Културно-Уметничкото богатство во очите н

Во свеста (и реалноста) на човекот постојат две спротиставени страни... Дали она што тој го прави за (во) слава на Бога е уметност или производ на духовна издигнатост - откровение ... , тоа зависи од нашата просветленост т.е. состојбата (свеста) во која се наоѓаме - демек дали имаме “очи“ и “уши“ за таа работа, и каква е таа во нас самите...

Значи според тебе maria_magdalena, христијанството е место каде што ние си ги покажуваме нашите културно-уметнички таленти, кој за пеење, кој за свирење, кој за сликање, кој за резбање, кој за градење, кој за играње, кој за глума, кој за жонглирање, кој за аркобации, кој за трчање 100 метри спринт со пречки итн... јас разбрав, прости ми ако погрешно сум разбрал, дека сето ова според тебе се "талантите" за кои што зборува Христос во една од Своите параболите и дека доколку ги искажеме овие наши културно-уметнички таленти, ние на тој начин ќе го прославиме Бог.

EvAngelos напиша: Јас реков и пак ќе повторам дека Христос не основа културно-уметничко атеље, ниту фоклор, ниту Византиска, ниту Римска уметност, ниту ликовна изложба, ниту антиквитарница, ниту велелепна градба, ниту раскошен материјален храм, туку основа заедница на христијани соединети преку Светиот Дух - Црква.   Ова го потенцирам затоа што има многу верници кои се обидуваат да ја пофалат својата вера фалејќи се со токму овие работи кои погоре ги наведов. Се што велам јас е дека едното "богатство" со другото богатство немаат, народски кажано, благе везе. Значи не велам јас дека тие нужно се исклучуваат, туку велам дека тие две "богатства" немаат врска едно со друго.