ЦАР САМОИЛ

Многу добро знам што пишувам. Немој со такви финти да се обидуваш да го омаловажуваш напишаното од мене.
Покаѓи антички Македонци, покажи и Словени на ваша територија до времето на бугарските освојувања.
Нема. Микулчиќ не знае такво нешто, не верувам ти да знаеш, ако и да си млад и надежен историчар.

Најважното е историчарот прво да ги собере сите податоци, па тогаш да прави заклучоци!!!

Кое да е вистина?
Дека имате бројни аули, ама не сакате да ги истражувате?

Меѓу тоа немате никакви словенски населби. Ниту една. Тоа го кажува вашиот Микулчиќ за временскиот период кој го разгледуваме.



Имаме следната ситуација-

нема никакви траги за присуство на ваша територија ниту на антички Македонци, ниту на Словени.

Ниту една трага.
Ако знаеш некоја, веднаш ќе ја опсудиме.

Добро, не знаеш, не кажуваш. Ама бугарските туркомонголски и татаро-цигански аули си стојат за истражување.

Колку од бројните аули на ваша територија ги истражувала?
Дај да видиме нешто од неа.

Ееее, ништо не кажа.

Еден ваков аул несомнено бил „градот” Равен на средна Брегалница. Според она што досега е истражено. Равен може со голема сигурност да се локализира кај Крупиште, на устието на Злетовица во Брегалница. (сп. Преглед, гл. VII). На тоа место, среде мочурлива рамница се издига одвај забележлив потег на кој првобитно бил изграден римски воен логор (каструм). Во 5. и 6. век тука израснал доцноантички град и средиште за околниот регион. Со археолошки ископувања е потврдено дека животот на ова место бил обновен во 9. и 10. век. Во рамките на некогашниот кастрон и град била сместена голема коњаничка хорда, а пространите пасишта околу Средна Брегалница пружале доволно храна за коњите и стоката на новите освојувачи. Несомнено така изгледал „градот” Равен во кој кнезот Борис ги покрстувал брегалничките Словени и во кој поставил епископ на Брегалничката област. Веќе во следниот век Равен не се спомнува, а епископијата била пренесена во Моровизд. Аулите очигледно ја изгубиле својата дотогашна улога. Следниот аул оформен во нашите краишта стоел несомнено во урнатините на римскиот крајпатен кастел кај Дебреште, 23 км северозападно од Прилеп. И тука станува збор за одвај забележлива височинка среде мочуришна рамница, во која коњите и стоката на освојувачите можеле да најдат доволно храна. Од истите причини така биле лоцирани и првите македонски престолнини Девол и Преспа. Девол е изграден на работ на мочурливото Корчанско поле, исушено во наше време. Преспа е подигната на островот среде Мала Преспа, плитко езеро опколено со пространи мочуришта на северниот и јужниот крај. Има индиции за постоење на уште неколку аули во нашите краишта, но оваа проблематика досега воопшто не е истражувана кај нас.

Така пишува вашиот Микулчиќ. Зошто не истражувате? Не сакате да научите за своето минато?

Не се глупирај ти.
Колку сме се мешале „ние“ /знаеш дека јас не сум од Шумен/, толку сте се мешале и „вие“.

Ги знаеш аулите кои ги лоцирал Микулчиќ.
Зошто не ги истражувате?
Велиш „Ние МАКЕДОНЦИТЕ си знаеме дека немаме ништо со вашите БУГАРИ“.
Арно, ама не кажуваш од каде си знаете.
Гледаш оние кои ве учеле да знаете тоа или оноа веќе се откажале.
Немаат разлози да лажат.

Така де. Кој тврди дека Бугарин е нешто друго?
Покажав ти и од Ангелов, авторитет по овие прашања. Тоа се знае од секое дете во Бугарија, само вие знаете дека Бугарин значи туркомонгол или татар.

Создавањето на бугарската народност е подолг и сложен процес во кој се мешаат многу настани и дејствуваат различни фактори. Во општи линии овој етногеничен процес со своите две страни - консолидација и асимилација- завршува кон крајот на IX и почетокот на X век Тогаш може да се зборува веќе за постоењето на еден оформен народ со свој јазик, со специфична материјална и духовна култура, со јасно изразено народносно самосознание и со цврсто утврдено и единствено народносно име. Во суштина тоа е словенски народ, близок и сличен на другите јужнословенски народи на Балканскиот полуостров - српски и хрватски, и заедно со тоа различен од нив со свои карактеристики и особености. Главно територијално јадро на изградената бугарска народност се областите Мизија, Тракија и Македонија, кои го формирале во IX-X век јадрото на бугарската држава. /Angelov/