Мошти

Al Masih Qam, можеби ти се познати Sola Scriptura филмовите, но Scriptura-та не ти е позната. Барем не доволно. Ако ти беше позната Scriptura-та ќе знаеше дека Библијата не познава поклонување пред лешеви, не познава бакнување на лешеви, не познава светкување на лешеви, не познава идолатрија, бизнис и туризам со лешеви. Тоа е православие, но не и Scriptura.

Суштината на библиското учење, која ја спомнуваш, произлегува од Библиското учење т.е. произлегува дирекно од Библијата. Ако Библијата не познава сето она што наведов погоре, следува дека ни суштината на библиското учење не го познава тоа. Овие две не се независни, туку напротив, суштината на библиското учење извира од Библијата. Од Библијата, а не од православието.

Од православието извира суштината на православното учење, додека пак од Библијата извира суштината на библиското учење. Зарем не е ова логично и просто како 2 и 2?

I jas se slozuvam so trebo i samo bi dodal deka sekoj onoj koj ke umre pa duri i da bil bozji pratenik, zasluzuva da si bide ubavo pogreban i sekoj del od negovoto telo da ostane pod zemja t.e da pociva vo mir. Poradi site tie spektakularni raboti, nekoi religii dobivat forma na turisticki firmi a religioznite objekti turisticki centri. Moe mislenje e deka lekuvanjeto kaj covekot doaga od negovata svest i veruvanje vo boga a ne od dopiranje na odredeni koski koi se premackuvaat so nekoi etericni masla za da izgledaat kako da lacat tecnost od sebe. Znaci da zaklucime- toj covek umrel i negovoto telo treba da e soodvetno zakopano so site negovi delovi. Ova go velat site religii, no neznam zosto site ne go sproveduvaat istoto.

EvAngelos напиша: Не е баш од најраните како што мислиш ти. Во Библијата нема да најдеш таква пракса од Божјите луѓе, пророците, апостолите, Христовите ученици итн... Како што можеш да видиш од праксата на библиските личности, сите покојници биле погребувани и никој не правел фешти со нивните тела, никој не ги светкувал, никој не им се поклонувал, никој не ги бакнувал, никој не ги шетал нивните лешеви по манастири и не си правел бизнис и туристички атракции со нив.

Познати ми се „Sola Scriptura“ филмовите и фанатичниот буквализам со кој се одликуваат. Заради тој буквализам е многу тешко да се влезе во било каков дијалог. Ама ај ќе пробам 2-3 реда.

Прво и прво - начинот на кој протестантот ја „толкува“ Библијата, и начинот на кој православниот го правие тоа - се различни. За еден правослваен почитувањето на светите мошти (како и целото православно предание) е 100% библиски основано. За нешто да прифати како библиски основано, православниот не бара готов случај, опишан во Библијата. Тој не тргнува во случајов од еден изолиран пример, туку од суштината на библиското учење - а тоа е дека Бог стана човек, за човекот да стане Бог. Тргнувајќи од тука, православниот многу покреативно ја доживува и живее библиската вера.

Секој (бар малку писмен во верата) православен знае дека се поклонува на Бога, а не на моштите, или на иконата, или на свештеникот. Се поклонува на благодатта на Бога, со која е исполнет светителот - но не се поклонува на самиот човек, на неговата крв и месо. И пак ќе кажам тоа се сосема јасни и библиско основани работи. Православието не му робува на буквализмот, бидејќи ни Христос, ни апостолите, не му робувале... а од Библијата многу лесно може да се направи идол, без човек тоа воопшто да го забележи.

Изменето од Al_Masih_Qam - 30.Мај.2008 во 21:44

za messenger:
http://preminportal.com.mk/content/view/1925/54/
http://preminportal.com.mk/content/view/1830/53/

se razbira cudata se slucuvaat edinstveno ako so vera im pristapuvame, zasto "se sto ne e po verata, grev e" kako sto veli apostolot a edno mesto, a Samiot Hristos poak "ako imate vera i kolku sinapovo zrno, i i recete na ovaa planina kreni se i frli se vmore, vistina vi vela ke vi bide"

Vikentij напиша: Da, no toa telo postepeno se osvetilo (pokraj dusata!) pa taka, dobilo i iscelitelna mokj, po Bozja promisla, se razbira kako znak na svetosta na dusata koja ziveela vo nego. Toa go dokazuvaat i mnogubrojnite cuda i iscelenija vo koi ako nekoj ne veruva, ne e nase da go ubeduvame. I vo stariot zavet imame primer na pocituvanje na teloto na praotecot Josif!

Vikentij, ne se raboti dali nekoj veruva vo iscelitelnata mok na moshtite ili ne, tuku kolku se tie moshti iscelitelni.

Dali ima nekoi moshti koi isceluvaat postojano? Mislam, ako pristapuvaat bolni lugje eden po drug, dali ovie moshti ke gi izlechat site niv?
Do sega jas nemam sretnato nishto takvo, pa zatoa mozhebi i naukata nikogash seriozno ne se pozanimavala so fenomenot na isceluvanje so pomosh na moshti.

Lichno sum ubeden deka toa e vozmozhno, no bi te prashal, kolku lugje se isceluvaat na ovoj nachin? Sigurno ne e sekoj desetti bidejki toa bi bilo tolku chesto sto definitivno bi go svrtelo vnimanieto na naukata. Mozhebi eden na iljada ili eden na petstotini bolni posetiteli?

Sto msilish ti, kolkav e procentot na izlecheni lugje od moshti? Te prashuvam sosem seriozno i ochekuvam iskren odgovor.

Изменето од Messenger - 30.Мај.2008 во 04:42

Al_Masih_Qam напиша: Pocituvanjeto na mostite poteknuva od najrani hristijanski vreminja. Prvite liturgii se sluzele na grobovite na macenicite ubieni zaradi verata vo Hristos. Pocituvanjeto na mostite ukazuva na edinstvoto na nebesnata i zemnata Crkva, na naseto edinstvo so upokoenite sveti i na site zaedno so Hrista.

Изменето од EvAngelos - 30.Мај.2008 во 10:55

zidarski напиша: Јас лично мислам дека е тотално бесмислено и дека е дури против основите на Христијанството. Типичен пример за ова е себе-бичувањето и себе измачувањето во некои Католички ордени и особено во поново време Опус Деи. И во Православието се сретнува ова, но не е поддржано ни во манастирите, ни од црквата...

Православието има друг пристап кон овие работи. Во православието прво и прво гревот (против кој се бориме преку аскезата) се разбира на друг начин отколку кај Римокатолиците. Кај нив гревот се разбира главно низ категориите навреда-казна (и секако исплаќање на казната), додека кај нас гревот пред се подразбира болест, која треба да се лечи. Подвигот и животот ов Црквата, не е самоказнување за да се задоволи навредениот Бог, туку терапија преку која оздравуваме (а во што Бог исто така ни помага).