Ваша песна,состав или што било напишано

НЕЗАВРШЕН МОТИВ

Не мижи пред вистината,
лагите ќе те заслепат...

На мојот гроб времето ќе испише
се што не стасав да напишам
за мене и за тебе,
и секој што ќе прочита ќе биде стих
од најсреќната песна на сите времиња
за вистината на лагите за мене
и лагите на вистината за тебе...

Очите си ги наполнив со вистина
никогаш да не изгнијат...

Моите очи во сонцето што гледаа
кога им ги острев длетата за тебе
како последен мотив во иконостасот...

Никој нема да ги види...

Друг некој ќе те резбари
во дрво со црвоточина
снимајќи те со очи
заслепени од темница...

Очите дури не му изгнијат....

ЌЕ ОПСТОИМЕ

Гаврани грачат
очи да ти пијат
ко да малку им беше


Во твојата иловица
душата си ја огледувам
испукана
зажедната
а многуродна...

Твоите карпи
мои коски
настршлени
исправени
високи
дланки рапави
понудени
за гордоста гнездо...

Ветриштата твои
мој глас
во болката твоја испечен
во солзите твои искален
меч за сите битки
недобиени
што ќе ги добиеме

Кога газам по тебе
ко по себе да газам
толку сме исто
толку сме едно...

Не има
- ќе опстоиме...

Погледнуваш во самракот
и чекаш се да исчезне
како и таа проклета убавина
која ѓаволот ја даде тебе да ти напакости
Како и рајскиот поглед во тие ѓаволести очи...
Како и секоја воздишка во која се чуствуваше љубовта...

Да напишам песна сакав
зборови некои на памет
ко падобранци
ми паѓаат
кој на дрво обесен
кој нога скршил
кој на глава
во десант да ги ослободат
кои не се сеќавам веќе
кои беа
тие мисли заробени
некогаш значајни
затворени и измачувани
да признаат
во некој подрум од мојата свест
за она што не смееја да кажат.
Гулаб бел
на решетки ми се посра
слободни гомна да видам
посветли се
се гледа.

Кога си ги меревме
а деца бевме
онакви малецки ги тегневме
брзавме
големи да станеме
мрсна фота игравме
додуше едно женско само беше
во нашата куќа од картони.
Светот чекаше освоен да биде
од силни што бевме
уште никој не знаеше
само ние
ковавме планови
во нашата куќа од картони.
Сега големи сме
светот љунфер си остана
не го ебавме
како викавме
а големи ни’ се сега
си го гледам
“ Море машала“
си му викам ја
„ Шо ако, де ?“
„ Џабе ? “
„ Џабе“.
Ни’ куќа од картон немам веќе.

НЕ Е ВАЖНО
На Гора


Ми велиш, ќе ти ги украдам песните
а ти не ќе ми можеш ништо...

Па што ако, ти велам,
ќе напишам други...

Ќе ти ги украдам и тие
и пак ништо не ќе ми можеш...

Ќе напишам трети, ти велам,
и баш ништо не ми значат твоите закани...

А кога не ќе можеш да напишеш
ниту стих повеќе,
со кои очи ќе ги гледаш песните
што нема појќе твои да бидат?

Со душата, што никој не може да ми земе
песните твои ќе ги чувствувам како мои...

Bolka

Rajska smeata nekogas bese,
denes sekoj veli na loso ide,
ke se smeam i ke placam,
ama ne sakam taka da bide...

Sala do sala ko od puska redam,
se smeam, vo oblaci letam,
odednas grom silen me udri,
me peplosa, ko plunka na asfalt me frli....

Molam i molam za proska da bide,
odgovor nema, a se nekoj kontra mi ide,
udiram klucot na drvenite porti,
sakam sam da bidam se na nerva laze i grebi..

I prasa, i kazav, i pak se skarav,
i pak zaplakav, i idioti me nasmevnaa,
smeata plasticna od mene ide,leta,
mi lici mi velat, ako samo nekoj vo zabi beli me vide....

I noki nema da spijam, sonot ne saka da ide,
se skaral so mene, ne sum bil mectatel mi rece,
i sedam vo nokta modra, gledam vo svetlite tocki,
tapa bolka srce mi para, se nekoja nesreka mi ide...

Utrisko sonce se trkala gledam, pomos bara da izgree,
go gledam i so care ako pomos od mene dobie,
pak ke sveti i ke gori, koreni ke me tera vo soba da pustam,
krevetot partner toa saka da mi bide,so ironija me moli....

Ama heroinata moja vidi ja ide, na plav konj taa java,
se smeam i gledam, trijam oci, plav kon gledam ili matni mi oci,
ama se dobliza taa e, raka ni dade da letneme vo mectite nasi...