Дали нехристијаните со добри дела ќе се спасат?

Зендел Ахмети (87) и Нијази Фејзули (56) беа меѓу првите што ја гаснеа огнената стихија

Ништо немаше да направиме без чичко Зендел и Нијази, вели отец Сергеј, еден од монасите во манастирот „Св. Јован Бигорски“, чии стари конаци завчераутро изгореа до темел.

Чичко Зендел Ахмети, попознат по прекарот Вучко, го минува 87-мото лето. Не може да ја заборави сликата од завчера. Кога стигнал во манастирот, бил пречекан од отец Партение, со солзи во очите. Му дошло и нему да заплаче.

- Катастрофа се случи, нешто што не се памети. Штета за целиот регион. Доаѓаа луѓе во манастирот, гости, туристи, со нив живее цела Река - вели низ речиси насолзени очи.

Чичко Зендел потекнува од видно семејство. Неговиот чичко бил оџа, а блискоста со луѓето од манастирот се создала во воденицата на неговиот татко. Тој пред, за време и кратко по војната бил пекар во манастирот.

Нијази Фејзули (56) и вчера беше во манастирот. Го чекаше малиот багер на Шерифа од Ростуше за да го расчистат пепелот. Не им придава големо значење на фалбите. Вели, тоа за него е секојдневие. Па, муслиманите од Река, особено оние од Ростуше целиот живот го минуваат со едното око на Кораб, а со другото на манастирот. Така било отсекогаш, со векови. Тоа се пренесува од колено на колено.

- Станав утрината. Беше заминато четири, кога гледам оган. Си велам, сигурно гори плевна или депонија, умот не ми одеше натаму. Кога, ми ѕвони телефонот, градоначалникот ми се јавува. Ме прашува дали има хидранти в село. Ме изеде змијата. Се облеков и право в манастир. Да се најдам, да помогнам. Си имаме живејачка, братство, си помагаме едни на други, без разлика на верата и нацијата. Така е овде со векови. Тие нам ни доаѓаат на помош кога градиме џамија, ние ним кога им треба помош. И за празници, се разбира - вели Нијази.

Чичко Зендел го фали отец Партение, старешината на манастирот. Вели него Господ го пратил тука. Дошол со едно магаренце, ама од манастирот направил капитален објект.

- Работевме се' што треба - струја, вода... Пари не сум побарал, бог да чува, оваа куќа има колку за јадење - нагласува чичко Зендел.

Не пропушта да ги пофали ракијата и мастиката што ја правеле во манастирот. За него само ја чувале, ама, ете, со пожарот и таа заминала. Така се живее тука, заедно, и во арно и во лошо. По јазикот сме Македонци, ама по верата муслимани. И муслиманите го чуваат овој манастир, тој е нивна радост и гордост. Па, не попусто уште Турците тука држеле цела чета војници за да го штитат од арамиите од пограничните села од другата страна на Кораб - нагласува тој.

Мислите му течат како вода. Не се чувствува дека ја тера деветтата деценија. Не' испраќа од дворот со прегратки и не заборава да каже дека за 11 години манастирот треба да прослави 1.000 години од постоењето. Дотогаш, убеден е, се' ќе биде направено.

- Ќе помагам дур умра, а што ќе права друго.

Секоја чест за чичко Зендел, ама верувам и за нашите форумски членови од тој крај...