Ти простувам...

Ti prostuvam ... i te razbiram... i bidejki te sakam ... te osloboduvam 

prostuvaneto kako takvo ne e tesko da se izgovori , poteski se posledicite posle toa , ti kazuvam od sopstveno iskustvo sum prostil i na kraj ispadalo poloso , pa zatoa moj sovet prvo ubavo razmisli pred da prostis i vidi dali navistina te zasluzuva

eeeeeee

mozebi nekogas i ke brostam, no da zaboravam..... NIKOGAS

Простувањето е според мене - разбирањето. Разбирање на коренот, причината зошто некој направил нешто со што ме повредил, кој бил длабокиот мотив во него, а потоа причините. Кога ќе успеам тоа НАВИСТИНА да го разберам и осознаам длабоко во себе, тогаш е некако само по себе - простено. А тоа е најчесто кога раната е веќе излечена. Кога веќе не ме потресува, вознемирува, обзема.... Значи треба време....Се што е набрзина простено, не е простено. Тоа е мачкање очи, односно потиснување....На секоја болка и треба време да се одболува... Јас простувам и се трудам да - памтам, за да не се ставам повторно во слична ситуација, да бидам повредена. И ако пак ми се случи, пак простувам...Нормално, ова се однесува на луѓето кои ги сакам кои ми се длабоко во срцето. Со останатите се оди поедноставно, со помалку бранувања....барем се трудам:)

Jas sekogash prostuvam, no ne zaboravam ... dali i toa se vazi ??

Простено нека ти е