Ваша поезија

Обид

За секој од нас,
небото чува по една
фиока.
Осамени по пустините,
копнееме дождот да не' одмине,
оти мразиме да цапаме
со мокри чевли.
Се' е старо веќе,
луѓето ги открија сите
форми на водење љубов.
И сите комбинации на
зборови се составени веќе
за да се означат значајни
и помалку значајни нешта.
И сите канали за одвод
се запушени веќе,
со нашите пластични емоции
и стаклени насмевки.

Ајде да се обидеме
да се сакаме,
јас од едната
а ти од другата страна
на излогот од
скапа продавница
за женска облека.

Соговорници (лаф-муабет)

Уште колку време ќе им
треба на мртвите
да ми прозборат?
Умеам да чекам.
Ако е потребно
ќе станам и потстанар во
нивните гробови,
а ноќите ќе бидат покривка
за отапениот сон
и премрзнатиот страв,
додека чекам одговори
на прашањата...
...зошто не си ги
потргнуваат лисјата на жалните
врби од лицата,
зошто никогаш не ги дојадуваат
јадењата што им ги готвиме со љубов,
зошто косите не им се нишаат
кога јужни ветрови го лулаат небото,
зошто не се смеат на попската песна
со ноти вредни 1500 денари...
Зошто не одговараат...?
Тука нешто смрди.
Или мојот здив
или нивното его.


Изменето од Quentin - 14.Декември.2008 во 22:02

x . . . .



најкраткиот пат

до ветената земја

води низ сонот

СВЕТЛАТА СТРАНА НА МРАКОТ


Побарај ме кајшто соцето личи
на твоите насмевки кога се будиш…

Кај што ветрот шепоти низ лисјето
со твоите чекори
кога низ мислите ми минуваш…

Кај што небото е големо око
во кое се збрани сите твои солзи
а времето сеуште без прекин тече,
како реката во која ги прекрсти
моите стари навики
и им го даде името
на твоите неисполнети желби
да се препознавам самиот себе
во секој што ќе го изговори твоето име…

Но немој, не барај ме во срцето твое
кајшто времето е проколнат сликар
што изгубил дар да наслика срна
во светлата шума на спокојот….

Но немој, не барај ме во срцето твое:
јас сеуште личам на дождлива есен
и мирисам на збор што убива насмевки…

Сал ја сум најсовршен
најумен
најубав
циганко една
само ти ми беше
и мораше да ми заминеш
таму негде угоре
други таму некои
со широка уста чорапаста
да ги фалиш
и на рака да им гледаш
дур у џеп им брцкаш
мори една никаква
непоштена,
те сакав и таква
една и никаква.
Не чекај ме без чадор
да ме најдеш таков нема
те гледам ма мори една
од одблак темен кај ми ѕиркаш,
да ме наврниш
да ме настиниш,
е нема,
не давам,
мори една.

Приказна во приказна


Облак со кисело лице
надвиснат како уличен насилник
го истура товарот свој
врз насмеаната калдрма
оптегната како бесрамна девица
облечена во сребрена чистота.

Црн машки чадор
безгрижно лебди во такт
на пиано соната за четири раце
- невидлив шепот и кикотење.

Nebesni magli i temni oblaci
vijat ora nad nivnite glavi..
jadejki od dnite za ziveenje…
a sekavanjata eden na drug,
spregnati vo jaremot na ljubovta
i okovani vo prangata na minatoto
gi jade vremeto nepovratno…za navek…!...a tie?
..peat bezglasno! …peat tazno…!
Sudbino nivna, prokolnata i zaklucena,
sreko nivna nespoznaena i sama,
dali si zatalkala po slepiot pat na pustinata…
ili si zarobena vo bezdnata
polna so trnja i kamenja..?

Dlaboki vozdiski i nemi krici
mectite nivni gi senat…
Iskri i zraci na nadez
gi skriva temninata crna…
se plazi gavolot zloben i gresen
na trosnata nasmevka na nejzinoto lice
bolno od taga ,svenato za ljubov…
a taa..nasmevkata bleda,
kako pega nejasna
demne nad usnite nejzini…!

Ogan ja gori sekoja novorodena misla
poroi ja nosat nivnata sreka nepovratno…!..a tie?
…cekorat nemo i skrisno
niz peplosaniot pat na zivotot,
pregoren…glamjosan…pust…
I sekoja zgasnata zvezda
kako rozba od smrtta
na iziveaniot den…!...a tie?
…potpreni na stolbot na nadezta,
cekaat nesto….cekaat glas…
zastanati ,pred stoletniot prag od kukata trosna
toj, izmaznet od stapalata na nepoznatite gosti…
taa, bez prozor sto gleda kon neboto
i bez vratata sto vodi kon vecnosta…! …a tie?
…lipaat so usni trepirlivi,raspukani… suvi i zedni…
ja stiskaat silno vo gradi ljubovta sto gori,
ja cekaat vesta sto doaga…

Oci zaseneti slepi …I usi sto cekaat
da go slusnat i da go vidat placot nevin i bez solzi
na rozbata sveta na ovoj svet,
od nivnata ljubov platonska…,
zadskriena vo nejzinata edinstvena zelba,i…
iskazana so negovata tajna blagoslovena!.