Што е смислата на животот

Blue Scarlet напиша: eptendosadno1 напиша: Joshua_Tree напиша: Koj e tvojot Bog eptendosadno? Јас и само јас . Целата одговорност ја сносам сам , и свесен сум дека се од мене зависи . “Слабичите “ се вадат на Божја воља - виша сила , на нив им треба Бог , Тито , Сталин , Хитлер ...   "Sto sakam da bidam koga ke PORASNAM?"

По искусен и жив   

да се остане жив .........

Joshua_Tree напиша: Pa ti odgovoriv Anarchy,mojot zivot nikogas nema da se meri so ona sto go imam pokraj sebe tuku so ona sto go imam vo sebe!Smisolot ne e vo toa dali si osamen ili ne si,vprocem i toa e samo sostojba na mozokot...Aj denes raspolozen da crtam

Ponekogash moze da se chuvstvuvash osamen i koga si megu luge..a nekogash moze da si sam ama da ne si i osamen..

KINGDAVID напиша:   IMA LI SMISLA NASIOT ZIVOT, I AKO IMA , KOJA E TAA SMISLA?

Zhivotot, a so toa i chovekot, ne e momentalno prashanje, tuku vechno istrazhuvanje.

Rabotata e shto prashanjeto mozhe da se odgovori so intelektualizacija, odnapred prigotveni filozofski i teoloshki odgovori, no istrazhuvanjeto mozhe da se zavrshi samo egzistencijalno.

Oti iako na prv pogled izgleda deka barame odgovor na prashanje, toa e vo sushtina baranje odgovor za egzistencijata na nasheto bitie.

Prashanjeto proizleguva od vechnata neispolnivost na chovekot od seto onoa shto postoi vo negoviot zhivot. Sekogash koga se juri po pari se osoznava deka nikogash ne se dovolni. Koga se celi na sila sekogash se doagja do momentot koga se sogleduva deka nikogash ne sme najsilni. Koga se trudime da uchime i da staneme pametni ni stanuva jasno deka se polnime so shtogodet i nikogash ne sme pomudri od onoa shto sme bile i pred toa. Parite se tuka, a i natamu sme siromashni; silata e tuka i sekogash se chuvstvuvame impotentni; knigite se tuka i znaeme deka duri togash nishto ne znaeme.

Sekogash koga kje pomislime deka sme uspeale vo neshto stanuvame svesni za ushte eden ultimativen neuspeh bidejki seto toa se samo manifestacii po nashata povrshina i nishto ne dopira do nashata srcevina koja i natamu ostanuva nezadovolna, barakji i tragajki po neshto pogolemo, posupsticijalno i trajno... neshto shto bi ne zadovolilo od sekoj aspekt kako kompletno bitie bez da ja izgubi svojata vrednost vo sledniot moment.

Vrvot na toa istrazhuvanje sushnost sekogash doveduva do egzistencijalnoto prashanje - koj sum jas? Oti ako znam koj sum jas, kje znam od kade doagjam i kade odam, koja e celta na moeto postoenje... a toa e odgovorot na postavenoto prashanje - Ima li smisla nashiot zhivot ?





Изменето од Messenger - 22.Јуни.2010 во 22:54

Те прашав дали твојот живот би имал се уште смисла, а не дали тоа што ќе бидеш сам ќе те прави поосамен од останатите.

Joshua_Tree напиша: Mojot pat nikogas i nikako nema da bide vrzan na shlepanje Anarchy Toa ne me pravi ninajmalku poosamen od onoj sto bara shlep sluzba

Намерно го избегнуваш прашањето, или...? Мислам прецизно поставено е.

Joshua_Tree напиша: Anarchy напиша: Со тек на време се` се открива и се ќе се дознае. кој каков бил, што ни мислел, што ни правел зад грб и така. И со тек на време ќе видиш многу осамени луѓе (се надевам дека нема и ние да сме во нив) кои немаат никој покрај себе. а кога немаат никој покрај себе, немаат зошто и да живеат, нивниот живот нема смисла. I mali,ke ti napisat na epitafot deka si imal mnogu pokraj sebe? Koga se rasfrluvas so tezi napisi da bide izdrzano...malku e smesno

Стари, тоа се само мои мислења, за она што јас го сваќам како смисла во животот. Ако имаш ти твое мислење на темава, бујрум напиши.

И ако по 10 години, немаш никој покрај себе (скраја да е), дали би имал за што да живееш. За тебе е прашањето Џошуа.