Ваша песна,состав или што било напишано

НЕМА ДА ТИ ПРОСТАМ

ВЕЌЕ НИШТО ЗА ТЕБЕ НЕ ВАЖИ
САМО ЧЕКАМ ЕДЕН ЗБОР,АЈДЕ КАЖИ
ЈАС СУМ ТУКА ЗА ТЕБЕ,САМО ЕДЕН ГЛАС.
ГЛАС КОЈ ПЛАЧЕ ЗА ДА НЕ ТИ Е ДОСАДНО.
ТВОИТЕ ЦРНИ МЕЧТИ,БРАЌА НА ЃАВОЛИ
И МОИТЕ БЕЛИ СОНОВИ,СЕСТРИ НА АНГЕЛИ
ЌЕ ТЕ ЗАПРАШААТ ЗА ОБЈАСНУВАЊЕ.
ЗАР НЕ ТИ Е ЖАЛ ОД МОЈАТА МАКА
ДА СИ ГИ МИЕШ РАЦЕТЕ.
ЗАР НЕ ТИ Е ЖАЛ ШТО СИ ТОЛКУ ЗОЛ.
ЗА МАЛКУ НАСМЕВКА ТУЃА
СЕ ДА ФРЛИШ НИЗ ВОДА.
НЕМОЈ САМО ПОСЛЕ ДА МОЛИШ.
ВЕЌЕ СЕ Е ИСПОМЕШАНО,
ОД ТВОИТЕ ЛАГИ ИЗВАЛКАНО.
СЕГА ТРЕБА ДА ПОМИНАТ
БАРЕМ МИЛИОН ГОДИНИ
ЗА ДА ЗАБОРАВАМ
И ДА ТИ ПРОСТАМ.

КОЈ СИ

ТЕ ХРАНИ ЛИ БОЛКАТА НА ДУШИТЕ.
ТИ СЕ ПОЛНИ ЛИ ЕГОТО СО ТАГАТА НА СРЦАТА.
СЕ ГОРДЕЕШ ЛИ СО СОЛЗИТЕ КОИ ГИ ОСТАВАШ ЗАД СЕБЕ.
ИЛИ ПАК САМО Е СИЛНА ТВОЈАТА МАШКОСТ ПРЕД ОЧИТЕ ТУЃИ,
А ПОЗАДИ ПАРАВАНОТ....................
ГЛАДЕН СИ ЗА МАЛКУ СРЕЌА.
ЖЕДЕН ЗА СИЛНА ЊУБОВ.
И СОЛЗИТЕ ТИ СЕ ДРУГАРИ ВО ДОЛГИТЕ НОЌИ.

И се ке се измени. Само мојата насмевка не. Таа е закована за лицево и со грешка не се брише. И се ке однесе времето. Само една работа не. Таа болка во душата, која лицето не ја покажа. За вечно да сме заедно, треба во пеколот да гориме. Грешките што си ги сторивме, само ние ке си ги платиме. 5 години поминаа, а сеуште помислувам каде ли згрешивме, по кој пат ли тргнавме. За момент се озбилувам, но брзо се освестувам. Насмевката е повторно тука, за некој во неа да се заљуби. Ме сакаат насмеана, ме сакаат среќна. Не сакаат да знаат дека на светов нема неповреден човек. На светов нема нескршен од љубов. На светов нема некој што во душа не носи рез за сиот живот...кој сепак носи насмевка..

Земи ги очиве мои и погледни во огледало
Да сватиш само како те гледам и сакам.


толку...

Додека те гледам
онака како секогаш те гледам
незагадена од туѓи погледи
чиста и бела
сончеви зраци
зад тебе се прекршуваат
во светлина те претвараат
како процеп
од друга димензија.
Кон тебе се движам
намерно да се загубам
од туѓи погледи да се очистам.
Некои други светови
во тебе гледам
не знаеш
дека по тебе одат
врзани се
како светликави топки
во нешто ме потсетуваат на балони.
Само ти можеш да ме вратиш
од каде дојдов
отвори се
да се вратам ми е време
заради што и да бев
каде сум сега
доста е
за кого и да беше.

БРАНА

Ја минавме ноќта заедно
- летното небо ни понуди крошна
од безгрижност
а во нас музицираа
остарените трубадури на болот
по затегнатите жици на епидермите...

Ти – река со наглодано корито
од видрите на времето што те ронеше,
Јас – ѕид повисок од самсебе,
Брана од бессонот изѕидана.

Станавме езеро:
го поплавивме сурово полето
посеано со песната на изгрејсонцето...


Изменето од majstorce62 - 09.Јуни.2009 во 15:01

РОДЕНДЕНСКИ КОЛАЖ
на Наја

Вечерва сите патишта кон тебе ме водат:
Што ако ноќта е волчја
и мачка на лимен кров собира лунарен сјај во очитеч
и што ако трамвајот наречен желба пак доцни,
- тој никогаш не дошол на време на полноќ
опасни врски го задржуваат подолго
црвеното светло на семафорите
па никој повеќе не се освежува
со орканските висови во долгите толи лета
и никој не игра на масата
на последната игра на смртта...
Однесени сме од виорот
некаде источно од рајот
каде огнените улици на минливоста
се собираат во своите кошули
пред да ни го примат чекорот
како бакнеж на помирливост
на две размеѓени пладниња...
Исправи се Делфино,
Лимениот барабан на времето
Ги врти минутите спротивно од стареењето,
Отпишаните повторно играат
во синема „Парадисо“...