СВЕТЛИНАТА на ДУХОТ БОЖЈИ или вашата рели

Морам да ви кажам дека многу ме израдуваа последниве неколку поста од Мецинџер, Зидарски и Маран Ата. Зошто? Мислам дека се поклопува со моето видување на нештата!

Messenger напиша: ... Ama ima neshto ushte pointeresno, sto skoro nikogash ne se zaprashuvame... a toa e faktot deka site lugje, koi si imaat nekoi drugi veruvanja i bogovi, go imaat istoto zadovolstvo i ja chuvstvuvat istata blagodat kako i nie. Zarem inaku ke gradele hramovi i ke veruvale so iljadnici godini ako seto toa ne davalo nikakov rezultat? Zarem mislite deka samo nie imame profeti i chuda nebesni? Zarem samo nie imame teologii? Razmislite malu okolu ova...

Уште многу одамна јас за ова сум размислувал и токму за ова повеќе пати имам спомнувано на темава за теологија. Сетете се малку, кога во моите писанија спомнав да си замислите дека живеете во некоја од некогашните грчки држави, 1000 - 2000 години пред Исус. Дали, ако некој тогаш ви рекол дека не постои Зевс (и другите богови), дека се тоа измислици да се „стави во ред“ народот за да може полесно да се владее со него, дека не постојат повеќе богови туку само еден ... вие (веднаш) ќе го промените вашето убедување? Едноставно, не постои сила која ќе ви го промени вашето убедување дека сите тие богови (кои сте ги затекнале во вашето опкружување кога сте се родиле) не постојат. И за тоа ќе почнете да редите (набројувате) нај различни докази, од усни преданија за згодите и незгодите на боговите, преку разни напишани книги, до изградените храмови во нивна чест!

Maran Ata напиша: ... Меѓутоа, има и такви исклучоци кои претходно имале еден став, па друг, па трет (зборувам за ставови кои претходно се истражувани, а не на слепо прифатени), за на крај да го имаат сегашниот. Ти што мислиш?

Иако директно го прашуваш Меси, може и јас да кажам што мислам?
Моето мислење е дека не само што е добро да се менуваат гледиштата, туку дека е пожелно. Ова ќе го дообјаснам после следниве твои цитати:

Maran Ata напиша: ... Доколку постојано се менуваат ставовите, тогаш се доаѓа до впечаток на сеуште никаква просветленост и нестабилност на личноста. Кога ќе се завземе одреден цврст став, тој може да се надоградува, но ако почне да се менува, тогаш тој став не би бил цврст. Еве пример, јас сум завзела цврст став дека сум православна христијанка, но не знам апсолутно се за мојата вера затоа што не е книга која е со одреден број страни и може да се прочита...

Maran Ata напиша: ... Крај во надоградување на ставот и во просветлението на умот односно во усовршувањето, нема,

Иако наизглед се чини како човек незнае што сака, или нема цврст став по нешто и затоа лута од едно во друго убедување, самото осознавање на нови нешта доведува до изменување на ставовите.
И самата велиш дека (според различни сплетови на околности) си се определила да бидеш православна христијанка. Тоа е твое право и е во ред. Исто така велиш дека секој момент осознаваш нови работи со кои се надоградуваш во верата. И тоа е во ред.
Но, не е во ред ова што го велиш ...  :

Maran Ata напиша: ... но има крај кога ќе го завземеш тој основен став - како што реков, дека сум православна христијанка и крај...

... бидејќи ова е контрадикторно, спротивно на веќе погоре изнесениот твој став. Од сегашен аспект, така ти изгледа, дека нема шанси да го промениш своето верување. Но, којзнае, кој може да гарантира дека кога (ако) целосно ја осознаеш православната вера, нема да го промениш своето верско убедување! (Ова е само хипотетички!)

Maran Ata напиша: ... Бев посоветувана да не се замарам со размислувањето околу тоа, да читам светоотечки книги и да се молам на Бога. Го послушав советот и сега немам никакво двоумење. Токму тоа е и надоградувањето на ставот...

Што, зарем повеќе не се наобразуваш, а со самото тоа не се надградуваш? Не ти верувам дека е така. Ако е така, тогаш само ќе ја исполниш желбата на некои свештенослужители кои се залагаат токму за тоа, да не мислиш со своја глава, туку да слушаш што ти велат тие и да се молиш.
Замисли, ако секој човек строго се придржувал за оваквиот начин на поимање на верата, немало да се променат толку многу теолошки верувања. Сеуште ќе сме биле во анимизмот или во политеизмот (сеуште ќе се верувало дека постои Зевс & Со), сеуште фарисеите ќе владееле ...  За ова нешто многу убаво беше кажано од Зидарски.

И, уште нешто од мене. Ова осознавање и надградување во теологиите, не го сваќај само како индивидуално, лично. Од личните промени на ставовите, со тек на многу генерации се определува и колективното сваќање на/за одредена религија, до нејзина (делумна или целосна) промена. А кај некои и до целосно исчезнување. Но затоа се јавуваат нови, како она што го вели Меси:

Messenger напиша: Religijata e neshto sto se zhivee sekoj moment, celiot zhivot. Toa ne e mrtvo slovo na hartija kanonizirano i dogmatizirano od nekoi lugje vo vo nekoe vreme. Religijata e postojano menuvanje na stavovite vo unison so nasheto prosvetluvanje. Vchera bile deset zakoni, denes e eden, utre mozhebi nema da go spomnuvame nitu toj... Ednostavno nema da ima potreba. I tuka ne postoi "za na kraj da go imaat segashniot". Ne postoi nikakov kraj. Nema kraj. Kopanjeto rovovi i zazemjanjeto nepodvizhni stavovi smetajki deka "na krajot se stignalo na kraj" ne vodi nikade. Toa e stoenje na edno mesto. Zasekogash.

Maran Ata напиша: Порано имав голема дилема околу сфаќањето на Света Троица. Бев посоветувана да не се замарам со размислувањето околу тоа, да читам светоотечки книги и да се молам на Бога. Го послушав советот и сега немам никакво двоумење. Токму тоа е и надоградувањето на ставот.

Е со ова не се согласувам. Баш напротив. Сметам дека треба интензивно да се "замараме" со сите прашања кои не тревожат, кои не ги разбираме, кои се нејасни. Секогаш кога ќе наидеме на нешто нејасно - треба да го проучуваме, се додека не ни стане јасно. Се разбира, не секогаш работите стануваат јасни на мисловно ниво, некогаш едноставно ги чувствуваш правилно, едноставно знаеш што е точно - но сепак, и до тоа се стигнува преку интензивно себепреиспитување.
Преиспитувањето на ставовите и постојаното прашување, не треба да се сметаат како отстапување од верата (како што многумина мислат и затоа го критикуваат овој пристап) - а напротив, како мотив и можност за нејзино зацврстување!

Religijata e neshto sto se zhivee sekoj moment, celiot zhivot. Toa ne e mrtvo slovo na hartija kanonizirano i dogmatizirano od nekoi lugje vo vo nekoe vreme.

Religijata e postojano menuvanje na stavovite vo unison so nasheto prosvetluvanje. Vchera bile deset zakoni, denes e eden, utre mozhebi nema da go spomnuvame nitu toj... Ednostavno nema da ima potreba.

I tuka ne postoi "za na kraj da go imaat segashniot". Ne postoi nikakov kraj. Nema kraj.

Kopanjeto rovovi i zazemjanjeto nepodvizhni stavovi smetajki deka "na krajot se stignalo na kraj" ne vodi nikade. Toa e stoenje na edno mesto. Zasekogash.   

Maran Ata, mislam deka ne gi zabelezhuvame rabotite sto ne se vklopuvaat so nash*te veruvanja i deka poradi toa tie minuvaat bez soodvetno vnimanie.




Rabotata e sto site nie gledame, razbirame i tolkuvame onaka kako sto ni se nash*te odnapred postaveni pogledi i pretpostavki za svetov. Eve eden primer za toa...

Pred triesettina godini edna amerikanska agrarna delegacija otide vo Indija da se zapoznae so tamoshnoto zemjodelie. Vodachot na delegacijata beshe amerikanski rancher i toj se sretna so indijskiot pretstavnik, koj isto taka beshe zemjodelec. Indiecot go odvede amerikanecov na svojata niva i pocna gordo da mu objasnuva:

- Go gledash onoj avtopat onamu (toa beshe eden eden obichen prashliv selski pat za tovarni koli) ? E do tamu e mojata niva ako se gleda na sever. E sega pogledni onamu na jug... go gledash onoj sistem za meliorizacija (obichno potoche)? E do tamu e derugiot kraj na mojot posed. Sega svrti se levo i pogledni gi onie vili (nekolku selski kukji od kal i trska). Mojava zemja se protega od niv, pa do drugana strana, kade sto e magacinot za pshenicata (ambar). Ajde sega kahi mi ti kolkava e tvojata zemja?

Amerikanecot, faten vo nebrano, ne sakajki da go navredi sogovornikot, ja progoltal plukankata i pochnal...

- Pa, vaka... rano utrinata, po pojadokot, se kachuvam na traktorot i vozam na zapad 4 chasa. Tamu zastanuvam da ja proveram ogradata. Potoa povtorno go palam traktorot i vozam 5 chasa na sever. Vo megjuvreme zastanuvam na pola pat da rucham vo bliskata kafeana. Koga ke vidam kako pomoshnikot ja tera rabotata so stokata, sednuvam na traktorot i vozam sledni 3 chasa na istok i potoa ushte chetiri chasa na jug za da se vratam doma.

Indiecot go gledal amerikanecov poln so razbiranje i so nazhaleno lice...

- Mnogu ubavo ti vleguvam vo polozhenie... i jas ednash imav takov traktor.   

Изменето од Messenger - 28.Октомври.2008 во 05:13

Messenger напиша: Razmislite malu okolu ova...

Месси, ова искрено без сарказам - често пати ти ја читам оваа реченица на крај од твоите коментари. Прашањето ми е оти секогаш не повикуваш нас дека треба да размислиме за тоа што ти го велиш? Мислиш дека претходно веќе не сме го размислиле или?

Vlad Tepesh напиша: blueprayer напиша: Светлината на Духот Божји е далеку побитна....зашто религијата  е на второ место според мене. А причина за тоа е-во што сакаш верувај само да води кон Бог. А Бог е еден. Па како и да се свртиш секоја религија верува во Него, на овој или оној начин.  ~,,~Taka govoreshe SAI BABA~,,~

Изменето од maria_magdalena - 28.Октомври.2008 во 00:16

АЛИЛУЈА!!!