Ваша песна,состав или што било напишано

Држи се, поаѓаме. Тонеме во сон каде што нема никакви граници.
Затоа држи се цврсто за мене во сонот, таму барем да сме еден до друг..
Кога веке не можеме во реалноста. Кога знам дека и ти тоа го посакуваш..

Дали бар во сонот ја чуствуваш мојата рака во твојата?
Дали бар во сонот гледаш во моите очи?
Дали барем таму ми кажуваш она што во реалноста те плаши..

Ми се чини
дека нешто беше
и нема да биде повеќе
некој нов лист се врти
од книга
веќе прочитана
со ликови кои имитираме
некаде тука се обидуваме
и печат од свое да оставиме
некако не успеваме
во потези предвидени
комбинации утврдени.
Нека биде
како мора да биде
играчки со конци
ние сме
во ново утро
со старо руво
она што беше
пак ќе биде
секое чудо
три дена.

Да, тоа сум јас. Можеш бесконечно многу да ме сакаш, можеш до бесвест да ме мразиш.
Да, тоа сум јас. Можам во облаци да те кренам, но само еден погрешен чекор, те пуштив на земја да паднеш.
Да, тоа сум јас. Кога ме љубиш твоите чуства се во моите раце. Јас управувам со тебе.
Зарем не приметуваш? Сакав да ме сакаш, ме сакаше, сакав да ме мразиш, ме мразеше.
Зарем не приметуваш? Ти дадов се, а и се ти земав.
Да, тоа сум јас. Кој ме повредува, ме губи, кој ме губи, се губи самиот себе.
Да, тоа сум јас. Кога ке ме повредиш, ме нема, кога ке ме изгубиш, ме има.
Мојот глас е околу тебе. моите очи те следат...несвесно ме има. А посакуваш да ме нема.
Совеста те гризе, душата те стега од твоите пакосни лаги.
Се прашуваш што стори, ја бараш вината во мене.
А јас само можам да ти помогнам да ме мразиш.
Сега друг ке ме сака. Седа друг ке го држам во раце...
Додека твоите држеа кој знае колку други и додека твојот глас го слушаа кој знае колку други.
Додека во твоите лаги веруваа кој знае колку други...

ОСТАТОЦИ

ОБЛАЦИ.
СИВИЛО.
ТЕМНИНА.
ТЕЖИНА ВО ВОЗДУХОТ
МИРИСА НА БАЈАТО.
ТЕШКИ ЗБОРОВИ
ВИСАТ ПО ЅИДОВИ
НАСЕКАДЕ ОКОЛУ НАС.
КАКО ГУСТА СИВА МАГЛА
НАВЛЕГУВА ВО СИТЕ ПОРИ,
ВО СЕКОЈ ДЕЛ ОД НАС
И НАШЕТО ПОСТОЕЊЕ
И САМО РАНИ СЕ ПРАВАТ
НЕВИДЛИВИ ЗА ОКО,
А СЕПАК СЕ ТУКА.
САМО СИЛНАТА БОЛКА
ГО ОДДАВА
НИВНОТО ПОСТОЕЊЕ
ВО ПРОСТОРОТ КОЈ ГО ДИШЕМЕ.
И СОНЦЕТО ГО НЕМА,
КАКО ДА Е ВЕЧЕН МРАК
НАСЕКАДЕ ОКОЛУ НАС.
И НЕМА СВЕТЛИНА
КОЈА ЌЕ ГИ РАСТРГНЕ,
ЌЕ ГИ ИСЧИСТИ
И ИСТОПИ ОБЛАЦИТЕ СИВИ.
И НЕМА ТОПЛИНА
КОЈА ЌЕ ГИ СТОПИ,
КОЈА ЌЕ ГИ ИЗЛЕЧИ РАНИТЕ.
САМО МОЛК.
СИВИЛО.
НОЌ.

И пуштам занесот да ме носи

Да ветерот,наместо твоите прсти ми мрси коси,

Да дождовите капки ми гаснат усни подадени

Наместо бакнежите твои жешки,понекогаш украдени.

Нека занесот ме растрепери цела,

Како што треперам под дланката твоја врела.

Се препуштам помегу сонот и јавето...

Не ,немам ништо заборавено!

И не е грев да се препуштиш чусвтата да те водат,

Па нека  сто болки се родат,

Нека течат солзи како река бистра,

Нека се крши душата кристално чиста,

Нека времето рани направи,

Нека минутите станат векови.

Нема место
нема простор
ни за глава моја ноева
чекам
иако немам што
гледам теле
низ шарена врата поминува
не знаев дека до толку
да издржам можам
а да си честитам не можам
ниедна цврста вредност
не сочував.
Да се изгасам треба
залудно дрва горат
лето е веќе
како и до сега
ние ќе се гледаме
онака чекајќи
немајќи што.

НЕКОЈ ГУБИ,НЕКОЈ ДОБИВА

ИЗЛЕГУВАШ КАКО ПОБЕДНИК,
КАКО ОНОЈ ШТО ДОБИЛ .
А ШТО ДОБИВАШ,
СИ СЕ ЗАПРАШАЛ?
ЈАС ИЗЛЕГУВАМ
КАКО ГУБИТНИК.
А ШТО СУМ ИЗГУБИЛА?
ИЗГУБИВ ЧОВЕК
КОЈ НЕМА СРЦЕ ЗА МЕНЕ.
ИЗГУБИВ ВРЕМЕ
КОЕ САМО ДОБИВКА МИ ДАРИ.
ДОБИВ ИСКУСТВО ПОВЕЌЕ.
ДОБИВ ВОЉА ПОВЕЌЕ.
ДОБИВ СИЛА ЗА НАПРЕД.
ОДНОВО СЕ РАЃАМ
СЕКОЈ НОВ ДЕН,
СО СЕКОЕ НОВО УТРО.
ТИ.......ТИ ГУБИШ МНОГУ.
ИЗГУБИ ЉУБОВ.
ИЗГУБИ ПРИЈАТЕЛ.
ИЗГУБИ СРЕЌА И НАСМЕВКА
КОЈА ТЕ ПРАВЕШЕ СРЕЌЕН.
МЕ ИЗГУБИ МЕНЕ.
СЕГА УМИРАШ ПОЛЕКА,
СО СЕКОЈ НОВ ДЕН.
ОТИ НЕЗНАЕШ ДА СЕ РОДИШ
ЗА ОНОЈ КОЈ ТЕ САКА.