересираноста за јавни работи е злобните да ја преземат власта.

- Мудреците говорат, бидејќи имаат што да кажат, будалите говорат, бидејќи нешто мораат да кажат.

Др. Џеј Кенеди го велича Платон како клучен мудрец кој воената култура успеал да ја преобрази во култура на мудроста и знаењето.

За западната цивилизација и неговото време тој е значаен како Исак Њутн или Алберт Ајнштајн. Да не бил тој, не би го славеле како генијален Вилијам Шекспир, смета Кенеди.

Сите љубители и посматрачи на ѕвезденото небо во четврток вечер ќе имаат можност да се соочат со еден од ретките божествени настани над Европа во 21-от век. Имено, станува збор за астероид кој поминувајќи пред ѕвездите за момент ќе ја затскрие нивната светлина. Највозбудливиот дел од ова астероидско затемнување ќе биде можноста тој да се проследи со голо око.

Сличен ваков настан беше и сончевото затемнување при кое се забележуваа карпести и метални објекти останати уште од формирањето на сончевиот систем. Верувале или не, бројката на ваквите објекти изнесува околу 400.000, а од нив повеќе од 6.500 се наоѓаат во близина на земјената топка. Како последица од нив, а во зависност од нивната големина , може да настанат помали и поголеми штети на Земјината топка.

Иако овој астероид нема да биде толку голем за да го прикрие сонцето, сепак тој ќе затемни дел од ѕвездената светлина притоа создавајќи неверојатна ѕвездена таинственост.

Како што вели Европската Вселенска Агенција, станува збор за астероидот Рома кој со неговата должина од 50 км ќе ја затскрие ѕвездата Delta Ophiuchi- четвртата по големина во соѕвездието Ophiuchi. Ова значи дека затемнувањето ќе може да се проследи во должина од 50 км тргнувајќи од Централна Европа и Шпанија па се до Канарските острови.